อยากฆ่าตัวตาย รู้สึกไร้ค่าและหมดหนทาง

ก่อนอื่นฟังเราก่อน อย่าพึ่งตัดสินชีวิตเรา เราแค่ต้องการคำแนะนำและพูดคุยแลกเปลี่ยน เรารู้ว่าคงมีกระทู้หลายๆ กระทู้ ต่างตั้งคำถามที่คล้ายคลึงและเหมือนกันไปหมด

เรื่องเริ่มต้นตั้งแต่เรายังเด็ก เราเป็นเด็กที่มีทุกอย่าง ชีวิตเรียบง่ายและสงบสุขเหมือนเด็กทั่วไป เราเป็นเด็กชอบแข่งขัน มีความสามารถด้านวาดรูป ประกวดติดอันดับทุกครั้ง ทั้งด้านกีฬา เช่นบาสแข่งขันได้เหรียญทองจนได้เป็นตัวแทนของจังหวัด ด้านคอมพิวเตอร์แข่งขันในระดับภาคเหรียญทอง ด้านวิทศาสตร์ระดับประเทศ

ถ้าฟังมาถึงตรงนี้แล้ว ทุกคนคงบอกว่าปกติดี ชีวิตคงเป็นไปได้สวย ต่อมหาลัยและทำงานดีๆ ได้แน่ๆ

ขอบอกตามตรงว่าไม่ ในตอนที่เราอายุได้15 เราเจอจุดแตกหักในหลายด้าน ทั้งเดินการเงิน การสนับสนุนจากครอบครัว การขาดแรงใจในชีวิตว่าโตขึ้นไปอยากเป็นอะไร ทำงานอะไร

เราเคยมีความฝันหลายๆ ด้าน แต่ครอบครัวก็ทำมันพังหมด พวกเขาไม่เคยเข้าใจมัน แม้แต่มหาลัยก็ไม่ให้เราได้เหรียญ บอกเพียงแค่ว่าจะเรียนไปทำไม จบ ม.6 ไป ก็หางานทำดีกว่า

ขอบอกก่อนเลยว่า เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เราอยู่กับตาและยาย พวกท่านจะนำเรื่องบุญคุณมาอ้างให้เราดูแลเสมอ เรายึดติดอยู่กับที่เดิม ไม่ก้าวหน้า บางครั้งก็ชอบบ่นว่าเราไม่มีประโยชน์ ใช้ไม่ได้เรื่อง ชอบนำเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น จนเรามีปมในใจและเป็นเด็กขี้อิจฉา

หลายปีต่อมา เราห่างหายจากการเป็นเด็กกิจกรรม เลิกแข่งขัน เนื่องจากไม่รู้ว่า จะแข่งขันหรือชนะเอารางวัลไปทำไม ในเมื่อเราไม่ได้เอาสิ่งนั้นไปต่อมหาลัย

ในตอนนี้มันกลับทำให้เราสึก เคว้ง... มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ความคิดฆ่าตัวตายมันผุดมาหลายๆ ครั้ง

เราควรทำไงดี เราแค่ต้องการคำแนะนำและความเห็น ขอเพียงแค่อย่าแรงเกินไป เราต้องขอโทษด้วยถ้าพิมพ์แล้วงงๆ ช่วงนี้สุขภาพจิตไม่ค่อยดี