ที่บ้านผมจำเป็นต้องมีคนมาช่วยงานหลายคน เพราะเป็นงานใช้แรงงานคน การบริหารคนสำหรับผมไม่ได้วุ่นวาย อาจจะเพราะคนพวกนี้อยู่กับผมมาตั้งแต่วัยรุ่น ส่วนใหญ่เป็นแรงงานต่างชาติถูกกฎหมายทั้งหมดครับ มีทั้งพม่า ลาว และเวียดนามครับ
ผมบริหารแบบนี้ครับ งานเกษตรผมใช้ชาวพม่ามาช่วยหลายคนครับ ชาวพม่าที่มาช่วยผม ส่วนใหญ่คืองานเกษตร งานสวน มีตัดต้นไม้ เก็บผลไม้ รดน้ำ ใส่ปุ๋ย เดินท่อ ทำรางไปจนถึง การขนส่งลำเลียงผลไม้ ผมโชคดีที่มีคนพม่านิสัยดีมาช่วยครับ จริงๆ คนพม่านิสัยดีเยอะครับ คนพวกนี้ค่อนข้างเจียมตัว มีสัมมาคารวะ เคารพผมมาก อาจจะเพราะบุคลิกผม ค่อนข้างเจ้าระเบียบ ดุ แต่ใจดี คำว่า ดุแต่ใจดี มันดูขัดแย้งกันมากในความเห็นบางคน แต่ผมเป็นแบบนั้นจริงๆ
ในบรรดาชาวพม่า ผมเอาสาวมอญคนหนึ่งขึ้นมาเป็นหัวหน้า เพราะเขาจัดการเก่งในหลายเรื่อง แบบไม่ต้องบอกว่าต้องทำอะไร รายได้ของชาวพม่าส่วนใหญ่ ผมคิดเป็นรายวัน กินอยู่เสร็จภายในบ้าน ที่บ้านผมมีหอพักให้อยู่ฟรี กินฟรีด้วย ห้องนอนติดแอร์ให้ด้วยนะ สาวมอญคนนี้ไม่แต่งงานครับ อยู่กับผมมาสิบปีกว่า จนมีทองเก็บเยอะแยะเลยครับ เขาเองก็อยากกลับบ้าน แต่กลับไม่ได้ เพราะพม่ามีความขัดแย้งรุนแรงที่ยาวนานจากปัญหาชาติพันธุ์ จึงเปลี่ยนใจอยู่กับผมตลอดชีวิต หรือนานเท่าที่เป็นไปได้
อีกคนที่ผมอดพูดถึงไม่ได้ คือ หนุ่มเวียดนามคนหนึ่งครับ คนนี้ ผมให้ดูแลร้านอาหารให้ครับ และประสานงานกับทีมแม่บ้าน การรับออร์เดอร์ การจัดการที่จอดรถ หนุ่มเวียดนามคนนี้ไม่ธรรมดาครับ ฉลาดมาก แถมขยันมาก จนผมกำลังจะให้เขาเป็นรายเดือน เดือนละ 25,000 บาทเลยครับ เงินขนาดนี้มากสำหรับเขามากนะครับ แต่สำหรับผมผมยินดีให้ อย่างที่บอก ผมดุแต่ใจดี ถ้าใครมีมาตรฐานการทำงานที่ถูกใจผม ผมเปย์ให้ไม่อั้น หนุ่มคนนี้คือคนสนิทของผม เวลาเขากลับบ้านไปหาลูกเมีย ผมจะไปด้วย ออกค่าเครื่องบินให้หมดทุกอย่าง ผมไปเยี่ยมลูกเมียเขา พร้อมกับของฝากทุกครั้ง และเขาตอบแทนผมด้วยการพาผมเที่ยวทั่วทุกเมืองในเวียดนาม (ตรงนี้ เป็นประโยชน์กับผมมาก เพราะผมลงทุนหุ้นเวียดนามมาตั้งแต่ยุคแรกๆ)
เล่าเรื่องความรักเพื่อนมนุษย์ การบริหารบุคคล
ผมบริหารแบบนี้ครับ งานเกษตรผมใช้ชาวพม่ามาช่วยหลายคนครับ ชาวพม่าที่มาช่วยผม ส่วนใหญ่คืองานเกษตร งานสวน มีตัดต้นไม้ เก็บผลไม้ รดน้ำ ใส่ปุ๋ย เดินท่อ ทำรางไปจนถึง การขนส่งลำเลียงผลไม้ ผมโชคดีที่มีคนพม่านิสัยดีมาช่วยครับ จริงๆ คนพม่านิสัยดีเยอะครับ คนพวกนี้ค่อนข้างเจียมตัว มีสัมมาคารวะ เคารพผมมาก อาจจะเพราะบุคลิกผม ค่อนข้างเจ้าระเบียบ ดุ แต่ใจดี คำว่า ดุแต่ใจดี มันดูขัดแย้งกันมากในความเห็นบางคน แต่ผมเป็นแบบนั้นจริงๆ
ในบรรดาชาวพม่า ผมเอาสาวมอญคนหนึ่งขึ้นมาเป็นหัวหน้า เพราะเขาจัดการเก่งในหลายเรื่อง แบบไม่ต้องบอกว่าต้องทำอะไร รายได้ของชาวพม่าส่วนใหญ่ ผมคิดเป็นรายวัน กินอยู่เสร็จภายในบ้าน ที่บ้านผมมีหอพักให้อยู่ฟรี กินฟรีด้วย ห้องนอนติดแอร์ให้ด้วยนะ สาวมอญคนนี้ไม่แต่งงานครับ อยู่กับผมมาสิบปีกว่า จนมีทองเก็บเยอะแยะเลยครับ เขาเองก็อยากกลับบ้าน แต่กลับไม่ได้ เพราะพม่ามีความขัดแย้งรุนแรงที่ยาวนานจากปัญหาชาติพันธุ์ จึงเปลี่ยนใจอยู่กับผมตลอดชีวิต หรือนานเท่าที่เป็นไปได้
อีกคนที่ผมอดพูดถึงไม่ได้ คือ หนุ่มเวียดนามคนหนึ่งครับ คนนี้ ผมให้ดูแลร้านอาหารให้ครับ และประสานงานกับทีมแม่บ้าน การรับออร์เดอร์ การจัดการที่จอดรถ หนุ่มเวียดนามคนนี้ไม่ธรรมดาครับ ฉลาดมาก แถมขยันมาก จนผมกำลังจะให้เขาเป็นรายเดือน เดือนละ 25,000 บาทเลยครับ เงินขนาดนี้มากสำหรับเขามากนะครับ แต่สำหรับผมผมยินดีให้ อย่างที่บอก ผมดุแต่ใจดี ถ้าใครมีมาตรฐานการทำงานที่ถูกใจผม ผมเปย์ให้ไม่อั้น หนุ่มคนนี้คือคนสนิทของผม เวลาเขากลับบ้านไปหาลูกเมีย ผมจะไปด้วย ออกค่าเครื่องบินให้หมดทุกอย่าง ผมไปเยี่ยมลูกเมียเขา พร้อมกับของฝากทุกครั้ง และเขาตอบแทนผมด้วยการพาผมเที่ยวทั่วทุกเมืองในเวียดนาม (ตรงนี้ เป็นประโยชน์กับผมมาก เพราะผมลงทุนหุ้นเวียดนามมาตั้งแต่ยุคแรกๆ)