คือบ้านผมอ่ะครับ อยู่กัน4 คน พ่อเเม่ไปทำงานต่างจังหวัด มี ผม ตา ยาย พี่ชาย พี่ผมชอบออกเเต่นอกบ้านทั้งกลางวันกลางคืน ออกทีนึงก็ขอตังที่นึง ยายผมก็ชอบบ่น พักหลังๆมานี้ เริ่มบ่น หนัก บ่นทุกวัน มีปากเสียงกันทุกวัน เเต่ยังไม่ถึงขั้นทำร้ายร่างกายนะครับ ไอ้คนบ่นก็ไม่คิดอ่ะไรกันหลอก2คนเขาอ่ะ ไอ้คนที่ต้องทนฟังคือผมกับตานี่เเหละ ตาผมเขาไม่ค่อยเก็บมาใส่ใจอยู่เเล้ว เเต่คือผมก็ไม่ชอบอ่ะ มันรำคาญ เผลอบ่น พี่ผมเสร็จ มาบ่นผมต่อ สมมุตว่ามีเเก้วน้ำวางอยู่บนโต๊ะ มันอยู่ของมันอยู่เเล้ว ทุกวันไม่บ่น เเต่พอวันนั้นบ่นพี่ผม ก็จะมาบ่นผมอะไรประมาณนั้นครับ ผม ได้ยินเสียงบ่นประมาณนี้ มา 3-4ปีเเล้ว เเต่ปีนี้มันเเค่หนักขึ้น คือเมื่อก่อน ผมรำคาญมากเลยนะ เมื่อก่อนตอนผมยังเด็กๆ โดนบ่นนิดบ่นหน่อยคือจะร้องให้เเล้ว เเต่เดี๋ยวนี้ปัจจุบัน คือผมรู้สึกเฉยชา รู้สึกธรรมดา กับการบ่นเเล้วอ่ะครับ ตอนยายผมบ่นพี่ผม ผมเเทบไม่รู้สึกอ่ะไรเลย รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา เเต่ตอนนี้ ผมว่าผมเป็นคนใจเย็น เรียกง่ายๆว่าเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา 55 เเต่ช่วงนี้ผมรู้สึกหงุดหงิดง่ายมากครับ นิดหน่อยจะหงุดหงิดเลย เช่นการเรียกซ้ำๆ ของคนเเก่ เขาอาจจะไม่ได้ยิน ที่ผมขานรับก็ได้มั้ยครับ เเต่พอขานรับเเล้วเขาไม่ได้ยินเรื่อยๆ 3-4ครั้ง มันทำให้หงุดหงิดมาก เวลาเรียกซ้ำๆ ซ้ำ ไม่รู้เป็นเพราะอ่ะไร เเต่ผมรู้สึกเฉยชามาก อยากกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน เเต่ผมไม่ได้ซึมเศร้านะครับ เเค่อยากให้บ้านกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน ก่อนจะบ่นทุกวันเบบนี้ เเล้วอาการที่ผมเป็นเเบบนี้ ที่ผมไม่รู้สึกอ่ะไรเเล้ว ผมจะเป็นบ้าหรือยังครับ ขอบคุณครับ