ตามหัวข้อเลยค่ะตั้งแต่เกิดมาหนูไม่เคยอคติ​หรือไม่ชอบใครมานานขนาดนี้มาก่อนแต่ยกเว้นกับน้องชายขอเล่าก่อนนะคะหนูกับน้องชายคนละพ่อแม่น้องชายเราเป็นลูกของน้องสาวแม่เราค่ะแต่แม่เราฝากยายเลี้ยงเราเลยต้องมาอยู่ครอบครัวน้องสาวแม่ค่ะก็ตั้งแต่เกิดอยู่กับมันมาตลอดทะเลาะกันตั้งแต่เด็กแล้วตอนเด็กก็จะทะเลาะกันรุนแรงมาตลอดอย่างเช่นเอาปากกาแทงหัวมันแตกแล้วก็ทะเลาะกันรุนแรงแบบนี้มาจนถึงช่วงวัยรุ่นค่ะก็จะทะเลาะกันเรื่องจุกจิกบ้างเรื่องนู่นเรื่องนี่คือวันนึงต้องด่ากัน แล้วก็จะตึงใส่กันตลอดคือไม่คุยกันมีแต่ด่ากันเหน็บกันแต่ยายก็จะเข้าข้างเราตลอดส่วนมันก็มีพ่อแม่เข้าข้างแล้วพ่อแม่มันเป็นพวกหัวรุนแรงอ่ะค่ะแล้วมีวันนึงทะเลาะกันแรงกว่าปกติก็คือเรานั่งทาครีมอยู่แล้วมันมาบังกระจกเราค่ะเราก็บอกให้มันหลบทาครีมอยู่แล้วพอทีนี้มันก็กวนตีนยกกระจกมาตั้งตรงหน้าเรา ปล.เป็นกระบานใหญ่นะคะแล้วขอบๆมันจะแหลมๆแต่มันยกเคลื่อนย้ายไปมาได้ พอทีนี้เราทาครีมเสร็จเราก็จะยกกระจกไปเก็บที่เดิมแล้วตอนยกบังเอิญไปโดนหลังมันเราก็ตกใจแล้วก็เอ้ยขอโทษๆแล้วพอทีนี้ก็ร้องไห้แบบยกใหญ่เลยยายก็เดินมาดูว่ามันเป็นไรเราก็บอกไปว่าเออจะยกกระจกไปเก็บแล้วเผลอไปโดนหลังมันยายเราก็อ๋อแต่มันก็เว่อร์ร้องเสียงดังกว่าเดิมยายเราก็บอกว่าอย่าเยอะๆพี่เค้าก็ขอโทษไปแล้วพอทีนี้มันก็พูดว่าพ่อตายไอสัสนี่หลายรอบละนะยายเราก็ด่ามันไปว่าด่าพ่อพี่เค้าเลยหรอจะเกินไปละจะด่าอะไรก็ได้อย่าด่าพ่อเค้าแล้วยายเราก็จะลุกไปตีมันส่วนเราก็นั่งนอยจะร้องไห้อยู่เพราะเรามีปมเรื่องพ่อแม่แต่เราไม่อยากร้องไห้ต่อหน้ามันพอยายจะลุกไปตีมันมันก็วิ่งหนีเข้าห้องพ่อแม่มันแล้วมันยังไม่หยุดด่าแม่มันเลยตะโกนใส่หน้ามันไปว่าจะเงียบได้ยังพูดดีๆไม่เป็นหรอห้ะ! พอทีนี้เหตุการณ์​ก็สงบสักพักนึง​ มันเข้าห้องไปก็ไปเล่าว่าเราไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดทั้งๆที่เรายอมรับไปแล้วเราก็โมโหสิพูดงี้ได้ไงแต่ยายเราได้ยินที่มันเล่าพอดียายเราเลยตะโกนไปว่าจริงๆอ่ะผิด(ชื่อน้องเรา)​พี่เค้าก็ขอโทษไปแล้วไม่ควรด่าพ่อเค้ามั้ยล่ะเราก็ตะโกนไปว่าถึงหนูจะผิดหรือไม่ผิดอย่างน้อยหนูก็ไม่เคยด่าพ่อล่อแม่มันละกันสักพักมันก็เงียบไปแล้วแม่มันก็ออกมาพูดกับเราว่าจริงๆ​(ชื่อเรา)​ก็ผิดนั่นแหละไม่ใช่ว่ามันไม่ผิดหรอกน้องมันก็ได้แผลเราก็เลยสวนกลับไปว่าหนูก็ยอมรับไปแล้วไงมันนั่นแหละไม่จบสักทีแถมยังมาด่าพ่อหนูอีกหนูยังไม่เคยด่าพ่อด่าแม่มันด้วยซ้ำพอทีนี้พ่อมันก็เดินออกมาหยิบกระจกที่เป็นปัญหาทุ่มลงพื้นต่อหน้าเราแล้วทุกคนก็เงียบเราก็ร้องไห้ทุกคนก็แยกย้ายทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเราก็ไม่ได้รับคำขอโทษ​จากน้องเราหรือจากใครเลยแล้วกระจกนั้นเป็นกระจกยายเราด้วยแล้วยายเราต้องมานั่งเก็บเศษกระจกที่แตกคือมันปวดใจมากมันรู้สึกทำไมเราถึงสู้มันไม่ได้ทำไมเราไม่ตะโกนระบายออกไปแล้วเรายังต้องอยู่บ้านนี้ทุกวันอีกจะมองหน้าเค้าจะใช้ชีวิตอยู่ยังไงคือตอนนี้เรามีศัตรู​เพิ่มมาอีก2คนหรอมีใครมีประสบการณ์​คล้ายๆเรามั้ยคะเราไม่รู้จะทำตัวยังไงเพราะบ้านที่อยู่คือแม่มันซื้อ

ขออภัยในการพิมพ์ไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะ

---