สวัสดีค่ะ คือตอนนี้เราเรียนจบแล้ว และก็ไม่ได้ใกล้เคียงกับคณะแพทย์เลยค่ะ แต่ตอนเราอยู่มัธยมเราเคยบอกกับแม่ว่าเราอยากเรียนหมอค่ะเลยตั้งใจเรียนอยู่พักนึ่งเลย ซึ่งแม่ก็เห็นด้วยแล้วก็ค่อยซัพพอร์ตเรามาตลอดจนถึงตอนสอบเข้าเรารู้สึกว่าตัวเองไม่น่าจะไหวกับคณะนี้จริงๆเลยไม่ได้ยื่นไปค่ะแอบเสียด้ายมากๆในใจเหมือนกันเพราะเราก็แอบหวังอยู่แต่ก็รู้ตัวจริงๆว่าไม่ได้ซึ่งตอนแรกว่าจะลองถึงจะรู้ว่าไม่ติดจะได้ไม่คาใจ แต่ตอนนั้นสถานะทางบ้านเราการเงินเริ่มไม่ค่อยดี ถ้าจะยื่นมันต้องเสียเงินหลายบาทเลยเราเลยตัดใจไปค่ะ แม่เราเองก็รับรู้ว่าเราไม่ไหว เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรเลยค่ะ เค้าบอกแค่อยากเป็นอะไรก็เป็นเลย ซึ่งเราฮีลใจมาก เรากลัวแม่ผิดหวังในตัวเรามากๆเลยที่เราไม่เลือกเรียนหมอ และระหว่างทางที่เราเรียนตั้งแต่ปี1-4 เวลาเรากลับมาบ้านคนก็จะเข้าใจว่าเราเรียนหมอตลอด ซึ่งเราปฏิเสธทุกคนเลยค่ะ และก็กลับบ้านมาถามแม่ตลอดว่าแม่บอกเค้าเหรอหรือใครเป็นคนพูด ซึ่งแม่เราก็ยอมรับบ้างไม่ยอมรับบ้าง ซึ่งเราก็คุยกับแม่เลยค่ะว่าเราไม่ได้เรียนคณะแพทย์นะ และเรารู้สึกไม่ดีเวลามีคนมาพูดแบบนี้ใส่เรา ซึ่งเค้าก็เข้าใจและบอกจะไม่ทำอีก ต่อมาก็มีอีกครั้งนึ่งน้องแถวบ้านเราที่สนิทกับเราเค้าได้ยินตอนแม่เราเล่ามาว่าเราเรียนคณะแพทย์ ซึ่งตอนเรารู้เราเสียใจมากแบบร้องให้เลยค่ะ ทำไมแม่ยังไม่หยุดอีก เพราะลึกๆมันเหมือนจี้ปมในใจเราเลย เราสะเทือนใจทุกครั้งเลยเวลามีคนเรียนเราว่าคุณหมอ เราคุยกับแม่บ่อยมากไม่รู้เมืาอไหร่เค้าจะหยุดสักที ต่อหน้าเราเค้าไม่ทำแต่ลับหลังเค้าก็ทำแบบเดิมซ้ำๆอีก เราเหนื่อยมากเลยค่ะ จะพูดคุยกับเค้ายังไงดีคะ🥹 หรือเค้ารู้สึกไม่โอเคกับคณะที่เราเลือกเลยโกหกตัวเองแล้วล่ามไปคนอื่นด้วยรึป่าวคะ🥺
แม่โกหกคนแถวบ้านว่าเรียนหมอ