คืนวันศุกร์ที่อากาศอบอ้าว บอส วัยรุ่นหนุ่มอารมณ์ดีไปปาร์ตี้บ้านเพื่อนที่จัดกันแบบลับ ๆ ภายในหมู่บ้านท้ายซอย งานสนุกสุดเหวี่ยง ดนตรี อาหาร เหล้าเบียร์ไม่ขาดมือ เวลาล่วงเลยจนตีสอง บอสจึงขอตัวกลับ แม้จะเมาแต่เขายังพอขับรถมอไซค์กลับได้
ก่อนออกจากบ้าน เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยเตือนลอย ๆ
“เฮ้ยบอส... ขับดี ๆ เว้ย ระวังเสาไฟหน้าวัดด้วย”
บอสหัวเราะเสียงดัง ตอบติดตลก
“เสาไฟ
ไร จะล้มมาทับกูหรือไง ไม่กลัวโว้ย!”
เสียงหัวเราะยังคงอยู่ในหัวตอนที่เขาสตาร์ทรถออกจากบ้านเพื่อน ถนนยามดึกเงียบงัน มีเพียงเสียงลมและแสงไฟกระพริบ ๆ จากเสาไฟที่กระพือกับสายลม
ระหว่างทาง สายตาเริ่มพร่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่พอใกล้ถึงหน้าวัด เขาก็สะดุดกับบางอย่างบนยอดเสาไฟฟ้า
"…อะไรขาว ๆ วะ?"
มันเหมือนถุงพลาสติกสีขาวสะบัดไปมาอยู่บนยอดเสาไฟ บอสหัวเราะในใจ คิดว่าคงเป็นถุงขยะหรือเสื้อใครปลิวขึ้นไป
แต่จู่ ๆ สิ่งนั้นก็ค่อย ๆ ร่วงลงจากเสาอย่างช้า ๆ... ก่อนจะ “จมหาย” ไปกับพื้นถนนราวกับไม่มีตัวตน
บอสเริ่มรู้สึกขนลุกวาบ แต่พยายามกลั้นใจเร่งเครื่องผ่านจุดนั้นไปให้เร็วที่สุด
ยังไม่ทันพ้นระยะ เสียงหนึ่งก็ดังแว่วจากเบื้องหลัง...
“กูรู้นะ... เห็นกูแล้ว”
เสียงนั้นแหลมเย็น เหมือนมากระซิบข้างหู เขาหันมองข้างหลังตามสัญชาตญาณ และนั่นคือภาพที่เขาจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต—
หญิงสาวคนหนึ่ง... ใส่ชุดขาว ซีดเหมือนศพ
กำลังวิ่งตามรถของเขา!
แต่ที่ทำให้บอสหัวใจแทบหยุดเต้น...
เธอวิ่งด้วย “หลัง” แต่มองมาทางเขา
หัวของเธอบิดกลับมาทางด้านหลัง มือ ขา ทั้งหมดบิดเบี้ยวแต่กลับเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่ว
เสียงตะโกนซ้ำ ๆ ดังก้อง
“กูรู้นะ... เห็นกูแล้ว!!!”
บอสรีบเร่งเครื่องสุดแรง ฝ่าความมืดกลับมาถึงบ้านอย่างหวาดผวา พอถึงก็รีบวิ่งเข้าบ้าน ปิดประตู ล็อกทุกอย่าง นั่งตัวสั่นจนฟ้าสาง
เช้าวันรุ่งขึ้น เพื่อน ๆ มาเยี่ยมที่บ้าน บอสเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังด้วยเสียงสั่นเครือ เพื่อนที่เป็นเจ้าของบ้านปาร์ตี้นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนพูดขึ้นเบา ๆ
“...ตรงเสาไฟหน้าวัดน่ะ มีคนตายบ่อยนะเว้ย รถคว่ำกันหลายคันละ โดยเฉพาะเวลาดึก ๆ”
อีกคนเสริม
“เขาว่ากันว่าเมื่อก่อนมีผู้หญิงท้อง โดนรถบรรทุกดินชนตรงนั้น ศพบิดเบี้ยวทั้งตัวเลยนะ... คนแถวนั้นก็เชื่อกันว่าผีผู้หญิงคนนั้นยังไม่ไปไหน”
บอสนั่งเงียบ รู้สึกเหมือนลมหายใจของใครบางคนยังคงกระซิบอยู่ข้างหู...
“กูรู้นะ... เห็นกูแล้ว”
“กูรู้นะ... เห็นกูแล้ว”
คืนวันศุกร์ที่อากาศอบอ้าว บอส วัยรุ่นหนุ่มอารมณ์ดีไปปาร์ตี้บ้านเพื่อนที่จัดกันแบบลับ ๆ ภายในหมู่บ้านท้ายซอย งานสนุกสุดเหวี่ยง ดนตรี อาหาร เหล้าเบียร์ไม่ขาดมือ เวลาล่วงเลยจนตีสอง บอสจึงขอตัวกลับ แม้จะเมาแต่เขายังพอขับรถมอไซค์กลับได้
ก่อนออกจากบ้าน เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยเตือนลอย ๆ
“เฮ้ยบอส... ขับดี ๆ เว้ย ระวังเสาไฟหน้าวัดด้วย”
บอสหัวเราะเสียงดัง ตอบติดตลก
“เสาไฟ
เสียงหัวเราะยังคงอยู่ในหัวตอนที่เขาสตาร์ทรถออกจากบ้านเพื่อน ถนนยามดึกเงียบงัน มีเพียงเสียงลมและแสงไฟกระพริบ ๆ จากเสาไฟที่กระพือกับสายลม
ระหว่างทาง สายตาเริ่มพร่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่พอใกล้ถึงหน้าวัด เขาก็สะดุดกับบางอย่างบนยอดเสาไฟฟ้า
"…อะไรขาว ๆ วะ?"
มันเหมือนถุงพลาสติกสีขาวสะบัดไปมาอยู่บนยอดเสาไฟ บอสหัวเราะในใจ คิดว่าคงเป็นถุงขยะหรือเสื้อใครปลิวขึ้นไป
แต่จู่ ๆ สิ่งนั้นก็ค่อย ๆ ร่วงลงจากเสาอย่างช้า ๆ... ก่อนจะ “จมหาย” ไปกับพื้นถนนราวกับไม่มีตัวตน
บอสเริ่มรู้สึกขนลุกวาบ แต่พยายามกลั้นใจเร่งเครื่องผ่านจุดนั้นไปให้เร็วที่สุด
ยังไม่ทันพ้นระยะ เสียงหนึ่งก็ดังแว่วจากเบื้องหลัง...
“กูรู้นะ... เห็นกูแล้ว”
เสียงนั้นแหลมเย็น เหมือนมากระซิบข้างหู เขาหันมองข้างหลังตามสัญชาตญาณ และนั่นคือภาพที่เขาจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต—
หญิงสาวคนหนึ่ง... ใส่ชุดขาว ซีดเหมือนศพ
กำลังวิ่งตามรถของเขา!
แต่ที่ทำให้บอสหัวใจแทบหยุดเต้น...
เธอวิ่งด้วย “หลัง” แต่มองมาทางเขา
หัวของเธอบิดกลับมาทางด้านหลัง มือ ขา ทั้งหมดบิดเบี้ยวแต่กลับเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่ว
เสียงตะโกนซ้ำ ๆ ดังก้อง
“กูรู้นะ... เห็นกูแล้ว!!!”
บอสรีบเร่งเครื่องสุดแรง ฝ่าความมืดกลับมาถึงบ้านอย่างหวาดผวา พอถึงก็รีบวิ่งเข้าบ้าน ปิดประตู ล็อกทุกอย่าง นั่งตัวสั่นจนฟ้าสาง
เช้าวันรุ่งขึ้น เพื่อน ๆ มาเยี่ยมที่บ้าน บอสเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังด้วยเสียงสั่นเครือ เพื่อนที่เป็นเจ้าของบ้านปาร์ตี้นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนพูดขึ้นเบา ๆ
“...ตรงเสาไฟหน้าวัดน่ะ มีคนตายบ่อยนะเว้ย รถคว่ำกันหลายคันละ โดยเฉพาะเวลาดึก ๆ”
อีกคนเสริม
“เขาว่ากันว่าเมื่อก่อนมีผู้หญิงท้อง โดนรถบรรทุกดินชนตรงนั้น ศพบิดเบี้ยวทั้งตัวเลยนะ... คนแถวนั้นก็เชื่อกันว่าผีผู้หญิงคนนั้นยังไม่ไปไหน”
บอสนั่งเงียบ รู้สึกเหมือนลมหายใจของใครบางคนยังคงกระซิบอยู่ข้างหู...
“กูรู้นะ... เห็นกูแล้ว”