ตอนนี้เรากำลังมีปัญหากับแม่ในเรื่องที่แม่พูดว่าจะให้ของเราอย่างเช่นจะออกรถให้ จะยกร้านให้ เราไม่เคยเอ่ยปากขอสักครั้ง แม่เป็นพูดขึ้นมาเอง เราที่มีความหวังแล้วมันก็พังทุกครั้งกับความลังเลของแม่ เราเข้าใจยะว่าถ้าเราอาจจะแสดงความที่แม่ไม่มั่นใจว่าเราจะทำได้ แต่ทำไมแม่พูดออกมา ทำไมไม่ปรึกษาคนอื่นให้มั่นใจก่อนที่จะพูดออกให้ความหวังเรา เราไม่เคยได้ขอสักครั้ง ตอนนี้เรามันเป็นความเสียใจ ได้แต่คิดซ้ำ น้อยใจชีวิต แล้วเราต้องเป็นคนผิดหรอที่เราเสียใจเพราะมันไม่ได้อย่างที่หวัง ทำไมเราต้องเสียใจ เราคิดแล้วเราเข้าใจแต่เราก็แอบเสียใจอยู่ดี เราไม่ได้ขอเค้าพูดออกมาเองแล้วเป็นเราเองที่ผิดหวัง อยู่ซ้ำๆ เราไม่รู้จะทำไง เราพยายามจัดการครสตีวเองแต่ยิ่งคิดเราก็ยิ่งน้อยใจในตัวเอง จะไม่คิดเราก็ทำไมไม่ได้ ตอนนี้เราไม้รู้จะทำยังไงแล้ว