เมืองที่สถานที่ท่องเที่ยวโด่งดังจนไม่มีใครไม่เคยได้ยินหรือผ่านตา แต่สำหรับคนไปครั้งแรก แม้จะเห็นผ่านบทความนับครั้งไม่ถ้วน  ก็ยังคงต้องไปสัมผัสกับตัวเอง  
หนีจากอากาศที่ร้อนจัดกลางเมษา สู่ฝนพรำ (จนหนาวเหน็บ)  อากาศเย็นสบายและดอกไม้สะพรั่ง
ประวัติศาสตร์สืบต่อมายาวนาน ภายใต้อำนาจแห่งโอรสสวรรค์ สู่บรรยากาศเอกลักษณ์หาที่ใดจะเสมอเหมือนได้ยาก

4 วัน 3 คืน
DAY 1  เทียนอันเหมิน กู้กง วังต้องห้าม
DAY2  สวนสัตว์ปักกิ่ง อี้เหอหยวน (วังฤดูร้อนใหม่) ถนนคนเดิน หนานหลัวกู่เซี่ยง
DAY3  เทียนถาน หอสักการะฟ้า  ปาต้าหลิงฉางเฉิง miniso land
DAY4  Wumart Dongsi   ถนนคนเดินเฉียนเหมิน




ออก 00.40 ถึง6.40  land ที่ Beijing capital airport สนามบินเก่า แต่ใกล้เมือง
คนไม่หนาแน่นในเวลานี้ ตรงไปกรอกใบกระดาษ ตม รอคิว ตม แปปเดียว เจอคำถามนิดหน่อย แต่ด้วยความง่วงนอน ทำให้หะอะไรนะอยู่หลายรอบ
Arrival จะอยู่ชั้น 2 ของ terminal 2 เข้าเมืองด้วย Subway สาย airport express ซึ่งลงไปชั้น B ของตึกเดียวกัน  ผ่านจุดแสกนกระเป๋าเข้ารถไฟ



เรานั่งรถใต้ดินไปยังโรงแรมเพื่อฝากกระเป๋าก่อน  โรงแรมจะอยู่สถานีถัดจากรถไฟสายสนามบิน  2 สถานีแต่คนละสายกัน มาถึงโรงแรม 8 โมงกว่า เหมือนเดิม ถ้าพูดภาษาอังกฤษจะไม่ได้ และทางรร ก็ใช้ translate มาคุย หลังจากฝากแล้วก็เดินทางเตรียมไปเยือนพระราชวังต้องห้าม ฝนเริ่มโปรยเบาๆ แล้วตอนนี้ แต่เราก็ยังคิดว่ามันคงประมาณนี้มั้ง

จากการอ่านรีวิวมา ควรหาอะไรกินไปให้เรียบร้อยเพราะที่กินในวังมี แต่ของแพงและคนเยอะ เลยต้องแวะเติมพลังก่อน ทางผ่านจากที่พักไปใต้ดินมีร้านอาหารเรียงรายมากมาย 

ประเดิมการกลับมาใช้ wechat miniprogram  ในรอบ 1 ปี  (แต่ลองปลุก weicin payโดยจ่ายค่ารถไฟผ่าน 12306 แน่นอนว่า มันให้ verify ใส่รหัสอะไรไปเรียบร้อยตั้งแต่ที่บ้าน) สั่งอาหารผ่าน QR แล้วรอฟังเรียกหมายเลข แต่งงอย่างว่า เราก็พอรู้นับเลขจีนแต่ฟังไม่ออกเฉย แต่สถานะในแอพก็จะอัพด้วยว่า อาหารเสร็จแล้ว เราก็ไปหาหมายเลขออเดอร์เราที่ถาดเคาเตอร์


ออกมาจากร้านฝนยังคงตกต่อไป

เราเดินทางไปลงสถานี Tiananmenxi   
พอขึ้นมาจะเป็นทางเดินที่ถูกกั้นให้เดินเข้าตามช่องเหล็ก จะเป็นจุดตรวจหลักฐาน ถ้าเป็นชาวจีนแตะบัตรประชาชน ชาวต่างชาติ โชว์ wechat  การจอง
จากนั้นก็ดุ่มๆ ไป เห็นประตู เป็นจุดแสกนกระเป๋า จุดนี้ค้นของ แสกนของ มือก็ลูบคลำกางเกงกระเป๋าต่างๆ  มีการสอบถามว่า ยาดมหงษ์ไทย คืออะไร งานนี้ก็ไม่ทราบจะว่ายังไง เลยยกมาสูดให้ดู นางก็ให้ผ่านไป
จากนั้นจะโผล่มาถึงประตูที่มีประธานเหมา แขวนอยู่ นั่นคือประตูเทียนอาน (ที่มาว่าจตุรัส เทียนอานเหมิน) และสะพานข้ามคลองจินสุ่ยนอก  


รอบด้านของเทียนอันเหมินมีดังนี้

จากนั้นผ่านประตูเข้าไป จะเป็นประตูตวน  แล้วจึงจะถึงลานหน้าอู่เหมินเต็มไปด้วยคน ใครมาถึงจุดนี้ถ้ายังไม่มีตั๋วก้ต้องไปซื้อตั๋วก่อน แล้วแต่ว่าคิวจะยาวไหม ถ้ายาวก็รอนาน  ไม่มีคิวถึงจะไม่นาน 

แต่ถ้ามีตั๋วแล้วก็เดินตามตะแกรงที่กั้นทางเข้าไปยังช่องมีจุดแสกน ถ้าไม่มีสัมภาระ ก็จะดูคิวน้อยกว่า  แล้วจึงไปแสกนพาสปอร์ตเข้าสู่พระราชวังต้องห้าม ถ้าจะเช่า audioguide ก็แจ้งภาษาไทยได้เลย 40 หยวน

เข้ามาแล้วก็ต้องไปชมนิทรรศการบนประตูอู่ก่อน 
ตอนนี้มี rejoincing in woods and springs
จัด 3 ห้อง เราข้ามไปห้องนึงเพราะงงทางเดิน เค้าสร้างห้องคร่อมห้องโครงสร้างเดิม 

ลงมาอยู่ลานจะต้องก้าวข้ามสะพานข้ามคลองจิ้นสุ่ย มีสิงโตสำริด ที่ใหญ่ที่สุด
เข้าประตูไท่เหอ ก็จะเข้าสู่เขตพระราชฐานชั้นนอก ตำหนักไท่เหอสร้างบนฐานสูง 3 ชั้น ทำให้ต้องแหงนหน้ามอง

ฝนเริ่มลงเม็ดมากขึ้นแม้จะไม่กระโชกแรงแต่สำหรับผู้ไม่มีอุปกรณ์กันฝนเลย ปรากฏว่าเปียกชุ่มไปทั้งตัวทำให้หนาวสั่น แดดไม่ออกเลยทำให้อุณหภูมิอยู่ที่ 14-15 องศาเท่านั้น แน่นอนว่าตอนนี้เริ่มไม่มีกะจิตกะใจชื่นชมหลังคา และมองเข้าไปก็มืดมากทำให้ไม่เห็นบัลลังก์ตั่งทองในตำหนักกับตานัก




ตากฝนไม่ไหวแล้ว เลยเดินออกข้างไปหาอาคารมีหลังคาก่อน  มีร้านมิวเซียมช็อป ก็แวะเข้าไปดู แต่ก็ไม่พบร่มหรือเสื้อกันฝนเลย 

จึงออกข้างเพื่อไปชมนิทรรศการนาฬิกาจัดที่เฟิงเซียนเตี้ยนก่อน เนื่องจากซื้อตั๋วรวมอยู่แล้ว (ค่าเข้า 10หยวน)   นาฬิกาแยะ แต่ตัวนาฬิกาอันจิ๋วเดียว ที่เหลือคือโครงที่อลังมาก

หลังออกมาจากประตู บริเวณลานนั้นมีห้องอาหาร กับห้องน้ำ แต่คิวห้องอาหารคือยาวออกมานอกอาคารเลย เราได้แต่ไปแวะนั่งในชายคาของประตูเป็นพักๆ เพราะฉ่ำไม่ไหว

แต่จะให้รอไปเรื่อยๆ ก็ใช่ที่ ดูพยากรณ์แล้วฝนจะตกยัน 6 โมงเย็น จึงเกิดความท้อในการเดินชมแบบฉ่ำ คิดจะเดินผ่านๆ และออก เพราะที่นี้ยังไงก็ outdoor เกือบหมด เข้าประตูข้างจวินจีชู่แถวนั้นเป็นทางเดินแคบๆ กับกำแพงและกำแพง เลยคิดว่าตำหนักอาจจะไม่เปิดเลยเดินมั่วๆ ไปเลี้ยวที่อี้คุนกง มาถึงโซนฝ่ายในซีลิ่วกง

(พื้นที่หมด)