เพื่อนคนนี้เราสนิทกันมากตอนสมัยม.ปลาย ซี้ปึกกันมาโดยตลอด.....คือพูดง่ายๆเขาอยู่ทุกช่วงอายุของเราเลยก็ว่าได้
คือรู้ขี้พืนกันมาอย่างดี ....ตอนเริ่มมาทำงานกันใหม่ๆนางตั้งตัวได้ก่อน มีรถ ....เราก็อาศัยเพื่อนคนนี้ล่ะมาหา เวลาไปไหนมาไหนกัน แต่หารค่าน้ำมันตลอด
ตอนเรานั่งรถเค้าไม่เคยติ เตียน ว่าขับรถเร็ว หวาดเสียวจัง นางเป็นคนขับรถเร็วจริงๆ แต่เราเป็นผู้อาศัย เราจะว่าอะไรได้เนอะ...รถก็รถเค้า เค้าให้นั่งด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว ก็ได้แต่นั่งเงียบคุยนู้นนี่นั่นให้มันสนุกคลื่นเคลง ลืมความเร็วนั้นไป...

  แต่พอผ่านไปหลายปี เรามีรถเป็นของตัวเอง...เพื่อนคนนี้มาหา เราก็อยากให้เพื่อนนั่งรถเราบ้าง เพื่อเอาใจเค้าคืน ยังนึกถึงที่เพื่อนเคยดีกับเรา ตอนเรายังไม่มียวดยานพาหานะ  ก็พาไปเที่ยวนู้นนี่นั่นหลายที่

**ประเด็นคือ มันว่าเราขับรถช้ามาก ใจมันจะขาด เมื่อไหร่จะถึงขับแบบนี้   แล้วมันก็บ่นๆ ...เราก็ทนฟังมันไป  เราว่าก็ขับไม่ช้าเกินไปนะ 80-100 อยู่ระหว่างนี้  เราเอาความปลอดภัยไว้ก่อน เราไม่ชอบขับรถเร็ว.....พอมาถึงที่พักเท่านั้นแหล่ะ!! เราจอดรถมันพูดขึ้นมาอีกครั้ง....ครั้งนี้เราไม่ทนหล่ะ

เราขึ้นเสียงไปว่า!! เป็นคนนั่งก็ให้นั่งเฉยๆ ให้เกียรติคนขับด้วย จะช้าจะเร็วก็ถึงเหมือนกัน...หลังจากนั้นงานเที่ยวเรากล่อยเลย

## ก็เลยรู้สึกเหมือนมีเส้นบางๆ ไม่สนิทสนมกันเหมือนเคย


ทุกคนว่า เราว่าแรงไปมั้ยอ่ะ.....