เรื่องราวที่ผมจะเล่าต่อไปนี้อาจจะเป็นเรื่องเด็กๆ สำหรับ ใครบางคน แต่สำหรับผม ผมยังไม่มั่นใจที่จะปรับเปลี่ยนความคิดตัวเองให้ถูกต้องเหมือนเพื่อนของผมดีไหม เพราะผมไม่เริ่มไม่มั่นใจในความคิดของตัวเอง ผู้ใหญ่หรือผู้ผ่านประสบการณ์มามากที่พอเข้าใจ หรืออธิบายให้ผมเข้าใจที โอเค เข้าเรื่อง ตอนนี้ผมก็อยู่ใน.3แล้ว พอใกล้เปิดเทอม ภายในกลุ่มห้องของผมเขามีการเสนอเล่นพี่หรัสน้องหรัสซึ่งปีที่แล้วผมเล่นไปแล้วล่ะ แต่ก็กลับมีการนำเสนอให้มาเล่นอีกซึ่งใครก็ได้อธิบายหน่อยว่าทำไม ม.3ต้องยังเล่นพี่หรัสน้องหรัสอยู่ทั้งที่ ม.1และ ม.2ก็เล่นไปแล้ว แต่ยังไม่จบ เพราะนี้ไม่ใช่ คำถามของหัวข้อ คือที่ผมเล่าไปภายในห้องปมเสนอ ให้มีการเล่นพี่หรัสน้องหรัส แล้วมันมีให้เลือก ระหว่างเล่น หรือไม่เล่น ซึ้งผมเลือกไม่เล่นเพราะคุยกับคนไม่ได้เก่งขนาดนั้นกลัวว่าน้องหรัสจะอึดอัดผมอยากเล่นแบบสมัครใจพร้อมจริงๆ ผมก็เลยเลือกไม่เล่น แล้วคือ ผมคือคนแรกที่เลือกไม่เล่น คือคนที่เขาไม่เล่นเหมือนผมมีไหม แน่นอนว่ามี แต่แค่10เปร์เซ็นได้ ผมเลือกไม่เล่นเสร็จ วันต่อมาก็โดนแซะเลย โดนนินทาเลย คนในกลุ่มพูดแบบกะอีแค่คนเดียวทำไมไม่เล่น แต่คือมันไม่ได้มีผมคนเดียวไง ผมโหวตยังไม่ครบ ผมก็เลยแบบน้อยใจนิดหน่อยเลยไปคุยกับเพื่อนเรื่องนี้ พยามให้ตัวเองสบายใจ แต่แอบผิดหวัง เพื่อนบอกผมประมาณว่า ผมอะผิด มันคือ มารยาททาง สังคม ถึงมีตัวเลือก ก็ต้องเลือกตามเสียงส่วนมาก ผมก็เลยเริ่มสับสนว่าผมควรเปลี่ยนความคิดตัวเองใหม่ดีไหม ลึกในใจผมมีคำถามกับตัวเอง การไม่ตามคนอื่น คือการผิดมารยาทหรอ การที่เราจริงใจกับตัวเองแล้วคนอื่นมันผิดหรอ แล้วสิ่งที่ผมเรียนล่ะ นั่งอยู่ในห้องเดียวกันเรียนเรื่องการเคารพสิทธิผู้อื่นเหมือนกัน มันเหมือนเป็นการบังคับให้คนอื่นคิดเหมือนกันหมด คือผมคิดว่าการเล่นพี่น้องหรัสอะ คือการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีของรุ่นพี่รุ่นน้อง แบบเต็มใจ ไม่ใช่แค่เล่นไปงั้นๆ แล้วผมก็คิดอีกว่ามารยาททางสังคมคือการเคารพสิทธิผู้อื่น ไม่ใช่ไม่สนิทกันแล้วมาด่ากันเพราะคิดไม่เหมือนกัน การให้เกียรติกัน ผมว่านี้คือมารยาทสังคมที่ถูกต้อง แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะสับสนกับความคิดส่วนมากกับตัวผมเอง ใครอ่านแล้วผมมีข้อบกพร่องตรงไหน หรือควรเปลี่ยนความคิดอย่างไร ช่วยอธิบายทีครับ