ก็ตามหัวข้อเลยครับพี่ผมเนี่ยเขาอยู่มหาลัยแล้วซึ่ง

เขาอยู่กับพ่อแม่มาตั้งแต่เด็กๆ​ ส่วนผมก็อยู่กับตายายผมพึ่งจะมาอยู่กับเขาได้3-4ปีครับจนตอนนี้อยู่

ม.ปลายตั้งแต่ม.ต้นแล้วครับตอนมาแรกๆผมก็กล้าคุยกับแม่แต่พ่อไม่ค่อยเพราะเคยมีภาพจำที่ไม่ดีขอ

ไม่ลงดีเทลนะครับ​ แล้วพอเริ่มขึ้นระดับชั้นที่สูงขึ้นเหมือนผมกับคนที่บ้านก็ค่อยๆคุยน้อยลงส่วนมากผมจะคุยกับพี่เป็นส่วนใหญ่แบบเวลาอยากให้พ่อแม่พาไปไหนให้ซื้ออะไรก็จะให้พี่ช่วยสื่อแต่บางครั้งก็อยากจะพูดเอง

จะนอนเล่นในห้องไถคลิปดูคุยกับเพื่อน​อารมณ์​เหมือน​ถามมาตอบคำอะครับ​     จนเข้าปีที่3-4ซึ่งผม

เนี่ยก็เริ่มรุ้แล้วว่าผมเริ่มไม่ค่อยคุยแต่ไม่ใช่ว่าพ่อแม่ผมปล่อยปะละเลยนะครับถามมาตอบคำอะครับพวกเขาแต่พี่ของผมก็คุยดูสนิทกันครับ

ผมไม่รู้ว่าอาจจะเป็นเพราะวัยของผมรึเปล่าแต่บางครั้งก็แอบน้อยใจอะครับผมไม่ค่อยกล้าคุยกล้าอะไรเลย(ผมมีปัญหาเวลาพูดชอบพูดเร็วพูดรัวเลยกลัวด้วยครับ)

น้อยใจตรงที่พี่ชายผมก็อยุ่กับแม่เขาสนิทกันอะครับผมก็แยกตัวออกมายิ่งตอนที่ผมทะเลาะกับพี่ชายนี่บอกเลยครับแทบจะไม่อยากอยู่ด้วยกันเลย

เวลาคุยกันก็เป็นตุเป็นตะส่วนผมก็นั่งเงียบๆ​ ผมอยากรู้ครับเกิดจากอะไรหรือว่าเป็นปกติของวัยรุ่นครับเวลาว่างๆก็ชอบนัดเพื่อนไปเที่ยว​ อีกสาเหตุ​นึงก็คือผมเป็นอินโทรเวิด55555​ พอรุ้สึกอยุ่ครับว่าตัวเองเป็นแต่เป็นกึ่งๆบางเวลาก็อยากอยู่เงียบๆคนเดียวใส่หูฟังฟังเพลง​ บางเวลาก็เข้าสังคมดีเลยคร้บ

เป็นปัญหาที่ผมน้อยใจมากๆพึ่งจะมารุ้สึกจริงๆก็หลังๆเริ่มน้อยใจ