ตอนฉันเป็นเด็ก ขนมที่กินมักเป็นของที่ทำเองในบ้าน สมัยนั้นขนมซอง ๆ หรือเบเกอรี่สำเร็จรูปยังไม่มีขายมากนัก อย่างมากก็เค้กแยมชิ้นกลม ๆ ที่สมัยนี้เรียกว่าเค้กโบราณ กับขนมปังก้นหอยที่มีครีมสีขาวอยู่ข้างใน แต่ขนมพวกนี้ฉันก็ไม่ได้ซื้อกินบ่อย ๆ เพราะที่บ้านมีทั้งแม่และอาม่า ที่ขยันทำขนมกันทั้งคู่ ทำเองประหยัดเงิน และกินได้เยอะ ๆ ไม่อั้น ถูกใจเด็กวัยกำลังโตอย่างฉันยิ่งนัก 

     ขนมที่คิดถึงในวันนี้เป็นฝีมือฝึกหัดจากแม่ผู้ชอบทดลองทำขนมแปลก ๆ “โดนัท” ขนมชื่อแปลกหูสำหรับเด็กในสมัยนั้น สตูรก็ได้มาจากนิตยสารแม่บ้าน หนังสือคู่กายของแม่นั่นเอง 

     ขั้นตอนการทำ แม่จะผสมยีสต์ผงกับนมอุ่นทิ้งไว้ ขั้นตอนนี้เป็นการกระตุ้นให้ยีสต์กลับมาเติบโตได้อีกครั้ง

     จากนั้นแม่ก็หันไปร่อนแป้ง ถ้าจำไม่ผิดแม่ใช้แป้งสาลีอเนกประสงค์ ขั้นตอนนี้สนุกดี ฉันชอบอาสาช่วยทำ ถ้าร่อนแป้งแรงเกินไป ก็จะขาวโพลนไปทั้งตัว  โดนแม่ดุอีกตามเคย 

     แป้งที่ร่อนได้เนื้อละเอียดดีแล้วใส่ลงในชามผสม แล้วเทส่วนผสมยีสต์ลงไป พร้อมไข่ไก่และเนยละลาย  ใช้มือนวดจนแป้งเนียน ไม่ติดมือ แล้วพักแป้งไว้ในชาม คลุมด้วยผ้าชุบน้ำหมาด ๆ ให้แป้งขึ้นฟูอีกเท่าตัว

      รีดแป้งเป็นแผ่น ขั้นตอนนี้ยากพอดู ต้องรีดให้ได้ความหนาพอดีสม่ำเสมอ มิเช่นนั้นแล้วโดนัทจะไม่เป็นวงสวยงาม ใช้พิมพ์ตัดเป็นวงกลม มีรูตรงกลาง ฉันชอบนักเชียวขั้นตอนใช้พิมพ์กดโดนัท ระหว่างกดแม่จะโรยแป้งสาลีเป็นระยะ เพื่อให้แป้งโดนัทที่กดออกจากพิมพ์จะได้ไม่ติดกัน

     วางโดนัทที่ตัดแล้วบนกระดาษรอง พักให้ขึ้นฟูอีกรอบ  ตั้งน้ำมันให้ร้อนทอดโดนัทจนเหลืองทองทั้งสองด้าน ห่อมฟุ้งเชียวล่ะ แล้ววางบนกระดาษซับน้ำมัน ทิ้งให้เย็น นำไปคลุกกับน้ำตาลไอซิ่ง เป็นไอซิ่งที่แม่ทำเองโดยการเอาน้ำตาลทรายไปปั่นในเครื่องปั่นจนละเอียดเป็นผง ใช้แทนกันได้เหมือนกันนะ  

     แต่พวกเด็ก ไม่รอให้โดนัทเย็นหรอก รีบคว้ามาคลุกน้ำตาลตั้งแต่เพิ่งขึ้นจากกระทะ น้ำตาลละลายไปบ้างไม่เป็นไร เพราะโดนัทอุ่น ๆ ขึ้นจากเตาใหม่ ๆ หอมอร่อยจริง ๆ บางทีฉันก็เอาไปคลุกกับน้ำตาลทรายที่ไม่ได้ปั่นเป็นไอซิ่งมีเนื้อสัมผัสกรุบๆ ให้เคี้ยว แม้ว่าแป้งโดนัทของแม่จะไม่นุ่มนิ่มเหมือนโดนัทที่ขายในปัจจุบัน แต่ก็เป็นขนมอีกชนิดที่ฉันประทับใจไม่ลืม