คบกับแฟนมานานแล้วครับตั้งแต่สมัยเรียนเลย คบมา 7 ปี+ คือ ผมรู้สึกว่าผมกับแฟนยิ่งเติบโตขึ้น เรายิ่งไม่เข้ากันครับ ไม่รู้ทำไม แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่อยากจะเลิกกับเขาเลย ผมทำใจไม่ได้อะไรๆก็แย่ไปหมด ในขณะที่แฟนผม เริ่มพูดบ่อยๆเวลาที่เราทะเลาะกันว่าเราไม่เข้ากันนะ พอเถอะ แต่ยิ่งเขาพูดแบบนั้น ผมยิ่งเจ็บปวดและไม่อยากปล่อยเขาไปเลยครับ มันคงเป็นความเห็นแก่ตัว แต่ก็รู้สึกแย่มากๆอยู่ดี ผมทำใจไม่ได้แน่ๆ ผมไม่รู้แล้วว่าการอยู่คนเดียวมันทำยังไง หรือถ้าเขามีคนใหม่แล้วผมกลายเป็นคนนอกของเขาผมจะทนรับสภาพแบบนั้นได้ยังไง

มันอาจดูเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ และผมก็ดูงี่เง่าจริงๆ แต่ผมก็ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่เหมือนกันที่ความรู้สึกต่างๆมันผสมปนกันจนอะไรๆมันเปลี่ยนไป แต่ทุกเรื่องผมก็ยังพยายามดื้อดึงพยายามจะแก้ไข อยากจะฝืนให้มันไปกันได้ อาจเพราะความผูกพันธ์ คือผมยังจำสิ่งดีๆที่เขามีได้มาตลอดเลยครับ เพียงแต่ การใช้ชีวิตด้วยกันมันก็คนละขั้วจนทรมาณเหลือเกิน ถึงอย่างงั้นผมก็ยังอยากให้คนที่อยู่ด้วยกันเป็น เขา ผมก็ทำใจรับไม่ได้ถ้าจะรู้ว่าจะมีคนที่เข้ากับเขาถูกต้องไปหมดทุกเรื่องมากกว่าผม ผมนี่กำลังเป็นขี้แพ้ที่เห็นแก่ตัวมากๆรึเปล่าครับ ผมอยากทำสิ่งที่ถูกต้องแต่มันก็ยากเหลือเกิน หรือผมจะป่วย