หนูขอคำแนะนำจากคนที่เคยรู้สึกเหมือนเป็นภาระ หรือเคยอยู่กับญาติผู้ใหญ่ที่พูดแรงใส่หน่อยค่ะ
ตอนนี้หนูเรียนมหาลัยและย้ายมาอยู่หอแล้ว แต่ยังต้องพึ่งพาญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเรื่องเงินเรียน เช่น กยศ. กับเงินค่าเช่าที่ของแม่ ซึ่งทำให้ยังหลีกเลี่ยงความสัมพันธ์กับเขาไม่ได้
เขาชอบพูดว่า "สร้างแต่ปัญหา ไม่ทำมาหากินอะไร ไม่ช่วยงานทางบ้านของเขา " หรือพูดให้หนูรู้สึกผิดที่ยังต้องพึ่งเขาอยู่ หนูยอมรับว่าหนูอยู่คนละบ้านกับเขาและเขาก็เรียกให้ไปอยู่บ้านเดียวกันกับเขาเพื่อที่เขาจะได้เรียกใช้งาน ขอความช่วยจากหนูได้ และหนูก็จะได้ตอบแทนบุญของเขาค่ะ แต่หนูมองว่างานของเขามันหนักไป ทั้งงานบ้าน งานไร่ งานนา ไหนจะต้องเรียนหนังสืออีกเลยคิดจะอยู่บ้านของตัวเองเพื่อความสบายใจและไม่ให้เขามองว่าเราทำงานแย่เมื่อเขาเรียกใช้งานทั้งๆที่ตอนนั้นเราไม่น่าจะไหว และมีปัญหาในบ้านกัน(อันนี้คือสิ่งที่หนูคิดนะคะ ว่ากลัวมีปัญหากันในบ้านเพราะหนูอาจจะช่วยงานเขาได้ไม่มากพอ หรือทำได้ไม่ไหว) แต่ก็ยังต้องพึ่งพาเรื่องเงิน เรื่องรถไปไหนมาไหนกับเขาอยู่เนื่องจากรถแถวบ้านไม่มีรถประจำทางค่ะ และเราก็เป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่เสียแล้ว
แต่คำพูดพวกนั้นมันติดอยู่ในใจตลอด ทำให้หนูไม่มีความสุขเลยเวลานึกถึงเขา หนูเลยสับสนว่า เรายังควรพยายามช่วยเขาอยู่ไหม ทั้งที่อยู่ห่างกันแล้ว เช่นช่วยส่งเงินหรือส่งของที่ทำประโยชน์ให้เขาได้ และเราก็ยังไม่มีเงินจะส่งอะไรกลับไปให้ได้ด้วยซ้ำเนื่องจากต้องเรียนมหาลัย งานพาร์ทไทม์หายากมาก ขายของก็ยังขายยาก
หนูไม่อยากเป็นคนเนรคุณ แต่อยู่ในจุดที่ไม่กล้าโทรหาเขาเลย เพราะกลัวจะต้องฟังคำพูดที่ทำให้จิตใจแย่
#ใครเคยรู้สึกแบบนี้หรือมีวิธีวางใจยังไงรบกวนช่วยแนะนำหน่อยนะคะหนูรู้สึกไม่ไหวจริงๆขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
เราไม่มีความสุขเลยที่ต้องนั่งคิดว่าคนที่ส่งเราเรียนมองว่าเราเป็นตัวปัญหาเนื่องจากเรารู้สึกทนไม่ได้กับคำพูดแย่ๆของเขา
ตอนนี้หนูเรียนมหาลัยและย้ายมาอยู่หอแล้ว แต่ยังต้องพึ่งพาญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเรื่องเงินเรียน เช่น กยศ. กับเงินค่าเช่าที่ของแม่ ซึ่งทำให้ยังหลีกเลี่ยงความสัมพันธ์กับเขาไม่ได้
เขาชอบพูดว่า "สร้างแต่ปัญหา ไม่ทำมาหากินอะไร ไม่ช่วยงานทางบ้านของเขา " หรือพูดให้หนูรู้สึกผิดที่ยังต้องพึ่งเขาอยู่ หนูยอมรับว่าหนูอยู่คนละบ้านกับเขาและเขาก็เรียกให้ไปอยู่บ้านเดียวกันกับเขาเพื่อที่เขาจะได้เรียกใช้งาน ขอความช่วยจากหนูได้ และหนูก็จะได้ตอบแทนบุญของเขาค่ะ แต่หนูมองว่างานของเขามันหนักไป ทั้งงานบ้าน งานไร่ งานนา ไหนจะต้องเรียนหนังสืออีกเลยคิดจะอยู่บ้านของตัวเองเพื่อความสบายใจและไม่ให้เขามองว่าเราทำงานแย่เมื่อเขาเรียกใช้งานทั้งๆที่ตอนนั้นเราไม่น่าจะไหว และมีปัญหาในบ้านกัน(อันนี้คือสิ่งที่หนูคิดนะคะ ว่ากลัวมีปัญหากันในบ้านเพราะหนูอาจจะช่วยงานเขาได้ไม่มากพอ หรือทำได้ไม่ไหว) แต่ก็ยังต้องพึ่งพาเรื่องเงิน เรื่องรถไปไหนมาไหนกับเขาอยู่เนื่องจากรถแถวบ้านไม่มีรถประจำทางค่ะ และเราก็เป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่เสียแล้ว
แต่คำพูดพวกนั้นมันติดอยู่ในใจตลอด ทำให้หนูไม่มีความสุขเลยเวลานึกถึงเขา หนูเลยสับสนว่า เรายังควรพยายามช่วยเขาอยู่ไหม ทั้งที่อยู่ห่างกันแล้ว เช่นช่วยส่งเงินหรือส่งของที่ทำประโยชน์ให้เขาได้ และเราก็ยังไม่มีเงินจะส่งอะไรกลับไปให้ได้ด้วยซ้ำเนื่องจากต้องเรียนมหาลัย งานพาร์ทไทม์หายากมาก ขายของก็ยังขายยาก
หนูไม่อยากเป็นคนเนรคุณ แต่อยู่ในจุดที่ไม่กล้าโทรหาเขาเลย เพราะกลัวจะต้องฟังคำพูดที่ทำให้จิตใจแย่
#ใครเคยรู้สึกแบบนี้หรือมีวิธีวางใจยังไงรบกวนช่วยแนะนำหน่อยนะคะหนูรู้สึกไม่ไหวจริงๆขอบคุณล่วงหน้าค่ะ