ทุกคนเคยได้ยินเรื่องโรงเรียนลีลาวดีมั้ยครับ ผมเจอกับตัวจะเล่าให้ฟัง

ในตอนม.6/5ผมเคยเรียนที่โรงเรียนลีลาวดีอยู่ครับ ตกดึกบรรยากาศวังเวงใช้ได้เลยครับ โครตน่ากลัว ไหนจะเสียงนกเสียงกา คุณครูแปลกๆนั่นอีก น่ากลัว ปิดตัวไปได้ก็ดี วันหนึ่งผมเรียนจบ ผมต้องมาเอาใบจบที่โรงเรียน แต่โรงเรียนมืด แต่ไฟมันสว่างห้องเดียวคือห้อง ม.6/5 ผมคิดว่าเพื่อนน่าจะมาเอาเหมือนกัน ผมเลยเดินขึ้นไปบนอาคารเรียนชั้นที่5 มันสูงมากครับ พอผมขึ้นไป ได้สักพักผมได้หยุดที่ชั้น3 หางตาผมดันไปเห็นอะไรสักอย่างล่วงลงไปจากชั้นบนตึกชั้นที่5 ตอนนั้นผมคิดเลยว่าเพื่อนแกล้งกูชัวร์ ผมเลยยิ้มแป้นว่งขึ้นไปชั้นที่5 ไ้ยินเสียงหัวเราะขบขันของเด็ก วัยรุ่นผู้ชาย ผมรู้เลยว่าเพื่อนผมแน่ๆ ตอนนั้นมั่นใจ100% แต่พอถึงบรรได้ขั้นสุดทาย ผมกำลังก้าวขาขึ้นไป เสียงมันกลับเงียบลง แต่มีเสียงดังมาจากข้างล่าง เสียงกระแทกพื้นดังสั่นก้องไปทั้งอาคาร มันทำให้ผมรู้ได้เลยว่าเสียงนั้นมันจุกเอามาก และผมก็เริ่มจุกท้องหายใจไม่ออกครับ ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร แต่พอผ่านไปสักพักเสียงเริ่มเงียบอาการจุกผมค่อยๆหายไป และเริ่มกลับมาหายใจสะดวกอีกครั้งครับ แต่อะไรไม่รู้ดันดนใจให้ผมวิ่งไปที่ห้อง6/5 ผมกลับไม่เห็นอะไรภายในห้องเลยมีแต่กระดาษใบหนึ่งที่เขียนกฎแปลกๆเอาไว้ ผมไม่สนใจแต่หยิบใส่กระเป๋าเสื้อมาด้วย ผมคิดว่าเพื่อนแกล้งอยู่แน่ๆ ผมเลยตะโกนออกไปว่าเลิกแกล้งได้แล้ว ผมไปค้นทุกซอกทุกมุมก็ไม่เห็นพวกมัน แต่ไม่ันไรเมฆเทาบดบังพระอาทิตย์ และเม็ดฝนก็ร่วงหล่นมาจากฟ้า ทำให้ผมแปลกใจ เพราะตอนมาฟ้ายังสว่างอยู่เลย แต่มันก็เริ่มมืดเพราะเป็นช่วงหกโมง จะหนึ่งทุ่ม ผมชะโงกหน้าออกไปที่หน้าต่าง ผมก้มลงไปดูพื้อนข้างล่าง แต่กลับเจอใครไม่รู้เงยหน้ามามองที่ผม ผมตกใจมากเลยเผลอตะโกนเสียงดังและทำข้าวของล้ม ไม่ทันไรผมไ้ยินเสียงว่งขึ้นมา ผมตกใจทำอะไรไม่ถูกผมวิ่งไปปิดไปและแอบในตู้ตู้หนึ่ง ผมได้ยินเสียงเค้าเดินแล้วมาหยุดที่หน้าห้องที่ผมอยู่ แต่ผมเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออกอีกครั้ง ผมทำอะไรไม่ถูกและหยิบกระดาษใบนั้นเก็บมาด้วย กระดาษใบนั้นที่เขียนกฎไว้คือ
ข้อที่1 หากเริ่มมีอาการหายใจไม่ออกให้ทำการท่องนะโมสามจบในใจ
ข้อที่2 หากมีฝนโปรยลงมา ห้ามก้มลงไปมองข้างล่างและห้ามส่งเสียงดัง * หากได้ยินเสียงฝีเท้า วิ่งขึ้นมาโปรดดับไฟทำให้เหมือนไม่มีใครอยู่ *
ข้อที่3 ห้า. .. หายไปไหนวะไอสัสเอ้ย อยากรู้เรื่องกูมากใช่มั้ยพวก มาสิ มาสิ ที่พวกอยากรู้นักแล้วพวกจะไม่รอด