จิตที่พ้นจากทุกข์
โดยลุงหวีด บัวเผื่อน ตอนที่ 1
จิตเป็นธรรมธาตุ บริสุทธิ์ผุดผ่องมาแต่ไหนแต่ไร ไม่มีอะไรในสมมติที่จะเจือปน จิตดวงนี้ได้เลย
ขั้นตอนการปฏิบัติธรรมของข้าพเจ้า สติเป็นสิ่งสําคัญอย่างยิ่งในการปฏิบัติกรรมฐานหรือการ
แสวงหาความสงบ เพราะจิตที่จะสงบได้นั้นจะต้องมี องมีสิ่งที่ยึดเหนี่ยว ไว้เป็นหลักของใจ จึงจําเป็นที่จะต้องมีสติระลึกรู้อยู่กับคําบริกรรม อย่างใดอย่างหนึ่ง อันมีพุทโธ ธัมโม สังโฆ หรืออานาปานสติ เป็นต้น
การปฏิบัติสมถะกรรมฐานนั้นมีมากมายดังที่ทราบกันอยู่แล้วขึ้นอยู่กับจริตนิสัยของแต่ละคนว่า คําบริกรรมบทใดที่จะทําให้ จิตใจของเรามีความสงบร่มเย็นลงได้ ก็ใช้คําบริกรรมบทนั้นๆ เป็นการงานของจิต โดยมีสติสัมปชัญญะเป็นผู้ดูแลรักษาให้จิต ท่างานอยู่เพียงจุดเดียวเท่านั้น
สติที่ระลึกรู้อยู่กับค่าบริกรรมจึงเป็น สิ่งที่จําเป็นในการปฏิบัติเป็นอย่างยิ่ง เมื่อมีสติสัมปชัญญะเป็น ผู้ควบคุมอยู่เช่นนี้ จิตใจก็จะไม่ไหลไปตามอารมณ์ที่เกิดขึ้นทาง หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ
เมื่อจิตไม่ไหลไปตามอารมณ์เหล่านี้จิตก็จะนิ่งอยู่กับความสงบสุข เพลิดเพลินอยู่ในความว่าง สติจะเริ่ม มีกําลังมากขึ้นเป็นลําดับ จิตใจเริ่มได้รับรู้แล้วว่า ความสุขที่ แท้จริงนั้นมีอยู่แล้วภายในจิตของเราเองเป็นหลักใหญ่ โดยไม่ต้องอาศัยสิ่งอื่น นั่นหมายถึงจิตใจที่รู้จักอิ่มพอในสิ่งที่มีอยู่ ปล่อยวางในสิ่งที่ต้องการ ไม่ทะเยอทะยานในสิ่งที่เอื้อมไม่ถึง เป็นจิตที่สงบร่มเย็นเป็นปกติอยู่ตลอดเวลา เพราะมีสติสัมปชัญญะ คอยดูแลรักษาอย่างใกล้ชิด
จึงเป็นสัมมาสติที่ดํารงอยู่อย่างถูกต้อง มั่นคง สามารถควบคุมจิตใจไม่ให้ยึดติดในสิ่งที่พอใจบ้าง ไม่พอใจ บ้าง ดีใจบ้าง เสียใจบ้าง สุขทุกข์ไปตามอารมณ์ที่ผันผวนอยู่ ตลอดเวลา โดยมีสังขารความคิดเป็นเหตุ มีกิเลสคือ ความโลภ โกรธ หลง เป็นผู้สั่งการ เป็นวัฏจักรหมุนเวียนเปลี่ยนไป เป็น ภพชาติ เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด อยู่อย่างนี้ไม่มีวันจบสิ้นลงได้ ทุกข์ระทมอย่างแสนสาหัสในชาติที่สุดแสนกันดารนั้นจึงจําเป็นต้องมีการปฏิบัติด้วยการมีสติสัมปชัญญะเพื่อ รักษาจิตใจของตนให้เป็นปกติสุข โดยมีทาน ศีล ภาวนา เป็นต้น ทั้งนี้ก็เพื่อปลดปล่อยจิตใจอันเป็นสิ่งที่ไม่ตายนี้ ให้พ้นไปจาก วัฏฏะวนให้จงได้
ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงสนใจธรรมะมาโดยตลอด แต่ปฏิบัติจริงๆ เมื่อปี ๒๕๒๙ โดยมีพระอาจารย์ ๒ รูป ท่านให้ ความเมตตาแนะนําสั่งสอนข้าพเจ้าตลอดมา จึงขอกราบขอบพระคุณ อาจารย์ทุกๆ องค์มา ณ โอกาสนี้ด้วยที่ท่านเมตตาข้าพเจ้าเป็นอย่างมาก
จิตที่พ้นจากทุกข์ ลุงหวีด บัวเผื่อน
โดยลุงหวีด บัวเผื่อน ตอนที่ 1
จิตเป็นธรรมธาตุ บริสุทธิ์ผุดผ่องมาแต่ไหนแต่ไร ไม่มีอะไรในสมมติที่จะเจือปน จิตดวงนี้ได้เลย
ขั้นตอนการปฏิบัติธรรมของข้าพเจ้า สติเป็นสิ่งสําคัญอย่างยิ่งในการปฏิบัติกรรมฐานหรือการ
แสวงหาความสงบ เพราะจิตที่จะสงบได้นั้นจะต้องมี องมีสิ่งที่ยึดเหนี่ยว ไว้เป็นหลักของใจ จึงจําเป็นที่จะต้องมีสติระลึกรู้อยู่กับคําบริกรรม อย่างใดอย่างหนึ่ง อันมีพุทโธ ธัมโม สังโฆ หรืออานาปานสติ เป็นต้น
การปฏิบัติสมถะกรรมฐานนั้นมีมากมายดังที่ทราบกันอยู่แล้วขึ้นอยู่กับจริตนิสัยของแต่ละคนว่า คําบริกรรมบทใดที่จะทําให้ จิตใจของเรามีความสงบร่มเย็นลงได้ ก็ใช้คําบริกรรมบทนั้นๆ เป็นการงานของจิต โดยมีสติสัมปชัญญะเป็นผู้ดูแลรักษาให้จิต ท่างานอยู่เพียงจุดเดียวเท่านั้น
สติที่ระลึกรู้อยู่กับค่าบริกรรมจึงเป็น สิ่งที่จําเป็นในการปฏิบัติเป็นอย่างยิ่ง เมื่อมีสติสัมปชัญญะเป็น ผู้ควบคุมอยู่เช่นนี้ จิตใจก็จะไม่ไหลไปตามอารมณ์ที่เกิดขึ้นทาง หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ
เมื่อจิตไม่ไหลไปตามอารมณ์เหล่านี้จิตก็จะนิ่งอยู่กับความสงบสุข เพลิดเพลินอยู่ในความว่าง สติจะเริ่ม มีกําลังมากขึ้นเป็นลําดับ จิตใจเริ่มได้รับรู้แล้วว่า ความสุขที่ แท้จริงนั้นมีอยู่แล้วภายในจิตของเราเองเป็นหลักใหญ่ โดยไม่ต้องอาศัยสิ่งอื่น นั่นหมายถึงจิตใจที่รู้จักอิ่มพอในสิ่งที่มีอยู่ ปล่อยวางในสิ่งที่ต้องการ ไม่ทะเยอทะยานในสิ่งที่เอื้อมไม่ถึง เป็นจิตที่สงบร่มเย็นเป็นปกติอยู่ตลอดเวลา เพราะมีสติสัมปชัญญะ คอยดูแลรักษาอย่างใกล้ชิด
จึงเป็นสัมมาสติที่ดํารงอยู่อย่างถูกต้อง มั่นคง สามารถควบคุมจิตใจไม่ให้ยึดติดในสิ่งที่พอใจบ้าง ไม่พอใจ บ้าง ดีใจบ้าง เสียใจบ้าง สุขทุกข์ไปตามอารมณ์ที่ผันผวนอยู่ ตลอดเวลา โดยมีสังขารความคิดเป็นเหตุ มีกิเลสคือ ความโลภ โกรธ หลง เป็นผู้สั่งการ เป็นวัฏจักรหมุนเวียนเปลี่ยนไป เป็น ภพชาติ เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด อยู่อย่างนี้ไม่มีวันจบสิ้นลงได้ ทุกข์ระทมอย่างแสนสาหัสในชาติที่สุดแสนกันดารนั้นจึงจําเป็นต้องมีการปฏิบัติด้วยการมีสติสัมปชัญญะเพื่อ รักษาจิตใจของตนให้เป็นปกติสุข โดยมีทาน ศีล ภาวนา เป็นต้น ทั้งนี้ก็เพื่อปลดปล่อยจิตใจอันเป็นสิ่งที่ไม่ตายนี้ ให้พ้นไปจาก วัฏฏะวนให้จงได้
ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงสนใจธรรมะมาโดยตลอด แต่ปฏิบัติจริงๆ เมื่อปี ๒๕๒๙ โดยมีพระอาจารย์ ๒ รูป ท่านให้ ความเมตตาแนะนําสั่งสอนข้าพเจ้าตลอดมา จึงขอกราบขอบพระคุณ อาจารย์ทุกๆ องค์มา ณ โอกาสนี้ด้วยที่ท่านเมตตาข้าพเจ้าเป็นอย่างมาก