นักท่องเที่ยวหายไปไหน

แวะไปหาเพื่อน. แม่เพื่อน อยู่บ้านคนเดียว. นัดลูกค้า. คุยงาน. ไม่อยู่. สักคน. ขับรถ ออกจากบ้าน. ถนนโล่ง. แทบไม่มีรถวิ่ง เข้าไปในห้าง. โล่ง จนน่าใจหาย. พนักงาน. หายไปเกือบครึ่ง ร้านค้าร้านอาหาร. ป

สวัสดีครับทุกคน ปกติผมเป็นคนทำงานหัวฟู ๆ ที่พอหาเวลาว่างได้ ก็จะหนีไปตกปลาเงียบ ๆ คนเดียว มันเป็นกิจกรรมเดียวที่ทำให้หัวโล่งได้แบบแท้จริง วันนั้นเป็นบ่ายวันเสาร์ ผมตั้งใจไปบ่อประจำที่ค่อนข้างไกลหน่อย

คือในเมืองไทยมันมี เลยอยากเที่ยวผับอินเตอร์ที่โซลบ้าง จะผับทั่วไป ผับเกย์หรือเลสเบี้ยนก็ได้ แต่ขอเปิดเพลงสากลล้วนๆ และต่างชาติแน่นเป็นส่วนใหญ่ เคยไปไทเปแล้วแบบมันไม่มี มันเปิดจีนและสากลปนๆเกาหลีอีกต

ได้มีโอกาสเข้าไป ทำธุระใน เมือง กรุงเทพชั้นใน เห็น ตึกแถวว่างให้เช่าเพียบเลย  ร้านค้าดูบางตาลงกว่าแต่ก่อนเยอะมาก รถดูโล่งๆ  ทั้งวันธรรมดา   เข้าไปเดินในสำเพ็ง  เดินโล่งเลย คน

คือเราเป็นคนมีปัญหาเรื่องเพื่อนบ่อยมาก เราเป็นคนเคารพศักดิ์ศรีตัวเองมาก ใครพูดบั่นทอนจิตใจไม่เข้าหูไม่เข้าตา สวนอย่างเดียว เลิก เลิกคบไปแล้ว 2คน เพราะกำพืดเดียวกัน และตอนนี้กำลังคบกับคนประเภทนึง เป็น

สวัสดีครับทุกคน เราอยากมาเล่าเรื่องที่ทำให้รู้ว่า “บางทีคนเราก็พังเพราะความเงียบ” โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าข้างในเราเหนื่อยแค่ไหน เราทำงานออฟฟิศครับ เป็นงานที่ต้องนั่งหน้าคอมทั้งวัน บวกกับช่

คือจขกทไม่ได้จะบอกว่าแถวย่านเยาวราชที่กรุงเทพ​มีนักท่องเที่ยว​ที่เป็นกลุ่มชาวเวียดนามเยอะสุดหรอกนะครับ​ แต่คือเดี๋ยวนี้เหมือนคนเวียดนามมาเยาวราช​กันเยอะกว่าเมื่อก่อนมากจนดูเด่นเลยอ่ะครับ​ เมื่อก่อนไม่