เป็นมนุษย์เงินเดือนจนตอนนี้อายุ 40+ เวลาผ่านไปไวมาก กับเงินเก็บ และเงินลงทุนที่ยังไม่พอเกษียณ และหนี้บ้านอันใหม่ (ไม่ได้ตั้งใจจะเป็นหนี้แต่มีความจำเป็นของที่บ้าน) มีแว่บอยู่ในหัวคิดว่าอยากจะขายบ้าน ปลดหนี้ เลิกทำงานออฟฟิศ แล้วไปอยู่ต่างจังหวัด ปลูกผัก เลี้ยงไก่ไข่ อยู่กับธรรมชาติแบบ พอมีพอกิน เป็นจินตนาการที่อยากทำเมื่อมีพร้อม หมายถึงมีเงินพอเกษียณนะครับ (Passive income)
ตอนนี้รู้สึกว่าเป็นคน กทม มาตลอดชีวิต และเราก็ไม่มีที่ทางหรือญาติพี่น้องที่อยู่ ตจว หรือมีที่ดินอะไรเลย บางทีก็รู้สึกเบื่อๆกับงานที่ทำอยู่ แต่หยุดทำไม่ได้ เพราะยังต้องเก็บเงินเพื่อให้ถึงจุดหมายเกษียณรอด! ต้องยอมรับความผิดพลาดของตัวเองเรื่องเงินทำให้ตอนนี้ยังเกษียณไม่รอดครับ แต่อดีตผ่านมาแล้วก็ก้มหน้าสู้ต่อไปครับ
ความรู้สึกเหมือนแบกอะไรเอาไว้ หรือว่าเป็นอายุที่แก่มากขึ้นนะครับ
มีใครเป็นคน กทม ตั้งแต่เกิด แล้วมีความรู้สึกแบบนี้บ้างไหมครับ
บางทีก็รู้สึกอยากเป็นแบบคน ตจว ที่มีญาติพี่น้อง มีที่ดินทำกิน เหนื่อยก็กลับบ้านเรานะลูก อะไรแบบนี้นะครับ
อยากถามเพื่อนๆ ชาว กทม. มีจุดกังวลในชีวิตกันบ้างไหม
ตอนนี้รู้สึกว่าเป็นคน กทม มาตลอดชีวิต และเราก็ไม่มีที่ทางหรือญาติพี่น้องที่อยู่ ตจว หรือมีที่ดินอะไรเลย บางทีก็รู้สึกเบื่อๆกับงานที่ทำอยู่ แต่หยุดทำไม่ได้ เพราะยังต้องเก็บเงินเพื่อให้ถึงจุดหมายเกษียณรอด! ต้องยอมรับความผิดพลาดของตัวเองเรื่องเงินทำให้ตอนนี้ยังเกษียณไม่รอดครับ แต่อดีตผ่านมาแล้วก็ก้มหน้าสู้ต่อไปครับ
ความรู้สึกเหมือนแบกอะไรเอาไว้ หรือว่าเป็นอายุที่แก่มากขึ้นนะครับ
มีใครเป็นคน กทม ตั้งแต่เกิด แล้วมีความรู้สึกแบบนี้บ้างไหมครับ
บางทีก็รู้สึกอยากเป็นแบบคน ตจว ที่มีญาติพี่น้อง มีที่ดินทำกิน เหนื่อยก็กลับบ้านเรานะลูก อะไรแบบนี้นะครับ