ผมไม่เข้าใจว่า หัวใจหลักของศาสนาพุทธ ต้องการสอนให้คนเป็นคนดี หรือสอนให้คนพ้นทุกข์ เพราะคนดีกับการพ้นทุกข์ปลายทางมันต่างก

กล่าวคือ สัมมาสัมพุทธเจ้า ท่าน ชี้ให้เห็นถึงความเป็นตัวเรา ว่ามีเหตุ คือ โลภะ-โทสะ-โมหะ ทุกอย่างล้วนแล้วเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย สั่งบังคับบัญชาไม่ได้จริงหรอก ( อย่างเช่น เราจะสั่งให้เราฝัน เรื่องใดเ

ผมเองมีโอกาสได้ศึกษาพระไตรปิฎกและอรรถกถาบ้าง แม้จะยังไม่ครบทุกเล่มก็ตาม แต่จากที่ได้ศึกษามา ก็ได้เห็นสิ่งหนึ่งที่อยากแบ่งปันไว้ดังนี้ (๑) พระพุทธเจ้าทรงสอนด้วยเหตุและผลทั้งหลักคำสอนที่เป็นภาคปฏิบัติแล

ทำไม? “พุทธทาสภิกขุ” จึงสอนธรรมะอย่างนี้ . …. “ ทีนี้ ก็ดูกันต่อไปอีกว่า เรื่องที่เขาหาว่าผมเป็นคอมมูนิสต์ หาว่าผมไม่ชอบพระพุทธรูป, เกลียดพระพุทธรูปนี้ มันก็ไม่ร้ายกาจมากเท

การภาวนาจนแจ◌้งือสังขตธรรม ตามที่พระพุทธเจ้าทรงสอน แต่ก็ยังตกอยู่ภายใต้ไตรลักษณ์ แต่กว่าจะเห็นก็ต้องไล่บี้ให้มันกล้อมแกล้มอร่อย แบบนี้เป็นเพราะฉันทะ กับ อ้อมโลกแบบอเนญชา เหมือนกันหรือป่าวครับ เพราะยั

ใช่ครับ คำสอนของพระพุทธเจ้าบอกไว้ชัดเจนว่า “เกิดมาเป็นทุกข์” เพราะ “ชาติปิ ทุกขา” — ความเกิดเป็นทุกข์ ในพระไตรปิฎกตอน อริยสัจ 4 ก็ระบุไว้ว่า ชาติปิ ทุกขา — ความเกิด

"นอบน้อมแด่ พุทธธรรมสงฆ์ อันเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า" ..................... อภินันทนสูตร ว่าด้วยผลแห่งความเพลิดเพลินและไม่เพลิดเพลินในขันธ์ ๕ พระนครสาวัตถี. ณ ที่นั้นแล ฯลฯ ดูกรภิกษุทั้งหลาย