การทำงานเลิกดึกเราเข้าใจแต่แฟนเราจะปล่อยให้เราอยู่คนเดียวตลอดก็เคยถามเขานะว่ามันเป็นความรักของผู้ใหญ่จริงๆหรือกำลังละเลยความรู้สึกของกันและกันอยู่เราก็ทำงานเลิกดึกแต่เรากลับมีเวลาที่อยากจะคุยกับเขามากแต่เขากลับของเวลาที่จะอยู่คนเดียวตลอดเลิกหลังเลิกงานพอเราถามว่าไม่อยากคุยหรอเขาก็บอกที่บ้านก็ยุ่งพอแล้วให้พักบ้างเราก็ได้ตั้งคำถามกับตัวเองว่าเราเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขายุ่งขนาดนั้นเลยหรอทั้งๆที่ก็ไม่มีเวลาจะคุยกันเลยเขาให้เราเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาสนใจเขามีเวลาสนใจทุกอย่างยกเว้นเราทุกครั้งที่ทะเลาะกันเขามักจะหายเงียบเป็นเราที่คอยประคับประคองให้ความกับความสัมพันธ์นี้เราก็เริ่มไม่แน่ใจเหมือนกันว่าที่อยู่ทุกวันนี้เพราะความรักหรือความผูกพันกันแน่