มีปัญหาลำบากใจเรื่องที่โรงเรียน ควรใจกล้าหน่อยแล้วลองคุยกับครูประจำชั้นดูสักครั้งจะดีมั้ยคะ?

สวัสดีค่า ปีนี้เราเป็นพี่ใหญ่สุดของมอปลายแล้วสักทีค่ะ แต่วัยมัธยมไม่สนุกเลย ต้องดิ้นรนกับการพยายามอยู่ในสภาพแวดล้อมที่โรงเรียน เหนื่อย ฝืน มากเลยค่ะ มีปัญหาเรื่องเพื่อนด้วย เรื่องการเรียนก็ไม่มีแพชชั่นสุขภาพใจแย่มาก เราเป็นคนเงียบๆคนนึง อยากแค่ไปเรียน แล้วกลับบ้าน ไม่ต้องสนใจไม่ต้องแคร์อะไร อยากทำได้แบบนั้นมากเลยค่ะ แต่เหนื่อยค่ะ พยายามไม่แคร์คำพูดใคร พยายามใช้ชีวิตของตัวเองให้มีความสุข แต่มันดูแย่ลงทุกอย่างเลยเพราะสุขภาพใจเพื่อนที่เคยสนิทเราก็ไม่สนิทแล้ว จากเคยร่าเริงก็ร่าเริงไม่ไหวแล้ว มันอาจจะดูน่าตลกขำขันสำหรับคนอื่นด้วยซ้ำค่ะ เราเองก็เกลียดตัวเองพอประมาณอยู่แล้ว เราเองก็ไม่ใช่คนดี 100% อะไร แต่เหนื่อยจังเลยนะคะ เราดูเป็นคนแย่ขึ้นมาทันทีเพราะเราเลือกตัดสินใจอยากพักใจตัวเอง เฟดตัวเองออกจากสิ่งที่ไม่สบายใจ ไม่ได้พยายามอธิบายตัวเองให้คนอื่นเข้าใจ แต่พอเป็นแบบนี้ ไม่มีที่พึ่ง มันก็ไปแบบสะเปะสะปะอยู่เหมือนกัน ลำบากใจกับงานกลุ่มด้วยค่ะ สุขภาพเดี๋ยวนี้เองก็ไม่ค่อยดีแล้วด้วย

เราเคยคิดหลายครั้งว่าเราควรจะปรึกษาครูดูบ้างมั้ยนะ แต่ก็กังวล ไม่กล้าไปคุยเลยค่ะ ด้วยความที่เราก็เป็นคนเงียบๆ หงิมๆ เรียนก็ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่อีก ตั้งแต่เป็นแบบนี้ เรื่องเรียนนี่ลดฮวบๆ แต่ตอนนี้ก็เริ่มคิดอีกครั้งแล้วค่ะว่าอยากลองปรึกษาครูดูสักคน ขอกำลังใจหน่อยได้มั้ยคะ ฮ่าฮ่า..

แล้วก็ มีพี่ๆคนไหนที่เรียนจบมัธยมปลายไปปุ๊บ แล้วไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนอีกบ้างมั้ยคะ วัยมัธยมนี่คำว่าเพื่อนสำคัญแค่ไหนกันคะ? ถ้าอดทนต่อไปจบจบได้แล้ว จะหลุดพ้นจากความรู้สึกนี้ไปได้ในที่สุดมั้ยคะ เราจะผิดมั้ยถ้าเราจบไปแล้วเราไม่ติดต่อใครอีกเลย แล้วมีพี่ๆคนไหนที่วัยมัธยมปลายไม่ได้สนุกแบบที่คิดบ้างมั้ยคะ

เอาจริงๆเราไม่ใช่คนที่ไม่เอาสังคมเลยนะคะ เราโอเคกับการหาเพื่อนใหม่ในอนาคต ในมหาลัย เราโอเคนะ แต่ไม่ใช่กับตอนนี้เลยค่ะ