ทุกคนคือเล่ามีเรื่องมาเล่าคือเรามีเพื่อนอยู่คนนึงนิสัยก็เหมือนเด็กอะเบียวๆแต่ไม่ได้อะไรขนาดนั้นประมาณว่าอยู่กับใครนิสัยก็เหมือนคนนั้นเราสนิทกับมันมากช่วงเทอม1-2มันเป็นกระเทย ตอนคบกับมันอะ(เพื่อน) สนุกมากเลยได้ดูผู้ชายได้พูดนู้นนี่ตอนเล่นกับมันเราก็รู้สึกดีนะคือเราอะชอบงอนมันไม่รู้ทำไมคงเป็นเพราะรู้สึกดีแหละแต่พอเปิดเทอมขึ้นม
2อะเรารู้สึกว่าเราอายอะที่มีเพื่อนแบบนี้ตอนเปิดวันแรกอะน้องม.1นั่งโต๊ะอยู่ข้างหน้ามันเราก็รอมันมานั่งด้วยพอมันมาอะมันก็พูดคำที่เบียวๆอะคือมันอะเป็นคนไม่ตามเทรนแบบมันยุค2025แล้วเหมือนมันยังอยู่2018อยู่เลยนั้นและต่อพอมันพูดงั้นอะน้องม.1ก็ขำกันตอนนั้นเราอายมากท่าเดินมันก็แปลกๆแบบคนเดินเกร็งๆตรงๆอะตอนม.1เราก็ไม่ได้อะไรหรอกคือแบบเรากับมันก็ชอบคนนู้นคนนี้ไปเรื่อยแต่พอม.2แล้วเรามาชอบผู้หญิงแล้วมันก็พูดว่าคนนู้นใหญ่คนนี้ใหญ่เราแบบรับไม่ได้อะเวลามันพูดเรื่องทะลึ่งเรารับไม่ได้อะไม่ชอบเลยมันเหมือนคนจิตๆอะเราควรจัดการตัวเองยังไงดีหลังๆเราเริ่มตีตัวออกห่างมันมาเล่นกับเพื่อนเก่าคือเราอายอเเราไม่อยากให้คนอื่นมองว่าเราปัญญาอ่อนตอนมันมาทำท่าแบบอ้อนๆอะเราอี๋มากเลยเพื่อนในห้องก็ไม่ได้เยอะผู้หญิงก็น้อยมีแต่พวกแบบไม่มีใครเข้ากับเราได้เลยอะเราไม่ชอบพวกการ์ตูนที่มันเด็กๆและเราก็ไม่ชอบอนิแมะเราสนิทกับมันแค่คนเดียวด้วยเวลาจะคู่กับใครก็ต้องเป็นมันเวลาอยู่ใกล้มันเราไม่ชอบอะรู้สึกแปลกๆเหมือนเด็กไม่เต็มอะถ้ามันได้มาอ่านมันคงเสียใจอะแต่อยากให้มันมาเป็นเราดูตอนพิมพ์ถึงนิสัยเรายังขนลุกเลยเราเปลี่ยนจากชอบเป็นเกลียดหรอเราไม่ชอบพวกเบียวๆอะมันดูตลกความคิดเราอาจจะ
หน่อยแต่ไม่ได้โลกสวยนะเราไม่ชอบคือไม่ชอบเลยอะเราต้องจัดการกับตัวเองยังไงดี อ่านจบถือว่าเก่งมาก เราอยากได้คำแนะนำจริงๆ😭
ควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดี
2อะเรารู้สึกว่าเราอายอะที่มีเพื่อนแบบนี้ตอนเปิดวันแรกอะน้องม.1นั่งโต๊ะอยู่ข้างหน้ามันเราก็รอมันมานั่งด้วยพอมันมาอะมันก็พูดคำที่เบียวๆอะคือมันอะเป็นคนไม่ตามเทรนแบบมันยุค2025แล้วเหมือนมันยังอยู่2018อยู่เลยนั้นและต่อพอมันพูดงั้นอะน้องม.1ก็ขำกันตอนนั้นเราอายมากท่าเดินมันก็แปลกๆแบบคนเดินเกร็งๆตรงๆอะตอนม.1เราก็ไม่ได้อะไรหรอกคือแบบเรากับมันก็ชอบคนนู้นคนนี้ไปเรื่อยแต่พอม.2แล้วเรามาชอบผู้หญิงแล้วมันก็พูดว่าคนนู้นใหญ่คนนี้ใหญ่เราแบบรับไม่ได้อะเวลามันพูดเรื่องทะลึ่งเรารับไม่ได้อะไม่ชอบเลยมันเหมือนคนจิตๆอะเราควรจัดการตัวเองยังไงดีหลังๆเราเริ่มตีตัวออกห่างมันมาเล่นกับเพื่อนเก่าคือเราอายอเเราไม่อยากให้คนอื่นมองว่าเราปัญญาอ่อนตอนมันมาทำท่าแบบอ้อนๆอะเราอี๋มากเลยเพื่อนในห้องก็ไม่ได้เยอะผู้หญิงก็น้อยมีแต่พวกแบบไม่มีใครเข้ากับเราได้เลยอะเราไม่ชอบพวกการ์ตูนที่มันเด็กๆและเราก็ไม่ชอบอนิแมะเราสนิทกับมันแค่คนเดียวด้วยเวลาจะคู่กับใครก็ต้องเป็นมันเวลาอยู่ใกล้มันเราไม่ชอบอะรู้สึกแปลกๆเหมือนเด็กไม่เต็มอะถ้ามันได้มาอ่านมันคงเสียใจอะแต่อยากให้มันมาเป็นเราดูตอนพิมพ์ถึงนิสัยเรายังขนลุกเลยเราเปลี่ยนจากชอบเป็นเกลียดหรอเราไม่ชอบพวกเบียวๆอะมันดูตลกความคิดเราอาจจะ