เราขอเกริ่นก่อนว่า ครอบครัวเราไม่ได้สมบูรณ์แบบค่ะ พ่อของเรามี 2 ครอบครัว เราเป็นบ้านเล็กหรือบ้านที่ 2 ของเขาค่ะ
แม่ของเราเหมือนจะรักพ่อมาก รักมากจริงๆ พ่อเราทำอาชีพที่ไม่ได้มีเวลาตรงตัว มีการเข้าเวรอะไรด้วย และด้วยความที่เราเป็นบ้านที่ 2 ของเขา เขาก็ไม่ได้เข้ามาอยู่ด้วยทุกวันตั้งแต่เราเด็กๆค่ะ
พ่อของเรามีลูก 3 คน เราเป็นคนเล็กสุด อีก 2 คนเป็นลูกของบ้านใหญ่ค่ะ เรารู้สึกไม่ได้สนิทกับพ่อขนาดนั้นค่ะ เพราะใช้เวลาอยู่กับแม่ซะส่วนใหญ่
ความทรงจำตอนเด็กๆ พ่อในสายตาของเราคือเป็นคนไม่ค่อยดี เป็นคนที่ทำให้คุณแม่เสียใจตลอด เพราะแม่เราจะคอยโทรหาพ่อว่าทำไมไม่เข้าบ้าน ขับรถออกไปรับพ่อมาบ้านบ้าง แทบทุกครั้งที่พ่อเข้าบ้าน พ่อต้องเมาทุกครั้ง
บางครั้งทะเลาะกันในรถเสียงดังมากค่ะ กลับมาก็ทะเลาะกันที่บ้านอีก มีครั้งนึงพ่อกับแม่ทะเลาะกัน เหมือนจะเลิกกัน พ่อหัวเสีย เลยเตะตะกร้าของเล่นเราจนพัง เราแอบโกรธพ่อที่ทำอย่างงั้น
พอโตมาขึ้นอีกนิด ขึ้นประถมปลาย พ่อเราก็ยังคงทำเหมือนเดิม แม่เรามีปัญหาที่ทำงาน แล้วก็ยังเครียดเรื่องพ่อ เรารู้สึกช่วงนั้นเหมือนมรสุมในชีวิตเลยค่ะ บอกก่อนเลยว่าแม่เราค่อนข้างปากจัด มีการตีบ้างค่ะ เรายอมรับว่าเราค่อนข้างดื้อและเอาแต่ใจค่ะ บางทีเรื่องเล็กๆก็ชอบจี้ แต่เราก็ชอบเถียง
เวลาพ่อเราเมา บางครั้งจะชอบพูดกับเราว่า กูสร้างมา กูก็ฆ่าได้ บางทีเราก็แอบคิดนะคะ ว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น เวลาพ่อเข้าบ้าน พ่อเราจะชอบเรียกให้แม่เรามาอยู่ด้วยตลอดเวลา แม่ไม่ได้ไปไหนเลยค่ะ อย่างเช่นเวลาที่เรากับแม่จะไปเที่ยว ถ้าพ่อมา เราต้องอยู่บ้านเท่านั้นค่ะ เป็นอันว่ารู้กัน พ่อเราไม่ถูกกับป้า น้า ตายาย เราเลยค่ะ แต่เราค่อนข้างสนิทกับครอบครัวฝั่งแม่เรามาก เขาก็จะรู้กันว่าถ้าพ่อเรามา เขาจะไม่มาหาแม่เราค่ะ
หลังๆมา เวลาพ่อเข้าบ้าน เราต้องทำตัวเรียบร้อย ทำตัวสมหญิง ห้ามดูไอแพดตอนกินข้าว ต้องตักข้าวให้จานจัดให้สวยงาม เราต้องเตรียมทุกอย่าง เช็ดโต๊ะ แต่พ่อเรานอนดูทีวี ช่วยแม่ทำกับข้าวบ้าง แต่ไม่เคยช่วยทำงานบ้านเลยค่ะ อย่างเรื่องเงินงี้ ถ้าพ่อมาบ้าน 1 ครั้งเราจะได้เงินประมาณ 100-300 แล้วแต่ช่วงค่ะ ส่วนใหญ่เป็นเหรียญ
เราเป็นคนไม่กล้าโทรหาพ่อค่ะ เรากลัวว่าเขาอยู่บ้านนู่นรึป่าว กลัวคนมารับแทนมากค่ะ เราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน แม่เราชอบใช้ให้เราโทรหาพ่อตอนที่โกรธหรืองอนกัน ไม่ก็ให้โทรไปหาเพื่อขอเงินค่านู่นนั่นให้แม่
แม่เราก็ชอบพูดด้านแย่ๆ ของพ่อที่เคยทำใส่แม่ให้ฟัง เราก็ได้แต่ตั้งคำถามว่าทำไมต้องคนนี้ แต่แม่ก็เลี่ยงตอบ แต่แม่ก็บอกว่า เลิกไม่ได้แล้วค่ะ เหมือนมันผูกพันธ์
พอขึ้นมัธยมต้น เหมือนพี่สาวเรา(คนโต) เขามีปัญหาเรื่องผู้ชาย พ่อจับได้ ทำให้พ่อเครียดกินเหล้าหนักมาก เราจำวันนั้นได้ เราอยากขึ้นห้องนอนมาก เพราะเราไม่อยากอยู่กับพ่อที่เมา แต่พ่อบังคับให้เรานั่งกินข้าวกัน 3 คน พ่อเราพูดเหมือนเราเป็นพี่สาวเรา ว่าเราว่าเกี่ยวกับเรื่องผู้ชาย ซึ่งเราไม่พอใจมาก เราพยายามส่งสายตาให้แม่แล้วว่าให้ช่วย แต่เหมือนแม่เห็นด้วยกับพ่อ เราเลยต้องทนอยู่อย่างงั้น
พี่สาวคนโตเราสนิทกับพ่อที่สุด เรารู้แค่นั้น ประมาณไม่กี่สัปดาห์ก่อนเรื่องมันเกิดขึ้นคือว่า วันนั้นพ่อเราเมามา พ่อเราคุยกับแม่เรื่องของพี่สาวคนโต กับพี่ชายที่เป็นลูกของบ้านใหญ่ให้แม่ฟัง ทั้งๆที่รู้ว่าเราได้ยินแน่ๆ เราพยายามไม่เข้าไปใกล้ ทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้
พ่อชอบพูดว่าเราเตี้ยเราต่ำ พี่ชายเราสูง เล่นบาสด้วย แต่วันนั้น พ่อเราพูดว่า พี่สาวคนโตเราไปอยู่หอ ถ่ายคลิปเล่นกีต้าร์ส่งให้พ่อ เนี่ยทีคนนี้(เรา) ยังไม่เคยเล่นให้ฟังซักเพลง เราเริ่มน้ำตาคลอค่ะ หูอื้อไปหมด ทั้งๆที่เราซื้อกีต้าร์มาเล่นก่อน (พ่อไม่ได้เป็นคนซื้อให้ ไม่สนับสนุนให้เล่น) คือเราเสียใจมาก จริงๆ
พ่อก็ยังพูดถึงสิ่งที่เกี่ยวกับบ้านใหญ่ให้ฟังเรื่อยๆ แม่เราได้ยินเสียงเราสะอึกเลยถามไป ว่ารู้มั้ยว่าเราชอบสีอะไร เราชอบทำอะไร ทำไมทีกับเขารู้ทุกอย่าง ใส่ใจเราบ้าง ทำให้เรากลั้นใจเดินขึ้นห้องไป หลังจากวันนั้นถึงวันนี้เราไม่อยากคุย ไม่อยากกอดพ่อเลย
เราน้อยใจมากเลยค่ะ มีครั้งนึง เราจะสอบใบขับขี่กับทางโรงเรียน พ่อเราเมาอีกแล้ว เขาจะไม่ยอมให้เราไปสอบ เราจำเหตุผลไม่ได้ แต่ทะเลาะกันแรงมาก แต่ว่าพี่ชายหรือลูกบ้านใหญ่ พ่อซื้อรถจักรยานยนต์ใหม่ให้เพราะเขาขับไปสอบที่ขนส่งเอง
เมื่อไม่นานมานี้ พ่อเราจะพาไปเที่ยวหลังสงกรานต์ค่ะ เรานึกว่าไปเที่ยวคาเฟ่ ห้างอะไรแบบนี้ เค้าพาเราไปกินก๋วยเตี๋ยว พอขับรถออกมา พ่อเราพูดว่าอยากกินไอติม แล้วคือตอนนั้นมันผ่านห้างพอดี เรานึกว่าเขาจะพาเรากับแม่ไปกินสเวนเซ่นส์ (เราชอบกินมาก) แต่พอเราแซวว่าสเวนเซ่นส์ เขาก็ขับรถต่อไปเลย แล้วก็พาขับรถไปต่างอำเภอ ไม่แวะที่ไหนเลย พ่อกับแม่เรานั่งคุยกันสุดทาง แต่เราเบื่อมากจริงๆ
เรานอยจนเก็บไปฝันว่า เรางอแงอยากกินไอติม แต่พ่อไม่ให้ เราเลยร้องไห้ จนตื่นมาก็ยังร้องไห้อีก คือเราไม่ได้ต้องการไปไหนไกลเลย แค่เออ เราได้กินอะไรอร่อยๆ ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน แต่เหมือนเขาจะไม่เข้าใจ
ความจริงก็มีอีกหลายๆเรื่องค่ะ แต่เรื่องนี้ทำให้เราอยากเขียนกระทู้ระบายบ้าง เราควรต้องทำยังไงคะ คือเรารู้สึกแบบนี้มาก็นานแล้ว บางเรื่องอาจจะเพราะอคติมั้ย เราไม่แน่ใจ แต่เรานอยจริงๆ ทุกคนคิดเห็นยังไงบ้างคะ 😭
เราเกลียดพ่อ?
แม่ของเราเหมือนจะรักพ่อมาก รักมากจริงๆ พ่อเราทำอาชีพที่ไม่ได้มีเวลาตรงตัว มีการเข้าเวรอะไรด้วย และด้วยความที่เราเป็นบ้านที่ 2 ของเขา เขาก็ไม่ได้เข้ามาอยู่ด้วยทุกวันตั้งแต่เราเด็กๆค่ะ
พ่อของเรามีลูก 3 คน เราเป็นคนเล็กสุด อีก 2 คนเป็นลูกของบ้านใหญ่ค่ะ เรารู้สึกไม่ได้สนิทกับพ่อขนาดนั้นค่ะ เพราะใช้เวลาอยู่กับแม่ซะส่วนใหญ่
ความทรงจำตอนเด็กๆ พ่อในสายตาของเราคือเป็นคนไม่ค่อยดี เป็นคนที่ทำให้คุณแม่เสียใจตลอด เพราะแม่เราจะคอยโทรหาพ่อว่าทำไมไม่เข้าบ้าน ขับรถออกไปรับพ่อมาบ้านบ้าง แทบทุกครั้งที่พ่อเข้าบ้าน พ่อต้องเมาทุกครั้ง
บางครั้งทะเลาะกันในรถเสียงดังมากค่ะ กลับมาก็ทะเลาะกันที่บ้านอีก มีครั้งนึงพ่อกับแม่ทะเลาะกัน เหมือนจะเลิกกัน พ่อหัวเสีย เลยเตะตะกร้าของเล่นเราจนพัง เราแอบโกรธพ่อที่ทำอย่างงั้น
พอโตมาขึ้นอีกนิด ขึ้นประถมปลาย พ่อเราก็ยังคงทำเหมือนเดิม แม่เรามีปัญหาที่ทำงาน แล้วก็ยังเครียดเรื่องพ่อ เรารู้สึกช่วงนั้นเหมือนมรสุมในชีวิตเลยค่ะ บอกก่อนเลยว่าแม่เราค่อนข้างปากจัด มีการตีบ้างค่ะ เรายอมรับว่าเราค่อนข้างดื้อและเอาแต่ใจค่ะ บางทีเรื่องเล็กๆก็ชอบจี้ แต่เราก็ชอบเถียง
เวลาพ่อเราเมา บางครั้งจะชอบพูดกับเราว่า กูสร้างมา กูก็ฆ่าได้ บางทีเราก็แอบคิดนะคะ ว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น เวลาพ่อเข้าบ้าน พ่อเราจะชอบเรียกให้แม่เรามาอยู่ด้วยตลอดเวลา แม่ไม่ได้ไปไหนเลยค่ะ อย่างเช่นเวลาที่เรากับแม่จะไปเที่ยว ถ้าพ่อมา เราต้องอยู่บ้านเท่านั้นค่ะ เป็นอันว่ารู้กัน พ่อเราไม่ถูกกับป้า น้า ตายาย เราเลยค่ะ แต่เราค่อนข้างสนิทกับครอบครัวฝั่งแม่เรามาก เขาก็จะรู้กันว่าถ้าพ่อเรามา เขาจะไม่มาหาแม่เราค่ะ
หลังๆมา เวลาพ่อเข้าบ้าน เราต้องทำตัวเรียบร้อย ทำตัวสมหญิง ห้ามดูไอแพดตอนกินข้าว ต้องตักข้าวให้จานจัดให้สวยงาม เราต้องเตรียมทุกอย่าง เช็ดโต๊ะ แต่พ่อเรานอนดูทีวี ช่วยแม่ทำกับข้าวบ้าง แต่ไม่เคยช่วยทำงานบ้านเลยค่ะ อย่างเรื่องเงินงี้ ถ้าพ่อมาบ้าน 1 ครั้งเราจะได้เงินประมาณ 100-300 แล้วแต่ช่วงค่ะ ส่วนใหญ่เป็นเหรียญ
เราเป็นคนไม่กล้าโทรหาพ่อค่ะ เรากลัวว่าเขาอยู่บ้านนู่นรึป่าว กลัวคนมารับแทนมากค่ะ เราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน แม่เราชอบใช้ให้เราโทรหาพ่อตอนที่โกรธหรืองอนกัน ไม่ก็ให้โทรไปหาเพื่อขอเงินค่านู่นนั่นให้แม่
แม่เราก็ชอบพูดด้านแย่ๆ ของพ่อที่เคยทำใส่แม่ให้ฟัง เราก็ได้แต่ตั้งคำถามว่าทำไมต้องคนนี้ แต่แม่ก็เลี่ยงตอบ แต่แม่ก็บอกว่า เลิกไม่ได้แล้วค่ะ เหมือนมันผูกพันธ์
พอขึ้นมัธยมต้น เหมือนพี่สาวเรา(คนโต) เขามีปัญหาเรื่องผู้ชาย พ่อจับได้ ทำให้พ่อเครียดกินเหล้าหนักมาก เราจำวันนั้นได้ เราอยากขึ้นห้องนอนมาก เพราะเราไม่อยากอยู่กับพ่อที่เมา แต่พ่อบังคับให้เรานั่งกินข้าวกัน 3 คน พ่อเราพูดเหมือนเราเป็นพี่สาวเรา ว่าเราว่าเกี่ยวกับเรื่องผู้ชาย ซึ่งเราไม่พอใจมาก เราพยายามส่งสายตาให้แม่แล้วว่าให้ช่วย แต่เหมือนแม่เห็นด้วยกับพ่อ เราเลยต้องทนอยู่อย่างงั้น
พี่สาวคนโตเราสนิทกับพ่อที่สุด เรารู้แค่นั้น ประมาณไม่กี่สัปดาห์ก่อนเรื่องมันเกิดขึ้นคือว่า วันนั้นพ่อเราเมามา พ่อเราคุยกับแม่เรื่องของพี่สาวคนโต กับพี่ชายที่เป็นลูกของบ้านใหญ่ให้แม่ฟัง ทั้งๆที่รู้ว่าเราได้ยินแน่ๆ เราพยายามไม่เข้าไปใกล้ ทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้
พ่อชอบพูดว่าเราเตี้ยเราต่ำ พี่ชายเราสูง เล่นบาสด้วย แต่วันนั้น พ่อเราพูดว่า พี่สาวคนโตเราไปอยู่หอ ถ่ายคลิปเล่นกีต้าร์ส่งให้พ่อ เนี่ยทีคนนี้(เรา) ยังไม่เคยเล่นให้ฟังซักเพลง เราเริ่มน้ำตาคลอค่ะ หูอื้อไปหมด ทั้งๆที่เราซื้อกีต้าร์มาเล่นก่อน (พ่อไม่ได้เป็นคนซื้อให้ ไม่สนับสนุนให้เล่น) คือเราเสียใจมาก จริงๆ
พ่อก็ยังพูดถึงสิ่งที่เกี่ยวกับบ้านใหญ่ให้ฟังเรื่อยๆ แม่เราได้ยินเสียงเราสะอึกเลยถามไป ว่ารู้มั้ยว่าเราชอบสีอะไร เราชอบทำอะไร ทำไมทีกับเขารู้ทุกอย่าง ใส่ใจเราบ้าง ทำให้เรากลั้นใจเดินขึ้นห้องไป หลังจากวันนั้นถึงวันนี้เราไม่อยากคุย ไม่อยากกอดพ่อเลย
เราน้อยใจมากเลยค่ะ มีครั้งนึง เราจะสอบใบขับขี่กับทางโรงเรียน พ่อเราเมาอีกแล้ว เขาจะไม่ยอมให้เราไปสอบ เราจำเหตุผลไม่ได้ แต่ทะเลาะกันแรงมาก แต่ว่าพี่ชายหรือลูกบ้านใหญ่ พ่อซื้อรถจักรยานยนต์ใหม่ให้เพราะเขาขับไปสอบที่ขนส่งเอง
เมื่อไม่นานมานี้ พ่อเราจะพาไปเที่ยวหลังสงกรานต์ค่ะ เรานึกว่าไปเที่ยวคาเฟ่ ห้างอะไรแบบนี้ เค้าพาเราไปกินก๋วยเตี๋ยว พอขับรถออกมา พ่อเราพูดว่าอยากกินไอติม แล้วคือตอนนั้นมันผ่านห้างพอดี เรานึกว่าเขาจะพาเรากับแม่ไปกินสเวนเซ่นส์ (เราชอบกินมาก) แต่พอเราแซวว่าสเวนเซ่นส์ เขาก็ขับรถต่อไปเลย แล้วก็พาขับรถไปต่างอำเภอ ไม่แวะที่ไหนเลย พ่อกับแม่เรานั่งคุยกันสุดทาง แต่เราเบื่อมากจริงๆ
เรานอยจนเก็บไปฝันว่า เรางอแงอยากกินไอติม แต่พ่อไม่ให้ เราเลยร้องไห้ จนตื่นมาก็ยังร้องไห้อีก คือเราไม่ได้ต้องการไปไหนไกลเลย แค่เออ เราได้กินอะไรอร่อยๆ ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน แต่เหมือนเขาจะไม่เข้าใจ
ความจริงก็มีอีกหลายๆเรื่องค่ะ แต่เรื่องนี้ทำให้เราอยากเขียนกระทู้ระบายบ้าง เราควรต้องทำยังไงคะ คือเรารู้สึกแบบนี้มาก็นานแล้ว บางเรื่องอาจจะเพราะอคติมั้ย เราไม่แน่ใจ แต่เรานอยจริงๆ ทุกคนคิดเห็นยังไงบ้างคะ 😭