คือ เราเป็นwlw คบกับแฟนทอมเด็กได้ปีกว่าๆ  เรากับแฟนคบกันครอบครัวทั่งสองฝ่ายรับรู้เจอกันเรียยร้อย  
ซึ่ง บ้านที่เราอยู่  ห่างกับบ้านแฟน 25 โล  เราอายุ16-17  อยู่บ้านคนเดียวเป็นบ้านที่แม่สร้าง แต่แม่ไปทำงานต่างประเทศและพี่ชายก็ไปทำงานต่างจังหวัด
เราเลยได้อิสระเต็มที่  แต่ความปล่อยภัยคือเต็ม100   ส่วนบ้านแฟน  เป็นคลายๆบ้านที่อสวนบางฃบยางบนภูเขา  บ้านแฟนมี น้องสาวและน้องชายอายุ2-3ขวบ  ส่วนแม่แฟน ปกติแกต้องไปตัดยาง เพราะพ่อแฟน ไปขับรถ10ล้อ  หน้าที่เลี้ยงน้องก็ต้องตกมาเป็นพี่คนโตสุดนั้นคือแฟนเรา  ในช่วงปิดเทอม  หรือเสาร์อาทิต  เราจะขึ้นไปหาเขา  แต่พอช่วงวันจันทร์ถึงศุกร์  เราก็ไปหาเขา  เราอยากให้เขามาหา แต่เขามีภาระ  ถ้าไม่ทำแม่เขาชอบบอกว่าจะไม่ส่งเรียในซึ่งความงี่เง่าของเรา  น้อยใจทำไมเขาไม่มีเวลาว่างให้  พอตกช่วงค่ำเขาก็ชอบหลับ และ เผลอหลับชอบถึงให้เราเหงา  และอยู่บ้านคนเดียวอยู่แล้วยิ่งเหงา
ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยมาก  อยากถอยนะ  แต่เขาไม่ยอมเลิก  ไม่ยอมไปไหน  รู้ว่าเขารักเรา  แต่เราก็ไม่ชอบเหมือนกัน  เราคิดว่าเรากับเขาไม่ตรงกันสักอย่าง  ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดี แต่เราไม่ชอบโดนทิ้งให้อยู่แบบนี้  รู้สึกว่ามีเหมือนไม่มี  เพราะทุกวันที่กลับมาบ้าน ต้องรอเขาว่าง  แต่ได้คุยแค่แปปปเดีก็ไม่วาส่างอช่วงทุ่ม2ทุ่ม3ทุ่ม  เขาก็หาย  ตอนเช้าค่อยบอกว่าเผลอหลับ   เราน้อยใจมาก  ทุกคืนคือต้องรอ  และร้องไห้โกรธเขา มันทรมานต่อตัวเองมากๆ