ทุกอาชีพมี insight & sense ที่คนคนนั้นมีและมองกระจ่าง ในด้านนั้น
เรามีเพื่อนเป็นหมอที่อธิบายโลกภายในร่างกายได้น่าตื่นเต้น ไม่ต่างจากเพื่อนที่เป็นช่างยนต์
ที่อธิบายจักรวาลเครื่องยนต์ได้น่าสนใจ เพื่อนที่เป็นวิศวะ รู้สึกว่า ตัวเลขและการคำนวณเป็นเรื่องง่าย
ส่วนเพื่อนที่เรียนศิลปะ ก็จัดระบบสีให้สวยได้
นั่นมาจากระบบรับรู้ของแต่ละคนไม่เท่ากันในเรื่องต่างๆ
จึงทำให้คนคนหนึ่งมีความพร้อมจะเรียนรู้บางสาขาวิชามากกว่าคนอื่น
ดังนั้น เรียนอะไรก็ได้ ที่ตัวเองได้ใช้ศักยภาพสูงสุด
เด็กคนหนึ่ง ผลการเรียนธรรมดา กลางๆ
แต่พอเขาเลือกเรียนวิทยาลัยเกษตร ได้เจอสิ่งที่ชอบ
เขากลายเป็นคนเก่ง มีตัวตนในห้อง ได้รับการยอมรับจากเพื่อนๆ
เขาเริ่มชอบไปเรียนมากขึ้น
สุดท้าย สำหรับเด็กที่ไม่พบว่าชอบด้านใดด้านหนึ่งเป็นพิเศษ
นั่นถือเป็นโอกาส สามารถหาความรู้จากภายนอก มาเติมให้ตัวเอง
และใช้สิ่งนั้นทำมาหาเลี้ยงชีพ โดยไม่ต้องตีกรอบให้แคบ
แบบคนที่ถนัดเฉพาะทางมาตั้งแต่เด็ก
เมื่อไม่มีความสามารถพิเศษ ไม่ชอบวิชาใดเป็นพิเศษ
ก็ตัดสินใจจากโลกภายนอก เราอยากมีชีวิตแบบไหน
เรามองว่าตัวเองทำงานเช่นนั้นได้หรือไม่
เราชอบบริบทการทำงาน/สถานที่ทำงาน/สังคมการทำงาน แบบไหน
เราอยากมีรายได้เท่าไหร่ และรูปแบบใด (เงินเดือน หรือ จ้างเป็นชิ้นงาน)
เรามองเห็นตัวเองใน 5-10 ปีข้างหน้า เป็นภาพแบบใด
อาชีพยุคใหม่ไม่เหมือนเมื่อก่อน
ที่เป็นอาชีพใด ก็ทำสิ่งนั้นไปจนเกษียณ
อยู่ภายใต้การดูแลขององค์กรขนาดใหญ่
ซึ่งงานแบบเดิมก็ยังมี
แต่ในยุคใหม่ มีงานแบบใหม่ๆ
เช่น งานออนไลน์ ไม่มีที่ทำงานตายตัว
การศึกษาต่อแล้วเปลี่ยนสายงาน
การเป็นฟรีแลนด์ เป็นผู้ประกอบการ ตั้งแต่อายุยังน้อย
วิชาที่ต้องเรียน ประกอบด้วย 2 กลุ่ม
- กลุ่มวิชาที่ชอบ เพื่อนำไปใช้ประกอบอาชีพ
- กลุ่มวิชาที่ไม่ชอบ แต่ต้องเรียน เพื่อความอยู่รอดในสังคมยุคใหม่
เช่น คณิตศาสตร์ในธุรกิจและชีวิตประจำวัน กฎหมาย
คอมพิวเตอร์-ซอล์ฟแวร์ ซึ่งเป็นเครื่องมือช่วยในการทำงาน
วิชาด้านการพูด การเจรจา พัฒนาบุคลิกภาพ
สถาบันการศึกษาต้องแยกว่า
วิชาใดเรียนได้ด้วยตนเองผ่านระบบออนไลน์
และวิชาใด ต้องมีครูผู้สอน ดูแลพัฒนาการ
และตรวจประเมินงานของผู้เรียน
เปิดวิธีคิด... เลือกเรียนสาขาอะไรดี ?