ตามหัวข้อเลยค่ะ ถามว่าทนมาได้ไง นั้นสิ !! ทนมาได้ไง แต่ด้วยความที่ทั่งโรงเรียนมันแค่แค่ครูเด็ก ที่ไม่สามารถใช้ปากใช่เสียงอะไรได้เลย เพราะกลัวไปหมดทุกอย่าง แต่ในใจทุกคนคือทุกข์มาก ร้องไห้มาแล้วทุกคน กับความประสาทของคนระดับสูง วันหยุดที่แทบไม่เคยจะได้หยุด วางแผนคาดการณ์อะไรล่วงหน้าไม่เคยได้ นึกอยากเรียกให้มาโรงเรียนตอนไหนต้องมา งานหมู่บ้านไปทุกงานจนเกินดี เอาครู เอาตำแหน่งข้าราชการไปเป็นคนเสริฟน้ำ เสริฟอาหาร ให้กลุ่มชาวบ้านยศผู้ใหญ่ รู้แค่เวลามาทำงาน ไม่เคยรู้เวลากับ ให้อยู่แต่ค่ำมืดดึกดื่นเพราะตัวเองไม่มีภาระอะไร โดยไม่สนใจคนอื่น สนุกสนานกับความทุกข์ครู งานสอนไม่เน้น ๆ งานเอาหน้า นักเรียนไม่ได้หนังสือให้โทษครู ทั่ง ๆ ที่ดึงเวลาสอนไปทำอย่างอื่น ซื้อทุกซื้อได้แต่อะไรที่ทำให้เด็กตกถึงเด็กต้องมาคิดมาค้าน เป็นผอ.แบบได๋ ไม่เน้นวิชาการอะไร เน้นออกแต่สังคมสร้างภาพ จิตสาธารณะ ไปทั่วทีปยันอำเภอ ยันจังหวัด ถามว่าเด็กได้อะไร หึ !!!! มันมีโรงเรียนไหนมันสุดเท่านี้ไหมค่ะ รึนี้มันคือนิสัยปกติของคนระดับนี้ อ่อ อีกเรื่อง ทำอะไรต้องเอาตัวเองตั้ง บังคับที่หนึ่ง บังคับมุกอย่าง การแต่งกาย ทรงผม ตำพูด บทสนทนา