นึกถึงคนที่จากไป

(ป๊ะ=ปู่เรานะคะ) พยามทำใจ ปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลาแล้วค่ะ แต่มันอดไม่ได้ ตอนก่อนหน้านี้ท่านแข็งแรงมาก และสัญญาว่าจะอยู่มารับปริญญาเรา   แต่แต่มะเร็งตัวร้ายทำให้ท่านเสียก่อนเราจะรับปริญญา เราทำใจ

ย้อนไปในอดีต เราสูญเสียแฟนแบบกระทันหัน และต่อมาเราก็สูญเสียย่าแบบกะทันหันอีก ถึงเวลาจะผ่านไปนานหลายปีแล้วแต่ทุกครั้งที่นึกถึงเราก็จะมีอาการจิตตก ร้องไห้ ทำใจไม่ได้ ทุกข์ใจและรู้สึกผ่านมันไปไม่ได้สักที

คือเรารู้สึกว่าเรารู้สึแย่เมื่อไหร่หรือมีเรื่องให้คิดเราจะรีบเอาตัวเองออกมาจากจุดๆนั้นทันทีแบบเหมือนวที่จะไม่อยากคิดเรื่องนั้นๆแล้วกลัวทำใจไม่ได้เราจะรีบเอาตัวเองออกมาจากจุดนั้นทันทีเพื่อที่เราจะทำใจ

ไม่ชอบเล่าปัญหาให้ใครฟัง แต่เป็นคนเซนซิทิฟมาก แค่โดนสะกิด/นึกถึงเรื่องในหัวน้ำตาก็ฉ่ำเบ้าแล้วค่ะ อยากได้วิธีทำตัวกลมกลืนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นให้คนอื่นเห็นหน่อยค่ะ 🙏

พยายามไม่คิดมาก แต่ดิ่งสุดๆเลยค่ะ เศร้า ผิดหวัง มันเป็นเรื่องเล็กๆนะคะ แต่เราคิดมาก อยากเลิกเป็นคนคิดมาก อยากมูฟออน ทำไงดีคะ

จะทำใจยังไงดีคะถ้าต้องเสียคนที่เรารักมากๆไปซักคนนึง จะเข้มแข็งขึ้นยังไงถ้ามองไปทางไหนก็เห็นแต่ความทรงจำร่วมกับเค้า ครอบครัวหนูมีกัน5คน มีปู่ ย่า ลุง พ่อ แล้วก็หนู  ปู่กับย่าไม่เคยแยกจากกันเลยอยู่

เรื่องมีอยู่ว่า​ เราฝันถึงคนคนนึง​ เหมือนเป็นคนรัก​ เรารู้สึก​ว่าเรารักกันมาก​ แต่ในฝันคนคนนี้นั่งวิลแชร์​ และดูเศร้ามากๆ​ เรากอดเขาแล้วร้องไห้​ ก่อนที่จะตื่นขึ้นมาแล้วก็กำลังร้องไห้​อย่าง​หนักอยู่​ เ

เมื่อวานครบ 1 เดือนที่ผมได้เสียคุณพ่อไปยอมรับเลยว่าตอนนี้สภาพจิตใจเบื่อไม่อยากทำอะไรเลย ไปทำงานก็ไม่สนุกจากคนที่เคยสนุกกับงาน ปรึกษาใครก็ไม่ได้เหมือนชีวิตดิ่งลงตลอด เวลาอยู่คนเดียวก็นึกถึงท่านตลอดนั่ง

8ปีสำหรับลูกชายคบกับแฟนไม่โทษใครอยู่ด้วยกันมีแต่ทะเลาะกันเลิกตอนนี้ดีกว่ามีลูกด้วยกันลูกเราไม่ปรับตัวใครจะทนไหวถึงเวลาแล้วที่ต้องปล่อยเค้าเราเห็นลูกเศร้าใจเราก้อเศร้าไปด้วยคนเป็นแม่อะเนอะรอลูกทำใจและก