คือเรามีห้องสตมาตลอด พี่อยู่หอ พอพี่จบก็มานอน ตอนแรกแค่นอน จากนั้นย้ายของเข้ามาไม่ถามซักคำ เราไม่โอเคเลยค่ะ คนในบ้านก็ไม่สนใจความรู้สึกเราเลยว่าเราจะโอเคมั้ย เหมือนแคร์พี่ชายมากกว่ามากค่ะ แล้วเราโตแล้ว ม.ปลายคือไม่โอเค เราต้องร่อนเร่ อยู่ข้างนอกไม่อยากอยู่ข้างใน พูดแม่ก็ไม่สนใจเลยค่ะ เพราะเขาแคร์พี่ชายมากกว่า ทั้งๆที่เราลูกผญ มันแย่มากๆ ขนาดเราบอกขอเวลาแต่งตัวตอนเช้าก่อนไปรร เขาก็ไม่ให้ ให้เราแต่งนอกห้องแล้วเราผญค่ะเราเสียใจมากๆ เราไม่โอเคเลยค่ะ เรากับพี่ ก็สนิท แต่เราชอบนอนคนเดียวคือเราโตแล้ว ขนาดเรามีห้องสตมา3-4ปี เรายังแต่งตัวไปรรช้า นี้ถ้าย้ายห้องน้ำคือมันลำบากไปหมด ทำไมเรากลายเป็นคนที่ลำบาก แม่ก็ไม่สนใจพูดก็หูทวนลมแต่สนับสนุนพี่ชายมาก ส่วนพ่อเราอยากพูดกับพ่อมากๆ แต่พ่อเราเรื่องเยอะ แต่เราน่าจะคุยกับพ่อละคะ เราไม่เด็ดขาดไม่อยากให้พี่มานอน นางก็ไม่สน ถ้าพี่ผญ เราก็พอทนได้แล้วเวลานอนอะไรก็ไม่เห็นใจเลยค่ะ เราจะเปิดเทอมก็ตื่นมาดูบอล พี่เราเป็นคนที่ขาดความรับผิดชอบมากๆ