สวัสดีค่ะ เราอยากมาเล่าเกี่ยวกับเรื่องราวของครอบครัวเราค่ะ แม่เราอายุ 65 ปีแล้ว มีลูก 3 คน (มีพี่ชาย,พี่สาวและเรา) เราเป็นลูกคนเล็กและเป็นลูกหลงค่ะ อายุห่างจากพี่ชาย 11 ปี ห่างจากพี่สาว 9 ปี พี่ๆของเราเรียนจบแค่ ป.6 จบมาก็มีครอบครัวเลย มีเราคนเดียวที่เรียนต่อ ทั้งกู้ กยศ. และทำงานส่งเสียตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรี เราออกไปทำงานคนเดียวตั้งแต่อายุ 18 ปี พี่ทั้งสองของเราไม่มีใครส่งเงินให้แม่เลย มีแค่เราที่ส่งคนเดียว เราให้แม่ทุกเดือนแม้บางทีจะตกงานแต่เราก็ต้องส่ง (เอาเงินว่างงานส่งให้) ไม่บอกแม่ว่าตกงาน กลัวแม่เครียด แม่เราห่วงแค่พี่ชายกับพี่สาวเพราะพวกเขาเอาตัวไม่รอด แต่เหมือนแม่ไม่เป็นห่วงเราเลย คิดแค่ว่าเราเอาตัวเองรอดเราเก่ง แม่ชอบขอเงินนอกเหนือจากที่เราส่งรายเดือนให้ เงินเดือนเราไม่ได้เยอะมาก เราให้แม่ตามที่ไหว แต่แม่ชอบไปกู้ยืมทุกอย่างที่เขาให้ยืม แม่เป็นหนี้ ธกส.ราวๆ 6-8 แสนบาท และหนี้ตามกองทุนหมู่บ้านอีกไม่ต่ำกว่า 2 แสนบาท พอเราถามว่ามีหนี้อะไรบ้าง แม่ก็ไม่ยอมบอก แม่ทำฌาปนกิจของหมู่บ้านไว้หลายตัวมีของ ธกส.ด้วย ทุกครั้งที่มีคนตาย แม่ต้องวิ่งเต้นหาเงินมาจ่ายเขา จนเป็นหนี้สะสมมาเรื่อยๆ จนหนี้พอกพูนขึ้นเยอะมาก พอบอกให้แม่เลิกจ่ายฌาปนกิจ แม่ก็ไม่ยอมบอกจ่ายมาเยอะแล้วออกไปคนอื่นเขาก็สมน้ำหน้าหน่ะสิ แม่มีที่บ้านและที่นา เราบอกให้แม่ขายเพื่อใช้หนี้แล้วอยู่เฉยๆ แม่ก็บอกเก็บไว้ให้ลูกหลาน เป็นหนี้ ธกส.เยอะจนเจ้าที่ธนาคาร บอกให้แม่ยกหนี้ให้เราเซ็นรับแทน ซึ่งทุกคนมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ หนี้ที่เราไม่ได้ก่อและเราไม่ได้ใช้ด้วย ทำไมเราถึงต้องรับผิดชอบคะ ซึ่งหนี้มันเยอะมากๆ แม่ควรขายสมบัติเพื่อใช้หนี้รึเปล่าคะ