สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมเอง
อยากชวนคุยแบบเบา ๆ แต่จริงจังนิดนึงกับชาวพันทิปทุกวัย โดยเฉพาะคนวัย 30+ ที่เหมือนผม
ตอนเด็ก ๆ ผมเคยคิดว่า “โตเป็นผู้ใหญ่แล้วจะอิสระ จะทำอะไรก็ได้”
แต่พออายุเข้าเลข 3 จริง ๆ กลับรู้สึกว่า… อิสระที่ฝันไว้ มันหายไปกับงาน บ้าน บิล และกระดูกสันหลังที่เริ่มงอ
ช่วงนี้ผมเลยเริ่มค้นพบว่า “ความสุข” มันไม่ใช่อะไรซับซ้อนเลย
มันคือ…
การได้นอนตื่นสายแบบไม่ต้องตั้งนาฬิกา
การได้กินข้าวช้า ๆ โดยไม่มีโทรศัพท์ดังขัดจังหวะ หรือแค่การนั่งเฉย ๆ แล้วไม่มีใครเรียกชื่อเราในห้องแชตเหมือนตอนเด็ก ๆ ที่วันหยุดคือวันหยุดจริง ๆ ไม่มีสิ่งใดต้องเร่ง ไม่มีเป้าหมายต้องพิชิต
เลยอยากถามทุกคนว่า
“ตอนนี้ ความสุขแบบเรียบง่ายของคุณคืออะไร?”
มันเปลี่ยนไปจากตอนยังเป็นวัยรุ่นยังไงบ้าง?
คุณยังมีมุมเด็ก ๆ อยู่ในใจไหม หรือทิ้งไว้ที่สนามเด็กเล่นไปหมดแล้ว?
เข้ามาแชร์ได้เลยครับ
ผมว่าเราคงไม่ได้รู้สึกแบบนี้คนเดียวแน่ ๆ
พออายุ 30+ ถึงได้รู้ว่า… ความสุขจริง ๆ คือการได้อยู่เฉย ๆ เหมือนตอนเป็นเด็กที่ยังไม่รู้จักคำว่า “ต้องรีบ”
อยากชวนคุยแบบเบา ๆ แต่จริงจังนิดนึงกับชาวพันทิปทุกวัย โดยเฉพาะคนวัย 30+ ที่เหมือนผม
ตอนเด็ก ๆ ผมเคยคิดว่า “โตเป็นผู้ใหญ่แล้วจะอิสระ จะทำอะไรก็ได้”
แต่พออายุเข้าเลข 3 จริง ๆ กลับรู้สึกว่า… อิสระที่ฝันไว้ มันหายไปกับงาน บ้าน บิล และกระดูกสันหลังที่เริ่มงอ
ช่วงนี้ผมเลยเริ่มค้นพบว่า “ความสุข” มันไม่ใช่อะไรซับซ้อนเลย
มันคือ…
การได้นอนตื่นสายแบบไม่ต้องตั้งนาฬิกา
การได้กินข้าวช้า ๆ โดยไม่มีโทรศัพท์ดังขัดจังหวะ หรือแค่การนั่งเฉย ๆ แล้วไม่มีใครเรียกชื่อเราในห้องแชตเหมือนตอนเด็ก ๆ ที่วันหยุดคือวันหยุดจริง ๆ ไม่มีสิ่งใดต้องเร่ง ไม่มีเป้าหมายต้องพิชิต
เลยอยากถามทุกคนว่า
“ตอนนี้ ความสุขแบบเรียบง่ายของคุณคืออะไร?”
มันเปลี่ยนไปจากตอนยังเป็นวัยรุ่นยังไงบ้าง?
คุณยังมีมุมเด็ก ๆ อยู่ในใจไหม หรือทิ้งไว้ที่สนามเด็กเล่นไปหมดแล้ว?
เข้ามาแชร์ได้เลยครับ
ผมว่าเราคงไม่ได้รู้สึกแบบนี้คนเดียวแน่ ๆ