ต่อจากกระทู้ที่แล้วที่ถามว่าเรากับเพื่อนสนิทเหมือนแฟนมากเลยเหรอ ตอนนี้ก็เป็นคนคุยกันแล้วค่ะ เรื่องมันเริ่มมาตั้งแต่ช่วงปิดเทอมขึ้นม.5 เรากับเอ(นามสมมติ) ก็คุยกันทุกวัน มีอะไรก็รายงานกันตลอด ฟีลเพื่อนสนิท(?) พอคุยกันทุกวันเราก็รู้สึกกลับมาชอบเออีกครั้ง พอวันเปิดซัมเมอร์วันแรกเราเห็นหน้าเอเราก็รู้สึกใจเต้นแรง รู้สึกว่าชอบเอมาก อยากบอกชอบ เราก็เลยไปปรึกษากับเพื่อนผู้ชายที่สนิทอีกคน เขาก็บอกว่าให้บอกไปเลย แล้วก็บอกว่า "กูว่าเอก็ดูชัดเจนดีนะว่าชอบ" จังหวะนั้นคือเราอึ้งไปเลย ว่าคนอย่างเอเนี่ยนะชอบเรา เพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้สวยมาก ออกจะอวบๆ ดูทั่วไปมากๆ ส่วนเอก็หน้าตาดีมีคนมาชอบเรื่อยๆ เราก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง แต่ก็รู้สึกมีความมั่นใจขึ้นมาว่าอยากจะบอก พอวันต่อมาก็บอกชอบผ่านแชทค่ะ(จริงๆมันควรจะต่อหน้าแต่เราเขินเกินกว่าจะพูดจริงๆTT) ปรากฏเขาก็บอกว่าชอบเหมือนกัน ชอบตั้งแต่พฤศจิกา คือช่วงที่สนิทกันมากๆน่ะค่ะ และใช่ค่ะ ก็ตกลงว่าจะเป็นคนคุยกันก่อน แล้วพอม.6 มีที่เรียนแล้วค่อยเป็นแฟนกัน แต่ด้วยความที่ทำตัวเหมือนแฟนมาก แต่สถานะยังเป็นคนคุยอยู่เราก็โดนเพื่อนแซวตลอด เข้าเรื่องเลยก็คือ ช่วงมหาลัยเราอยากที่จะไปเรียนต่อกทม ส่วนเขาจะอยู่ที่บ้านเกิดเหมือนเดิม เราก็ค่อนข้างกังวลเรื่อง LDR ค่ะ เพราะเคยได้ยินมาว่าเคยทำเลิกมาหลายคู่แล้ว และอีกอย่างก็คือเรื่องเพื่อน เราสองคนค่อนข้างขี้หึงขี้หวงกันมากๆ เลยกังวลเรื่องว่าในระหว่างที่อยู่ต่างที่กันแบบนี้จะมีใครเข้าหาอีกฝ่ายรึเปล่า แต่เราก็ยืนยันกันค่ะว่าจะซื่อสัตย์ต่อกันและกัน แล้วก็อาจจะไม่มีเวลาให้กันมากด้วย ช่วงมหาลัยอะเนอะงานก็เยอะตาม กลัวว่าต่างคนจะต่างเบื่อกันรึเปล่า และเราอยากคบกันนานๆด้วยค่ะ เลยอยากจะปรึกษาว่าในระหว่างนี้ควรทำตัวยังไงดีคะ