เราผิดไหมที่คิดแบบนี้

สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราดูแลแม่อยุ่แม่อายุ52แต่ป่วยเบาหวานความดันไตแล้วอีกเยอะเลยค่ะตาก็มองไม่ค่อยเห็นช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้ เรารู้สึกเหนื่อยมากเลยค่ะเราคิดตลอดว่าทำไมเราจะต้องเป็นคนดูแล ซึ่งก่อนหน้านี้เราก็ต้องดูแลยายกับลุงที่ป่วยจิตเวท*ตอนนี้เสียแล้วทั้งคู่*มาตอนนี้เราก็ต้องมาดูแลแม่เราอีกเราอายุ33แล้วค่ะเรามีครอบครัวมีลูกเล็กเราเป็นแม่บ้านแฟนทำงานคนเดียวเราก็เกรงใจแฟนที่ต้องเลี้ยงแม่เราด้วยจนรู้สึกท้อเหนื่อยในหัวจะคิดตลอดว่าทำไมต้องเป็นเราเวลาไปโรงบาลเราก็ต้องหอบลูกไปด้วยบ้างครั้งเราอุ้มเด็กหลับพร้อมกับต้องเข็นรถพาแม่ไปตามจุดต่างๆของโรงบาลด้วยมือข้างเดียว เราไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตของตัวเองเลย พอวางแพลนจะไปไหน แม่เราจะเริ่มทำตัวงี่เง่า เริ่มไม่ค่อยกินข้าวกินน้ำเกินขนาดที่สามมารถกินได้จนน้ำท่วมปอดต้องเข้านอนที่โรงบาลทุกครั้งเลยค่ะจะตอนที่เขาป่วยไม่หนักพอดูแลตัวเองได้จนป่วยหนักเราก็ยังไม่สามารถไปเที่ยวได้เลยค่ะ
อย่างล่าสุดแฟนเราต้องไปฝึกในป่าจังหวะนั้นแม่เข้าโรงบาลพอดี เราไม่สามารถเฝ้าแม่ได้เพราะมีเด็กเล็ก พี่ชายจึงจ้างพยาบาลเฝ้า เราซึ่งเฝ้าไม่ได้เยี่ยมไม่ได้เพราะโรงบาลมีกดห้ามเด็กเข้าห้องคนไข้ พี่สาวอีกคนเห็นแบบนั้นเลยมาเยี่ยมแม่แล้วมารับเราไปอยุ่ที่บ้านด้วย1วัน แม่เราก็ให้พยาบาลโทรมาหาเราว่าเราทิ้งเขาให้อยุ่คนเดียว โทรมาว่าเราว่าทิ้งทั้งๆที่เราไปไม่ทันข้ามวันด้วยซ่ำ แล้วมันอยุ่ในจังหวัดเดียวกัน  จนทำให้เราคิดว่าเราอยากให้เขาหายไป เราผิดไหมค่ะที่คิดแบบนี้
ปล.เราลูกคนเล็กแม่อยู่กับคนอื่นไม่ได้ค่ะด้วยนิสัยงี่เง่าไม่ค่อยมีเหตุผลพี่สาวพี่ชายเป็นคนที่โมโหก็พูดเลยทำให้อยู่ด้วยไม่ได้จะทะเลาะกัน แต่เรากับแฟนเป็นคนไม่พูดค่ะเลือกจะปล่อยเงียบให้มันจบๆไปมากกว่าค่ะ