มาถึงที่เมืองนี้ Bhopal โพปาล  เพื่อนๆสามารถนั่งรถบัสซึ่งค่ารถ 80 รูปี ขึ้นที่สถานี Nadra Bus Stop เดินทางประมาณ 1 ชั่วโมงบอกคนขับลงที่ Sanchi

เมื่อถึงแล้วต้องเดินขึ้นเขาอีก 20 นาที แนะนำให้ซื้อน้ำขวดก่อนเข้าโบราณสถานเพราะข้างในไม่มีน้ำขาย ส่วนตอนกลับก็ให้รอที่ ฝั่งตรงข้ามกับจุดลงจากที่ถามคนที่นั่น รถจะมาทุกๆ 1 ชั่วโมงตรงครับค่ารถเหมือนเดิม 80 รูปีรอบสุดท้ายไม่เกินบ่าย 3 ไม่แนะนำให้กลับหลังจากนี้ เพราะรถ Taxi เข้าตัวเมืองไม่มีเพราะค่อนข้างไกลและถนนไม่ดีด้วยครับ

สถูปสาญจี (ฮินดี: साँची का स्तूप ; อังกฤษ: Sanchi) คำว่าสาญจี คือชื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ ในเขตรายเสน ของรัฐมัธยประเทศ ประเทศอินเดีย ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ 46 กิโลเมตร จากเมืองวันพีช และ 10 กิโลเมตรจากเมืองวิทิศา ในส่วนกลางของรัฐมัธยประเทศ ซึ่งเป็นที่ตั้งของอนุสรณ์สถานทางพระพุทธศาสนาในช่วงพุทธศตวรรษที่ 3 ถึงพุทธศตวรรษที่ 12 และเป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญในการแสวงบุญของชาวพุทธในดินแดนพุทธภูมิ

สถูปแห่งนี้มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า กลุ่มพุทธสถานแห่งสาญจี (Buddhist Monuments at Sanchi) ซึ่งเป็นมรดกโลกที่รักษาไว้เป็นอย่างดี โดยเปิดทำการให้สาธารณะเข้าชมในเวลา 8.00 –17.00 น.

มหาสถูปสาญจี คือโครงสร้างหินเก่าแก่ที่สุดในอินเดีย ซึ่งสร้างโดยคำสั่งของพระเจ้าอโศกมหาราช ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 3 แกนกลางของสถูป คือโครงสร้างอิฐรูปครึ่งวงกลมที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้า ด้านบนของสถูปปัก ฉัตรวลี (ร่มหลายชั้นที่ปักอยู่บนยอดสถูป) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่บ่งบอกความสำคัญของสถูปนี้ สถูปแห่งนี้จึงสร้างขึ้นเพื่อเป็นการให้เกียรติและที่เก็บรักษาพระบรมสารีริกธาตุ ซุ้มประตูโตรณะทั้ง 4 ด้านแกะสลักและตกแต่งอย่างหรูหรา และมีราวระเบียงล้อมรอบทั้งสถูป

กลุ่มพุทธสถานสาญจีในปัจจุบันประกอบด้วยสิ่งก่อสร้างทางพุทธศาสนาหลายยุคสมัย เริ่มตั้งแต่สมัยจักรวรรดิโมริยะ (พุทธศตวรรษที่ 3) ต่อเนื่องด้วยสมัยจักรวรรดิคุปตะ (พุทธศตวรรษที่ 10) และสิ้นสุดลงในราวพุทธศตวรรษที่ 17 กลุ่มพุทธสถานแห่งนี้คงได้รับการอนุรักษ์ไว้ดีที่สุดในอินเดีย โดยอนุสรณ์สถานที่เก่าแก่ที่สุดและใหญ่ที่สุด คือ มหาสถูปซึ่งเรียกอีกอย่างว่า มหาสถูปหมายเลข 1 สร้างขึ้นครั้งแรกในสมัยราชวงศ์โมริยะ และประดับด้วยเสาอโศก ซึ่งในศตวรรษต่อมาโดยเฉพาะในสมัยราชวงศ์ศุงคะและราชวงศ์สาตวาหนะ มหาสถูปได้รับการขยายและตกแต่งด้วยประตูและราวบันได และยังมีการสร้างสถูปขนาดเล็กในบริเวณใกล้เคียง โดยเฉพาะสถูปหมายเลข 2 และ 3

ในเวลาเดียวกันนั้น ยังมีการสร้างโครงสร้างวัดต่างๆ ลงมาจนถึงสมัยจักรวรรดิคุปตะและสมัยต่อๆมา โดยรวมแล้วสถูปสาญจีครอบคลุมถึงวิวัฒนาการส่วนใหญ่ของสถาปัตยกรรมอินเดียโบราณและสถาปัตยกรรมทางพุทธศาสนาโบราณในอินเดีย ตั้งแต่ช่วงแรกของพุทธศาสนาและการแสดงออกทางศิลปะครั้งแรก จนถึงการเสื่อมถอยของศาสนาพุทธในอนุทวีปอินเดีย

มหาสถูปที่สาญจีเป็นโครงสร้างที่เก่าแก่ที่สุดและถูกสร้างโดยพระเจ้าอโศกมหาราชแห่งจักรวรรดิโมริยะในพุทธศตวรรษที่ 3 แก่นของสถูปคือโครงสร้างอิฐทรงครึ่งซีกที่สร้างขึ้นทับพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้า โดยมีระเบียงยกสูงล้อมรอบฐานและมีราวบันไดและร่มหินบนยอด หรือที่เรียกว่าฉัตรวลี ซึ่งเป็นโครงสร้างคล้ายร่มที่แสดงถึงยศศักดิ์สูง สถูปเดิมมีเส้นผ่านศูนย์กลางเพียงครึ่งหนึ่งของสถูปในปัจจุบัน ซึ่งเป็นผลมาจากการขยายขนาดโดยชาวศุงคะ สถูปถูกปกคลุมด้วยอิฐ ซึ่งต่างจากหินที่ปกคลุมอยู่ในปัจจุบัน

สถูปสาญจีมีซุ้มประตูอยู่โดยรอบ เรียกว่าโตรณะ ลวดลายของซุ้มประตูเหล่านี้นำเสนอแนวคิดเรื่องความรัก สันติ ความจริง ความกล้า[6] ประตูและระเบียงรอบสถูปสร้างโดยราชวงศ์สาตวาหนะ ซึ่งมีศิลาจารึกปรากฏอยู่ตรงขอบบนสุดของประตูโตรณะทางทิศใต้ โดยช่างฝีมือของกษัตริย์ศาตกณี กษัตริย์องค์ที่ 3 แห่งราชวงศ์สาตวาหนะ

#อันนี้เป็นสถูป ขนาดเล็กมีแค่ 1 ซุ้มประตูครับ