ตอน: หนูต้อย
หลังจากวันที่เจอไดอารี่
นก จูน และแมน ต่างก็พยายามไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีก แต่จูนกลับเริ่มฝันร้ายทุกคืน ฝันซ้ำๆ ว่าเธอเดินอยู่ในบ้านยายแสงตอนกลางคืน และมีเสียงเด็กถามว่า
> “ถ้าเป็นเธอ... เธอจะช่วยหนูมั้ย?”
จูนเริ่มสังเกตว่าใต้ต้นโพธิ์ มีตุ๊กตาผ้าตัวหนึ่งถูกวางไว้ทุกเช้า ทั้งที่ไม่มีใครกล้านำของมาแถวนั้น ไม่มีเด็กคนไหนกล้าเล่นตรงนี้อีกแล้ว
คืนหนึ่ง จูนฝันเห็นยายแสงนั่งอยู่ริมเตาไฟ กำลังป้อนข้าวเด็กหญิงผมยาวที่นั่งนิ่งๆ อยู่ข้างๆ ภายในฝัน จูนได้ยินยายแสงพูดว่า
> “กินเถอะต้อย หนูต้องอยู่ต่อไป ยายขอโทษที่พาเอ็งมาอยู่ตรงนี้…”
ตอนเช้าจูนเดินไปที่ศาลาหมู่บ้าน เธอเจอ “ตาเขียว” คนแก่คนหนึ่งที่เคยเลี้ยงเป็ดอยู่ท้ายหมู่บ้าน และเคยเป็นเพื่อนบ้านกับยายแสงในวัยหนุ่ม
“ยายแสงน่ะเหรอ... ตอนแรกก็ไม่ใช่คนเลวหรอก แต่หลังจากลูกชายเขากลับมาจากโรงพยาบาล... เขาก็ไม่เหมือนเดิม”
“แล้วเด็กที่ชื่อ ต้อย คือใคร?” จูนถาม
ตาเขียวนิ่งไปนาน ก่อนถอนหายใจ
“ลูกของแม่บ้านคนเก่าที่เคยมาช่วยยายแสงตอนลูกชายเริ่มอาละวาด… ตอนนั้นไม่มีใครกล้าทำงานที่บ้านหลังนั้นอีกแล้ว ยายแสงเลยรับเด็กคนนั้นมาเลี้ยงด้วย เพราะแม่เด็กตายกะทันหัน”
จูนฟังแล้วเริ่มเข้าใจบางอย่าง
“ตอนหลัง... ก็ไม่มีใครเห็นหนูต้อยอีกเลย” ตาเขียวพูดเสียงเบา “ยายแสงบอกว่าเด็กหนีออกไป แต่กูก็ไม่เชื่อหรอก…”
ในคืนวันพระ เดือนดับ ท้องฟ้ามืดมิด ไม่มีแสงไฟใดๆ ในหมู่บ้าน นกฝันเห็นเด็กผู้หญิงยืนอยู่ปลายเตียง
เด็กคนนั้นถามว่า
> “พรุ่งนี้ ไปเจอกันที่ใต้ถุนได้มั้ย?”
> “หนูจะบอกความลับให้…”
สวนยายแสง2.2
ตอน: หนูต้อย
หลังจากวันที่เจอไดอารี่
นก จูน และแมน ต่างก็พยายามไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีก แต่จูนกลับเริ่มฝันร้ายทุกคืน ฝันซ้ำๆ ว่าเธอเดินอยู่ในบ้านยายแสงตอนกลางคืน และมีเสียงเด็กถามว่า
> “ถ้าเป็นเธอ... เธอจะช่วยหนูมั้ย?”
จูนเริ่มสังเกตว่าใต้ต้นโพธิ์ มีตุ๊กตาผ้าตัวหนึ่งถูกวางไว้ทุกเช้า ทั้งที่ไม่มีใครกล้านำของมาแถวนั้น ไม่มีเด็กคนไหนกล้าเล่นตรงนี้อีกแล้ว
คืนหนึ่ง จูนฝันเห็นยายแสงนั่งอยู่ริมเตาไฟ กำลังป้อนข้าวเด็กหญิงผมยาวที่นั่งนิ่งๆ อยู่ข้างๆ ภายในฝัน จูนได้ยินยายแสงพูดว่า
> “กินเถอะต้อย หนูต้องอยู่ต่อไป ยายขอโทษที่พาเอ็งมาอยู่ตรงนี้…”
ตอนเช้าจูนเดินไปที่ศาลาหมู่บ้าน เธอเจอ “ตาเขียว” คนแก่คนหนึ่งที่เคยเลี้ยงเป็ดอยู่ท้ายหมู่บ้าน และเคยเป็นเพื่อนบ้านกับยายแสงในวัยหนุ่ม
“ยายแสงน่ะเหรอ... ตอนแรกก็ไม่ใช่คนเลวหรอก แต่หลังจากลูกชายเขากลับมาจากโรงพยาบาล... เขาก็ไม่เหมือนเดิม”
“แล้วเด็กที่ชื่อ ต้อย คือใคร?” จูนถาม
ตาเขียวนิ่งไปนาน ก่อนถอนหายใจ
“ลูกของแม่บ้านคนเก่าที่เคยมาช่วยยายแสงตอนลูกชายเริ่มอาละวาด… ตอนนั้นไม่มีใครกล้าทำงานที่บ้านหลังนั้นอีกแล้ว ยายแสงเลยรับเด็กคนนั้นมาเลี้ยงด้วย เพราะแม่เด็กตายกะทันหัน”
จูนฟังแล้วเริ่มเข้าใจบางอย่าง
“ตอนหลัง... ก็ไม่มีใครเห็นหนูต้อยอีกเลย” ตาเขียวพูดเสียงเบา “ยายแสงบอกว่าเด็กหนีออกไป แต่กูก็ไม่เชื่อหรอก…”
ในคืนวันพระ เดือนดับ ท้องฟ้ามืดมิด ไม่มีแสงไฟใดๆ ในหมู่บ้าน นกฝันเห็นเด็กผู้หญิงยืนอยู่ปลายเตียง
เด็กคนนั้นถามว่า
> “พรุ่งนี้ ไปเจอกันที่ใต้ถุนได้มั้ย?”
> “หนูจะบอกความลับให้…”