ไม่เป็นตัวเองเวลาอยู่ในสังคม

ตอนช่วงก่อนขึ้นม.4มา เราเป็นคนเข้ากับคนง่ายมาก ไม่คิดมาก คิดอะไรก็พูดออกไปเลย แต่หลังจากขึ้นม.4มาก็มีเพื่อนคนนึงในกลุ่มโดนเกลียดเพราะนิสัยที่ดูเป็นลูกคุณหนู ทำอะไรคนเดียวไม่ได้ ทำตัวเหมือนคนอ่อนแอในสังคม ความคิดของเขาก็แปลกๆ บางที่เราก็มีหงุดหงิดบ้างกับความคิกของนาง แต่เราเลือกที่จะมองข้าม คือนางเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ช่วงม.2-3 แต่เราก็ไม่ได้อะไร แต่พอขึ้นม.4มา เขาก็เปลี่ยนไปแบบแย่ลงกว่าเดิม จนเพื่อนกับเราทนไม่ไหว เลยขอออกมา หลังจากนั้นเราก็เริ่มคิดมากกับการกระทำทุกอย่าง คำพูด การกระทำ หลังๆมาเราเริ่มไม่อยากเขเาสังคมแล้ว ช่วงม.4เทอม2 ถ้าไม่ใช่กลุ่มเรา เราก็แทบจะไม่คุยกับใครเลย เพราะเรากลัวว่าเราจะไปทำอะไรให้เขาไม่ชอบ จนเวลาเราอยูากับคนเยอะๆ เราจะไม่เป็นตัวของตัวเอง คำพูดบางครั้งก็ออกไปแบบแปลกๆ เพราะเราคิดเยอะเกินไป เราเลยไม่กล้าทักใครก่อนเลยในห้อง ตอนนี้ขึ้นม.5แล้ว เรายังมีอาการนี้อยู่ ถ้าเขาไม่ทักเราก่อนเราก็ไม่คุยเลย แต่บางทีเขาทักมาคุยกับเรา เราก็ไม่สนุกที่จะอยู่ด้วย เพราะเราไม่มีความเป็นของตัวเองเลย พวกมุกอะไรที่เคยเล่นได้ชิวๆ ตอนนี้ต่องคิดหัวแทบแตกว่าจะอย่างไงให้ดขาสนุกที่มาคุยกับเรา เราอยากเข้ากับคนอื่นได้ อยากคุยเก่ง แต่ตอนนี้ทำไรเราก็กังวัลไปหมดแล้ว