ความสุขของการมีสัตว์เลี้ยง

กระทู้สนทนา

บทความ ปรัชญา ศาลาคนเศร้า เรื่องสั้น สัตว์เลี้ยง

สัตว์เลี้ยงและความรู้สึก

เริ่มท้าวความก่อนนะคะว่า..เมื่อ 8ปีที่แล้ว เค้าเคยเลี้ยงสุนัขมาก่อนเป็นพันธุ์ไทย สีน้ำตาล ดื้อน่ารัก มันชอบมาเล่นด้วยทุกๆตอนเย็นในช่วงปิดเทอม ม.4 และเค้าก็พามันไปเดินเล่นบริเวณทุ่งนาใกล้บ้านเป็นประจำ พร้อมกับถ่ายรูปมัน(ถั่วแดง)กับดวงอาทิตย์ตกเก็บไว้ว่าครั้งหนึ่งเคยมีความทรงจำที่ดีร่วมกัน เมื่อใกล้เวลาเปิดเทอมขึ้น ม.5 นั่นเป็นการจากลากับถั่วแดง เพราะ โรงเรียนของเค้าอยู่ภายในตัวเมือง กว่าจะได้กลับบ้านอีกทีก็ตอนปิดเทอม ม.5 (รอไปอีก 1ปี) เค้ายอมรับว่าเวลาส่วนใหญ่ที่ได้เล่นกับถั่วแดงเป็นช่วงที่มีความสุขมากๆ พออยู่ห่างกันก็มีความรู้สึกคิดถึงแฝงอยู่ค่ะ

การมาเยือนของข่าวร้าย

วันหนึ่งที่รับรู้เรื่องว่าเจ้าถั่วแดงได้ลาจากโลกไปแล้ว มันทำให้ใจเสียค่อนข้างมากและไม่ทันเตรียมใจเลยว่าการเห็นถั่วแดงนั้นเป็นครั้งสุดท้ายคือวันก่อนเปิดเทอม

ซึ่งหากถามว่าสาเหตุการลาของถั่วแดงคืออะไร? มันมาจากการเลี้ยงดูแบบปล่อยละเลยของคนที่บ้านซึ่งเค้าพยายามเตือนก่อนหน้านั้นแล้วว่า"อย่าปล่อยให้มันออกไปตัวเดียว ให้ปิดประตูรั้วไว้ด้วยเพราะข้างนอกบ้านมันอันตรายค่ะ" แต่ก็ไม่ได้ผลจนกลายเป็นเรื่องการสูญเสียของสัตว์เลี้ยง

"สัตว์เลี้ยงที่ไม่ได้เป็นแค่สัตว์เลี้ยง"

คำพูดนี้คงไม่เกินจริงค่ะ เพราะ สัตว์เลี้ยงนอกจากจะเป็นสัตว์เลี้ยง มันยังเป็นความสุขและส่วนหนึ่งของชีวิตให้กับเราได้ซึ่งมันควรจะได้รับการดูแลที่ดี ให้ประหนึ่งว่าเรากำลังเก็บรักษาสิ่งที่เรียกว่า"ความสุข"ของเราเอง ไม่ให้มันพรากไปจากเราได้ง่ายๆ

หากใครที่มีสัตว์เลี้ยงเป็นของตัวเองอยู่ ไม่ว่าจะเป็นสุนัข แมว นกและอื่นๆ อยากให้ลองตั้งคำถามที่มองลงไปลึกกว่าคำว่า"เลี้ยงสัตว์เพื่ออะไรถ้าไม่ใช่แค่หน้าที่?"