คือว่าผมขึ้นม.6แล้วครับแต่ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร อยากเรียนอะไร ตอนนี้ผมก็เคลียดนิดหน่อยทางบ้านก็ถามผมว่าอยากเรียนอะไรอยากต่ออะไร ผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรดี ตอนม.ต้นผมก็ได้เกรดไม่ถึง3ได้แค่2ปลายๆติดร.ตัว2ตัว ส่วนม.ปลายผมเรียน สายศิลป์-คำนวณ ม.4ก็ได้สองปลายๆเหมืนกันติดร.ตัวสองตัวส่วนม.5เทอม1ผมไม่ติดร.ส่วนเทอม2ผมเกรดขึ้นได้3ต้นๆแต่คณิตผมได้1 คือคณิตผมไม่ได้เลยงานก็ลอกเพื่อนส่งเรียนไม่รู้เรื่อง ตอนนี้ในหัวคิดแค่ว่าจะทำยังไงดีจะจบม.6อนาคตจะทำงานอะไร ตอนนี้ผมเหมือนแค่เรียนไปวันๆส่งงานไปวันๆแค่ส่งให้เสร็จๆขอแค่ไม่ติดร.ติด0
เล่นเกมไปวันๆ ส่วนตัวผมไม่ค่อยออกจากบ้านเลยที่บ้านชวนไปไหนก็ไม่ไปอยู่แต่ในห้องเล่นแต่เกม ผมไม่ค่อยอยากเจอผู้คนเพื่อนก็น้อยผมเป็นค่อยไม่กล้าแสดงออกด้วย วาดรูปก็ไม่ได้ กีฬาก็ไม่เอา เพื่อนชวนไปไหนก็ไม่ไป ทุกวันนี้ผมเรียนเสร็จกลับมาเล่นเกมดูหนังดูไรไปเรื่อย ชีวิตผมวนอยู่แค่นี้ แต่ผมก็รู้สึกอยากเล่นกีต้าร์ แต่ผมก็เล่นแล้วรู้สึกว่าผมจะเล่นเก่งได้​มั้ยจนเป็นอาชีพหรือว่าผมเล่นไปงั้นๆ ทุกวันนี้ผมก็ไม่ค่อยได้เล่น ถ้าได้เล่นก็เล่นไม่ถึงชั่วโมง ส่วนตัวผมก็เล่นไม่ได้ดีอะไรเลย จนตอนนี้ผมจะขึ้นม.6แล้ว ก็คิดอยู่ว่าจะเอายังไงกับชีวิต
จะยังไม่เรียนต่อมหาลัยพักพักสักปีดีหาตัวเองก่อนหรือจะรอไกล้แล้วก็คิดว่าจะเรียนอะไรแล้วต่อเลยดี  ส่วนอีกความคิดนึงความคิดสุดท้ายคือทำงานที่บ้านดีที่บ้านทำเกษตรกร ตอนนี้ผมคิดแค่นี้ สมองผมคิดแค่ว่าจะเล่นเกมอะไรดีดูหนังเรื่องไรดี คิดแค่นี้ชีวิตผม ผมไม่เคยคิดถึงตัวเองเลย ผมได้แต่คิดว่าเรียนไปมันก็มีงานเองจนตอนนี้ผมคิดว่าผมจะเอายังไงกับชีวิตดี ถามว่าผมมีความสุขกับชีวิตมั้ยผมคิดว่าก็ปกติไม่ได้ไม่แย่ ส่วนตัวผมอยากลองเป็นสตรีมเมอร์ แต่ก็ไม่กล้าที่จะทำ ผมรู้สึกว่าผมไม่มันใจในตัวเองผมเลยคิดว่าตัวเองเป็นintrovertรึป่าว ทุกวันนี้ผมมีแค่โทรศัพท์เครื่องเดียวผมก็อยู่ได้แล้ว จะทำอะไรก็ไม่กล้าเพราะมันมันใจในตัวเอง ผมไม่อยากทำอะไรผมอยากแค่เล่นเกมนอนดูหนังอ่านการ์ตูนฟังเพลงไปวันๆส่วนเรื่องแฟนผมก็ไม่เคยมีมีแต่คุยกัน1-2ก็เลิกผมไม่มีแฟนตั้งแต่ม.1จนตอนนี้ขึ้นม.6แล้ว เพราะว่าผมคิดว่าผมจะชอบใครได้คบใครได้ แต่ว่าผมก็คิดว่าอยู่คนเดียวก็ไม่แย่ก็อยู่ได้ แล้วผมก็ไม่ค่อยกล้าพูดด้วย ผมคิดว่าถ้าผมไปเรียนมหาลัย ผมจะเรียนได้มั้ยจะมีเพื่อนมั้ยผมกลัวว่าผมจะอยู่คนเดียว แต่ตอนนี้ผมก็คิดว่าจะเรียนต่ออะไรดีอันนู้นก็ไม่ได้อันนี้ก็ไม่กล้า จนตอนนี้ผมไม่กล้าทำอะไรแล้ว มีหลายอย่างที่อยากทำแต่ไม่กล้าทำ ผมก็เลยไม่ได้ทำอะไรเลย ตอนนี้ผมไม่รู้จะพิมพ์อะไรต่อแล้วครับ
ถ้าใครได้อ่านข้อความนี้ของผมก็ขอบคุณด้วยนะครับผมรู้สึกดีขึ้นครับที่ได้ระบาย
ฝากคอมเม้นด้วยนะครับ เดี๋ยวผมมาอ่านครับ