นึกถึงคนที่จากไป

(ป๊ะ=ปู่เรานะคะ) พยามทำใจ ปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลาแล้วค่ะ แต่มันอดไม่ได้ ตอนก่อนหน้านี้ท่านแข็งแรงมาก และสัญญาว่าจะอยู่มารับปริญญาเรา   แต่แต่มะเร็งตัวร้ายทำให้ท่านเสียก่อนเราจะรับปริญญา เราทำใจ

พยายามจะทำใจจากคนรักบางทีรู้สึกเหมือนเริ่มทำใจได้ แต่พอถึงเวลาจริงๆก็ทำใจเดินออกมาไม่ได้ ขอร้อง อ้อนวอนเหมือนหมาตัวหนึ่ง ตอนนี้รู้สึกเศร้าร้องไห้ไม่หยุด

ย้อนไปในอดีต เราสูญเสียแฟนแบบกระทันหัน และต่อมาเราก็สูญเสียย่าแบบกะทันหันอีก ถึงเวลาจะผ่านไปนานหลายปีแล้วแต่ทุกครั้งที่นึกถึงเราก็จะมีอาการจิตตก ร้องไห้ ทำใจไม่ได้ ทุกข์ใจและรู้สึกผ่านมันไปไม่ได้สักที

จะทำใจยังไงดีคะถ้าต้องเสียคนที่เรารักมากๆไปซักคนนึง จะเข้มแข็งขึ้นยังไงถ้ามองไปทางไหนก็เห็นแต่ความทรงจำร่วมกับเค้า ครอบครัวหนูมีกัน5คน มีปู่ ย่า ลุง พ่อ แล้วก็หนู  ปู่กับย่าไม่เคยแยกจากกันเลยอยู่

ตอนเข้ามาเรียนมองว่าเป็นอาชีพนึงที่สามารถทำเงินได้ค่ะ + น่าจะพอเรียนรอด เพราะไม่รู้จะเรียนอะไร แต่ตอนนี้ปี 4 แล้วได้ออกฝึกสอน รู้สึกท้อมากเลยค่ะ กว่าจะผ่านพ้นแต่ละวันไป ไม่มีความสุขเลย ไม่ชอบ ไม่ได้เก

ไม่เจ็บ ไม่รู้สึกอะไร แต่ทำไมยังนึกถึง คนเรามันต้องใช้เวลานานสักเท่าไหร่ กว่าจะไม่นึกถึงคนนึง

เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงมา1เดือนค่ะ เราไม่รู้ว่าเขารู้ไหมว่าเราชอบ แต่บางทีเราเห็นเขามองเราเหมือนกัน เราก็หลงระเริงนึกดีใจตั้งนานคิดว่าพี่เขาชอบเราเหมือนกัน แต่พอเมื่อคืน พี่เขาพึ่งอัพสตอรี่ เราเลยรีบกดเ

คุณทวดจากไปเมื่อวัย 96 ปี เพราะโรคชรา คุณย่าเราทำใจไม่ได้ ตอนนี้ร้องไห้อย่างเดียวเลย แอบร้องไห้ตลอด นั่งกอดรูปทั้งวัน เราเห็นแล้วก็สงสารร้องไห้ตาม เค้าก็นั่งมองแต่ที่เดิมๆ ที่ที่ทวดเคยนอน ปกติคุณย

สวัสดีค่ะ เมื่อวันที่3 มิถุนายน ที่เป็นวันวิสาขบูชาเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เราช็อคและเสียใจมากๆ คือย่าเราเสียไปกะทันหัน โดยที่เราไม่ได้ตั้งตัวเลยจริงๆ ย่าเป็นบุคคลในบ้านที่เรารักมากที่สุดในชีวิตเลยค่ะ &n

เราคบกับคนๆนึงมาสักพักไม่ถึงปีหรอก เหมือนมันจะดีนะ แต่เรารู้สึกเหมือนมันมีอะไรกั้นเรากับเขาไว้ตลอดเวลา กับเขามันจะมีเรื่องที่ติดค้างกับคนเก่าเยอะ ทั้งครอบครัว ทั้งวันสำคัญ แต่กับเราเขาไม่เคยพาไปรู้จัก