ขอระบายหน่อยค่ะ เราอายุ 25 น้องสาวเราอายุ 20
สมาชิกในบ้านเรามี เรา แม่ น้อง พ่อ หมาและแมว
ปัจจุบันเราแต่งงานมาได้2ปีแล้ว แต่ยังไม่มีลูก
ทุกอาทิตย์เราจะแบ่งวันมานอนกับบ้านแม่ 3 คืน/สัปดาห์ และ ไปนอนบ้านของเรา(บ้านสามี+เรา) 4 คืน/สัปดาห์
ที่ทำแบบนี้เพราะเรารู้สึกว่า เราแต่งงานเร็วไม่อยากให้แม่รู้สึกเหมือนเราทิ้งครอบครัว
น้องสาวเราอยู่มหาลัยปี1 และกำลังจะซิ่วไปเรียนปี1ใหม่อีกรอบ
แม่เราเลี้ยงเรากับน้องมาค่อนข้างแตกต่างกัน ทำให้นิสัยเรากับน้องสาวค่อนข้างต่างกันมากๆ
เรารักสันโดษเพราะโตมาในช่วงที่แม่กำลังสร้างเนื้อสร้างตัว แม่ทำงานจนบางทีเราก็ต้องเป็นผู้ใหญ่ก่อนวัยให้ได้เพราะเราต้องช่วยเหลือตัวเองอยู่บ่อยๆ
น้องเราแม่เลี้ยงเหมือนไข่ในหิน ทุกอย่างที่แม่ผิดพลาดจากการเลี้ยงดูเราแม่เอาไปปรับใช้กับน้องทำให้น้องโตมาด้วยความช่วยเหลือจากคนรอบข้างอยู่บ่อยๆ
แม่เราทำงานประจำ+ธุรกิจส่วนตัว
งานประจำของแม่เรา หากอยากไต่เต้าไปตำแหน่งสูงๆ ซึ่งอาจจะทำให้ต้องย้ายไปต่างจังหวัดบ่อยๆ
แต่ด้วยความที่แม่เรากลัวว่าน้องจะเสียคนหากต้องอยู่ไกลแม่ แม่เราก็ยอมทำตำแหน่งเดิมมาเป็น สิบๆปี
ส่วนพ่อก็ทำงานประจำมีออกต่างจังหวัดบ้างนานๆครั้ง แต่ครั้งนึงประมาณ 10 วัน
ณ วันนี้แม่เรามองว่าลูกๆก็โตหมดแล้วแกเลยอยากเติบโตในตำแหน่งงานของเขาบ้าง เพราะอีก 8 ปี ก็จะเกษียรแล้ว
เขาจึงไปสอบเลื่อนตำแหน่ง และได้เลื่อนตำแหน่งตามที่คาดหวังแต่ต้องไปประจำที่ ต่างจังหวัดเป็นเวลา 1 เดือน
ตอนแรกเราเข้าใจว่า น้องจะสามารถอยู่บ้านคนเดียวได้ หากพ่อไปต่างจังหวัด และ ระยะเวลาที่แม่ไปต่างจังหวัดมันแค่1 เดือน
เพราะยังไงเราก็กลับไปนอนบ้านแม่ 3 คืน/สัปดาห์อยู่แล้ว หากน้องจะต้องอยู่คนเดียวจริงๆ มันก็แค่ 4 คืน/สัปดาห์(หรืออาจจะน้อยกว่านั้น เพราะเราก็คงจะไปนอนกับน้องสาวมากขึ้นในช่วง1เดือนนี้)
กลายเป็นว่าน้องสาวเราไม่โอเค หากที่บ้านไม่มีใครอยู่ด้วยจริงๆ น้องสาวจะแก้ไขปัญหาด้วยการไปนอนบ้านเพื่อนและทิ้งหมาแมวไว้ที่บ้าน
น้องบอกว่ากลัว ไม่กล้าอยู่คนเดียว ขอไปนอนบ้านเพื่อนยังจะดีกว่า
ส่วนเราก็ไม่โอเค เพราะรู้สึกว่าน้องก็โตแล้ว หากจะต้องอยู่บ้านคนเดียวจริงๆก็ควรทำให้ได้
+ ถ้าต้องมานอนกับน้องถี่ขนาดนี้ เท่ากับว่าเราจะได้ไปนอนบ้านของเราแค่อาทิตย์ละ 2 คืน (แม่กลับจากต่างจังหวัด เสาร์-อาทิตย์)
สามีเราก็ไม่โอเค เขาคิดเหมือนเราว่า น้องโตพอที่จะอยู่คนเดียวหรือต้องเฝ้าบ้านของตัวเองได้แล้ว
อาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ แต่เรารู้สึกว่า เราก็แต่งงานแล้ว ถ้าเราอยากอยู่กับสามีมันก็ไม่ผิด
เราได้แต่ตั้งคำถามว่า “นี่เราต้องมาเฝ้าน้องแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่?” เพราะที่ผ่านมา เราก็ช่วยแม่เลี้ยงน้อง ขาดอิสระเพราะต้องมาเฝ้าเลี้ยงน้องตั้งแต่น้องสาวตัวเล็กๆจนทุกวันนี้น้องสาวเราอายุ 20 แล้วก็ยังต้องมาเฝ้ากันแบบนี้อยู่
เอาจริงๆ น้องสาวเราไม่รู้จักโต หรือ เป็นเราที่ใจแคบเหรอคะ????
น้องสาวอายุ 20 ไม่กล้าอยู่บ้านคนเดียว ปกติไหมคะ??
สมาชิกในบ้านเรามี เรา แม่ น้อง พ่อ หมาและแมว
ปัจจุบันเราแต่งงานมาได้2ปีแล้ว แต่ยังไม่มีลูก
ทุกอาทิตย์เราจะแบ่งวันมานอนกับบ้านแม่ 3 คืน/สัปดาห์ และ ไปนอนบ้านของเรา(บ้านสามี+เรา) 4 คืน/สัปดาห์
ที่ทำแบบนี้เพราะเรารู้สึกว่า เราแต่งงานเร็วไม่อยากให้แม่รู้สึกเหมือนเราทิ้งครอบครัว
น้องสาวเราอยู่มหาลัยปี1 และกำลังจะซิ่วไปเรียนปี1ใหม่อีกรอบ
แม่เราเลี้ยงเรากับน้องมาค่อนข้างแตกต่างกัน ทำให้นิสัยเรากับน้องสาวค่อนข้างต่างกันมากๆ
เรารักสันโดษเพราะโตมาในช่วงที่แม่กำลังสร้างเนื้อสร้างตัว แม่ทำงานจนบางทีเราก็ต้องเป็นผู้ใหญ่ก่อนวัยให้ได้เพราะเราต้องช่วยเหลือตัวเองอยู่บ่อยๆ
น้องเราแม่เลี้ยงเหมือนไข่ในหิน ทุกอย่างที่แม่ผิดพลาดจากการเลี้ยงดูเราแม่เอาไปปรับใช้กับน้องทำให้น้องโตมาด้วยความช่วยเหลือจากคนรอบข้างอยู่บ่อยๆ
แม่เราทำงานประจำ+ธุรกิจส่วนตัว
งานประจำของแม่เรา หากอยากไต่เต้าไปตำแหน่งสูงๆ ซึ่งอาจจะทำให้ต้องย้ายไปต่างจังหวัดบ่อยๆ
แต่ด้วยความที่แม่เรากลัวว่าน้องจะเสียคนหากต้องอยู่ไกลแม่ แม่เราก็ยอมทำตำแหน่งเดิมมาเป็น สิบๆปี
ส่วนพ่อก็ทำงานประจำมีออกต่างจังหวัดบ้างนานๆครั้ง แต่ครั้งนึงประมาณ 10 วัน
ณ วันนี้แม่เรามองว่าลูกๆก็โตหมดแล้วแกเลยอยากเติบโตในตำแหน่งงานของเขาบ้าง เพราะอีก 8 ปี ก็จะเกษียรแล้ว
เขาจึงไปสอบเลื่อนตำแหน่ง และได้เลื่อนตำแหน่งตามที่คาดหวังแต่ต้องไปประจำที่ ต่างจังหวัดเป็นเวลา 1 เดือน
ตอนแรกเราเข้าใจว่า น้องจะสามารถอยู่บ้านคนเดียวได้ หากพ่อไปต่างจังหวัด และ ระยะเวลาที่แม่ไปต่างจังหวัดมันแค่1 เดือน
เพราะยังไงเราก็กลับไปนอนบ้านแม่ 3 คืน/สัปดาห์อยู่แล้ว หากน้องจะต้องอยู่คนเดียวจริงๆ มันก็แค่ 4 คืน/สัปดาห์(หรืออาจจะน้อยกว่านั้น เพราะเราก็คงจะไปนอนกับน้องสาวมากขึ้นในช่วง1เดือนนี้)
กลายเป็นว่าน้องสาวเราไม่โอเค หากที่บ้านไม่มีใครอยู่ด้วยจริงๆ น้องสาวจะแก้ไขปัญหาด้วยการไปนอนบ้านเพื่อนและทิ้งหมาแมวไว้ที่บ้าน
น้องบอกว่ากลัว ไม่กล้าอยู่คนเดียว ขอไปนอนบ้านเพื่อนยังจะดีกว่า
ส่วนเราก็ไม่โอเค เพราะรู้สึกว่าน้องก็โตแล้ว หากจะต้องอยู่บ้านคนเดียวจริงๆก็ควรทำให้ได้
+ ถ้าต้องมานอนกับน้องถี่ขนาดนี้ เท่ากับว่าเราจะได้ไปนอนบ้านของเราแค่อาทิตย์ละ 2 คืน (แม่กลับจากต่างจังหวัด เสาร์-อาทิตย์)
สามีเราก็ไม่โอเค เขาคิดเหมือนเราว่า น้องโตพอที่จะอยู่คนเดียวหรือต้องเฝ้าบ้านของตัวเองได้แล้ว
อาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ แต่เรารู้สึกว่า เราก็แต่งงานแล้ว ถ้าเราอยากอยู่กับสามีมันก็ไม่ผิด
เราได้แต่ตั้งคำถามว่า “นี่เราต้องมาเฝ้าน้องแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่?” เพราะที่ผ่านมา เราก็ช่วยแม่เลี้ยงน้อง ขาดอิสระเพราะต้องมาเฝ้าเลี้ยงน้องตั้งแต่น้องสาวตัวเล็กๆจนทุกวันนี้น้องสาวเราอายุ 20 แล้วก็ยังต้องมาเฝ้ากันแบบนี้อยู่
เอาจริงๆ น้องสาวเราไม่รู้จักโต หรือ เป็นเราที่ใจแคบเหรอคะ????