เรากลัวเราจะเป็นซึมเศร้า

หนูคิดว่าบางทีมันอาจจะไม่เกี่ยวกับโรคซึมเศร้าที่หนูเป็นอาการแบบนี้ถ้าเอาจริงๆเริ่มเป็นตั้งแต่ต้นปี67เลยค่ะหนูลองมานั้งคิดๆดูบางทีมันอาจจะไม่เกี่ยวกับโรคซึมเศร้าจริงๆ อาการเบลอเม่อลอยข้าวไม่กินไม่พูดกั

คือพ่อผมอะเป็นแค่ผู้ชายวัยทำงาน แต่คือแกไม่ทำไรเลยแกเป็นแค่พ่อลูก3ที่ว่างงานและคอยเอาแต่เมา ซึ่งแม่ผมแกคอยเลี้ยงดูพวกผมมาตั้งแต่เล็กจนโต แต่มันมีวันหนึ่ง พ่อผมแกเมาแล้วกลับบ้านมา แค่เขาเห็นหน้าผมเท่าน

ช่วงนี้เราทะเลาะกับครอบครัวแล้วถูกพูดทำร้ายจิตใจ โดนอยู่หลายรอบแต่ไม่ค่อยติดกัน เรามักจะชอบหนีออกจากบ้านแล้วบางทีก็มีภาพการฆ่าตัวตายมันผุดขึ้นมาในหัวค่ะ เราเริ่มทำร้ายตัวมประมาณ3-4ปีได้  เรามีปัญ

คือเราอยากจะตายหลายครั้งมากแต่ทำไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้งพ่อกับแม่ก็เลิกกันเราต้องมาอยู่กับปู่กับย่าและเราชอบทะเลาะกับพี่แต่ว่าเราเนี่ยเป็นคนเสียงดังแต่เวลาทะเลาะเราไม่เคยใช้คำหยาบกับเขาเลยสักครั้งแต่พี

ขอเล่าจุดเริ่มของปัญหาตั้งแต่แรกก่อนนะคะ เราเป็นลูกคนเดียวและมีพ่อแม่ ปู่ ย่า(เราไม่ค่อยสนิทกับปู่และย่าเลย และเรามีปัญหาส่วนตัวคือเป็นคนไม่ค่อยชอบพูดอะไรตรงๆกับครอบครัว) พ่อเราทำงานราชการ ส่วนแม่มีธุ

เอาตรงๆผมคิดว่าตัวเองเป็นแต่ก็ไม่แน่ใจ ตอนเด็กๆผมคิดว่าการเป็นโรคซึมเศร้ามันเท่มาก แต่พอผมโตขึ้นผมก็พบว่าโรคซึมเศร้าเป็นกันหลายคนจนเป็นเรื่องธรรมดา มีหนักบ้างเบาบ้าง รุนแรงไม่เท่ากัน ผมกรีดแขนซ้ายจนท

คือว่า เป็นพี่ค่ะ มีน้องเป็นผู้ชาย อายุไร่เรี่ยกัน แต่ส่วนใหญ่จะอาศัยด้วยปู่กับย่าค่ะ *ส่วนใหญ่นะคะ ตอนที่ทะเลาะกัน จะไม่มีใครเข้าข้าง จขกท.เลยค่ะ ทั้งปู่ย่าเข้าข้างน้องตลอด และมักจะไปบอกพ่อค่ะ น้องขอ

ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ18ปี เท่าที่จำความได้ก็รู้ว่าย่าเกลียดหนู ปู่กับย่ามีลูกทั้งหมด6คน หลาน9คนซึ่งหนูเป็นหลานผญ.คนเดียว พ่อแม่ของหนูไปทำงานต่างจังหวัดหนูเลยต้องอยู่กับปู่ย่า ด้วยความที่ปู่ชอบเด็กผู้หญิ

เราจะมาเล่าความฝันเกี่ยวกับย่า อา ของเราในฝัน ต้องเกริ่นก่อนว่า ตอนที่ย่าเสียชีวิต เราไปเดินทางไกลของิชาลูกเสือ พอกลับมาญาติบอกว่าย่าได้เสียชีวิตแล้วตอนนั้นเราทั้งกระวนกระวายแล้วจะร้องไห้ออกมาเรารีบกล

ตั้งแต่ตอนที่เราเล็กๆจนปัจจุบันเนี่ยเวลาเราทำผิดเล็กๆน้อยๆหรือเราแทบจะไม่ผิดเลยอ่ะแล้วก็จะโดนด่าอยู่บ่อยๆแถมเวลาเราทะเลาะกับน้องเราจะผิดตลอดแถมน้องมักจะมีอำนาจกว่าเราในสายตาพ่อแม่ประโยชน์ของเราก็จะไปต