ขอระบายหน่อยค่ะออกความคิดเห็นช่วยเราคิดหน่อยค่ะ

คือเราแอบเอาทองพ่อแม่ไปจำจนหมดเป็นทองน้ำพักน้ำแรงของเขาเราก็รู้ว่ามันผิดที่เราทำไม่ถูกแต่บางทีที่เราเอาไปเราก็มีเหตุผลคือเรามีพี่ชายแม่จะรักพี่ชายเรามากเขาเป็นคนไม่พูดเงียบเวลาด่าไม่เถียงแต่กับเราเขาว่าอะไรเราเถียงแต่ที่เราเถียงเพราะเราถูกบางทีไม่ได้ไม่ดีก็ด่าว่าเราเหมือนหมูเหมือนหมาด่าอี🌸อีห อีส อีเด็ก อีเปรตสารพัดคำด่านึกอะไรได้ก็ด่าก่อนที่จะมีเหตุการณ์ลักทองไปจำก็ด่าเราแบบนี้ทุกคนที่บ้านรักพี่ชายเรามากคอยประคบประหงมเรียกกินข้าวอยากกินอะไรก็ได้กินดีๆต่างจากเราถ้าเขากินกันเสร็จเขาจะเรียกเรากินก็คือกินที่เหลือจากเขาแต่เราไม่กินเราเป็นคนตรงๆเราก็พูดว่าเหลืออ่ะดิถึงให้กินไอ้ที่ดีๆก็มีนะเราเรียนดีแต่ไม่มากเขาก็ซื้อไอแพดโทรศัพท์ไอโฟนโน้ตบุ๊คเรามีทุกอย่างที่คนอื่นมีแต่เราแค่อยากได้การกระทำที่ดีจากเขาบ้างเราเคยทำแบบสอบถามให้เขากรอกเราถามว่ารัดเรามากแค่ไหนเขาตอบว่าปานกลางคือเราเห็นเราน้ำตาร่วงเลยเวลาจะให้เราทำอะไรเราก็ทำนะแต่ว่าเราไม่ดีอย่างงู้นอย่างงี้ว่าเราไม่ทำอะไรมั่งแต่กลับเป็นพี่ชายเราทำงานมาถึงนอนบอกเขาเหนื่อยมันได้อะไรดีๆตลอดแต่มันกับเราไม่เคยพูดกันหรือปรึกษากันได้เลยซักเรื่องต่อให้เราไปโรงเรียนกลับบ้านไม่ได้เราก็ต้องหาทางกลับเองต้องช่วยเหลือตัวเองตอนที่เขาจับได้ว่าเราเอาทองเขาไปเป็นเรื่องใหญ่มากเขารับไม่ได้เป็นเรื่องที่เขาไม่สามารถให้อภัยเราได้เขาเจ็บใจมากๆเขาด่าว่าเราสารพัดถ้าดูทีวีข่าวทองขึ้นมาก็ด่าเราแล้วในใจเราก็คิดนะไหนก็ไม่เคยดีสำหรับใครอยู่และก็ เลยทุกครั้งที่เขาอยู่บ้านเขาด่าเราสารพัดบางทีเราลืมของที่เป็นของของเราเราก็เดินขึ้นมาเอาของก็ด่าเราแล้วอีห อีไรก็งัดมาด่าเราหมดติดที่เราเป็นคนขี้เล่นเหมือนไม่ค่อยเคืองคนแต่เราคิดตลอดตอนนี้เรากำลังขึ้นมหาลัยเราจ่ายค่าเทอมจ่ายค่าอะไรไปหมดแล้วแต่เขากลับพูดนู่นพูดนี่เราคิดไว้2ทางเลือกดรอปไว้ก่อนมาทำงานหาตังส่งตัวเองเรียนดีกว่ากับอีกทางเลือกไปเรียนแต่กู้กยส.เอาเราคิดว่าเราอยากจ่ายเงินนี้ด้วยตัวเองอยากทำงานแล้วเอามาคืนเขาเราอยากส่งตัวเองเรียนตราบใดที่เราออกไปเรียนแล้วเราก็จะไม่ย้อนกลับมาที่บ้านนี้อีกเราไม่รู้ว่าอกตัญญูมั้ยแต่เราก็ไม่เคยได้รับอะไรดีเลยๆจริงที่เรามีของดีๆใช้แต่การกระทำล่ะไม่ต้องทำให้เราหรอถ้าเราได้ออกไปเราจะไม่หวนกลับมาเขาเคยพูดกับเราว่าถ้ามีปัญหาอะไรอย่ากลับมาที่บ้านให้ไปที่ไหนก็ไปไม่ต้องเอาปัญหากลับมาบ้านเราก็เลยคิดหลายๆอย่างว่าเราจะเอายังไงกับชีวิตเรียนก็อยากเรียนแต่ไม่อยากใช้เงินเขาเขาจะมีคำพูดตลอดเราก็คิดไว้ว่าถ้าทำเราทำงานมีเงินซักนิดหน่อยเราอยากไปหาหออยู่ข้างนอกเพื่อที่จะสบายใจขึ้นบ้างไม่งั้นเราคิดอยู่ตลอดมันเครียดนะปวดหัวอ่ะเราไม่สามารถพูดหรือคุยปรึกษากับใครได้เราก็ไม่ได้ว่าเราถูกเราก็ผิดที่เอาทองเขาไปจำเราผิดมากเลยใช่มั้ยเราคิดว่าของนอกกายไม่ตายก็หาใหม่ได้ถ้าเราไปจากที่นี่จริงๆแล้วเราได้ดีแล้วเราไม่กลับมาตอบแทนบุญคุณเราจะดูอกตัญญูไปมั้ยเราเครียดทุกวันปวดหัวมากๆเรื่องราวในใจเต็มไปหมด