คืออยากนำเรื่องสยองขวัญที่เคยเจอมาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ
อาจไม่ได้น่ากลัวมากนะคะ
คือเรื่องนี้เป็นเรื่องเมื่อตอนเราอยู่ม.2 ณ โรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งขอไม่พิมพ์ถึงชื่อย่านแถวนั้นนะคะ เพราะถ้าพิมพ์คือรู้เลยว่าโรงเรียนอะไร
เป็นวันหนึ่งที่การเรียนสบายๆไม่มีวิชาหนักๆเลย และ
เป็นวันที่เรามีคาบว่างช่วงบ่ายถึง3คาบติดกันและเป็น3คาบสุดท้ายก่อนเลิกเรียน
ซึ่งเรามีโต๊ะประจำข้างห้องพยาบาล ซึ่งกลุ่มเราค่อนข้างใหญ่เลยค่ะ ตอนนั้นเท่าที่จำได้น่าจะมีอยู่ 13 คน
และเย็นวันนั้นกลุ่มเราจะมีทั้งคนที่นั่งเล่นเฉยๆและเล่นวอลเล่ย์บอลไปด้วย ซึ่งเราเป็นหนึ่งในคนที่เล่นวอลเล่ย์บอลอยู่กับเพื่อน
ก็สนุกสนานตามภาษาเด็กวัยรุ่น จนเมื่อเวลาผ่านไปไม่รู้กี่ชั่วโมง แต่น่าจะใกล้เลิกเรียนแล้ว
เราและเพื่อนที่เล่นวอลเล่ย์บอลก็เริ่มเตรียมตัวเก็บของและชวนกันไปเข้าห้องน้ำก่อนกลับบ้าน
ซึ่งห้องน้ำที่เราไปเข้าจะเป็นห้องน้ำใหญ่ที่สุดของโรงเรียนและตั้งอยู่ข้างโรงอาหารและสหกรณ์โรงเรียน
ภายในห้องน้ำจะกว้างมากและมีห้องน้ำตั้งอยู่ตรงกลาง โซนล้างมือล้างหน้าจะมี2โซน
โซนแรกจะติดกับโรงอาหารและอีกฝั่งจะติดกับสหกรณ์ซึ่งโซนสหกรณ์จะติดกับสนามวอลเล่ย์บอล ซึ่งเป็นฝั่งที่พวกเราเดินเข้าห้องน้ำเพราะใกล้สุด
เรามาถึงห้องน้ำกับเพื่อนสนิทอีก2คนหลังสุดเลยและแยกย้ายกันไปเข้า ตอนนั้นเป็นเวลาเย็นแล้ว ป้าๆน้าๆที่อยู่ในโรงอาหารก็กลับกันหมดแล้ว
ตอนหลังจากออกห้องจากน้ำเราเห็นว่าประตูห้องข้างซ้ายยังปิดอยู่ก็นึกว่าเพื่อนยังไม่เสร็จ ละด้วยความที่เราเป็นคนชอบตรวจเช็คว่าเพื่อนทุกคนออกจากห้องน้ำเรียบร้อยแล้วใช่ไหม ก็ได้เดินจากห้องน้ำฝั่งสหกรณ์ไปถึงฝั่งโรงอาหาร ซึ่งประตูทุกห้องถูกเปิดทั้งหมดยกเว้นประตูบานข้างซ้ายห้องน้ำที่เราเข้าไป เราเลยคิดไปเองว่าเพื่อนอาจจะปวดหนักก็ได้ และได้เดินกลับไปรอโซนล้างหน้าฝั่งสหกรณ์ เรายื่นรอได้5นาทีละในที่สุดเราก้ได้ยินเสียงประตูเปิด
แต่พอเราหันไปกลับไม่เจอใครสักคนและประตูห้องน้ำที่ถูกปิดก็เปิดอยู่
จึงได้เอ่ยถามไปดังๆว่า "เสร็จละยัง ทุกคนรออยู่นะ" แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ
ไม่มีแม้แต่เสียงน้ำใดๆเลย มีแต่เสียงน้ำที่หยดจากก็อกที่ปิดไม่สนิท
ซึ่งเราที่กลัวเพื่อนจะเป็นอะไรจึงจะเดินไปโซนล้างหน้าฝั่งโรงอาหาร แต่อยู่ๆก็มีเสียงน้ำจากห้องน้ำฝั่งที่ติดกับวัด ตอนนั้นเราแอบตกใจ จึงเดินอ้อมไปฝั่งที่ได้ยินเสียงน้ำก่อน แต่พอเดินไปทุกอย่างกลับนิ่งและเสียงที่ได้ยินก็หยุดไป ตอนนั้นเราแอบคิดในใจว่าอะไรวะเนี๊ย เราไม่เคยแจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน
แต่ความที่เป็นห่วงเพื่อนมันมีมากกว่าเราจึงทำใจกล้าเปิดประตูที่คิดว่าน่าจะใช่ห้องที่ได้ยินเสียงน้ำ
แต่ไม่มีเลยน้ำในถังนิ่งมากและก็อกน้ำก็ถูกปิดสนิทแถบไม่มีน้ำหยดเลย แต่ตอนนั้นคิดว่าอาจจะเป็นเสียงห้องน้ำวัดก็ได้ เพราะห้องน้ำที่เราเข้าติดกับวัดด้วย และพอเราเห็นว่าไม่มีอะไรก็กำลังจะหันหลังกลับ แต่อยู่ๆก็มีเสียงเล็กๆเหมือนผู้หญิงหัวเราะดังหึหึแต่ก็แอบเหมือนเสียงร้องไห้ดังเบาๆจากด้านหลัง
เราก็เลยพูดกลับไปพร้อมกับหันไปกะจะบ่นเพื่อนว่า "กูไม่เล่นนะมันเย็นแล้วเล่นแบบนี้มันไม่ดีเขาถือกัน" แต่ก็ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมาอีกเช่นเคย
เราเลยกะจะลองเดินไปโซนล้างหน้าฝั่งโรงอาหารแต่ก็ต้องหยุดฝีเท้า
เพราะสิ่งที่เราเห็นคือมีมือสีขาวเกาะอยู่ตรงห้องน้ำห้องสุดท้ายฝั่งโรงอาหารและค่อยๆชะโงกหน้าออกมาให้เห็นแค่ตา แต่ดวงตาที่เราเห็นคือไม่มีตาดำ
บอกตรงๆตอนนั้นเราช็อค แรงที่ขาแทบจะไม่มี แต่อยู่ๆก็มีเสียงเพื่อนเราตะโกนเข้ามาว่า "เสร็จรึยังพวกกู2คนรอนานละนะเนี๊ย"
นั้นละพอประโยคนั้นจบถึงพบเสียงและแรงเดินของตัวเอง และรีบพาตัวเองออกจากตรงนั้นให้ไวที่สุด
พอออกมาได้เรารีบถามเพื่อนเลยว่า "พวกเสร็จนานละเหรอ"
พวกมันตอบกลับมาว่า "พวกกูออกมายืนรอพร้อมกันตั้งนานละ น่าจะ20นาทีได้มั้ง พวกกูยังคิดว่าปวดหนักจึงตะโกนบอกว่าออกไปรอข้างนอกตรงสหกรณ์นะ แต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลยนึกว่าเบ่งอยู่ก็เลยพากันออกมา" ทางเราได้แต่ยิ้มแห้งเลย ซึ่งถ้าเป็นอย่างที่พวกมันพูดจริงคือเราอยู่ในห้องน้ำคนเดียวมาตลอด และสิ่งที่เราเจอคืออะไร และจนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าเธอคนนั้นเป็นเด็กนักเรียนในโรงเรียนเราหรือว่าเป็นใครมาถึงปัจจุบัน
ห้องน้ำยามเย็นในโรงเรียนหญิงล้วน
อาจไม่ได้น่ากลัวมากนะคะ
คือเรื่องนี้เป็นเรื่องเมื่อตอนเราอยู่ม.2 ณ โรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งขอไม่พิมพ์ถึงชื่อย่านแถวนั้นนะคะ เพราะถ้าพิมพ์คือรู้เลยว่าโรงเรียนอะไร
เป็นวันหนึ่งที่การเรียนสบายๆไม่มีวิชาหนักๆเลย และ
เป็นวันที่เรามีคาบว่างช่วงบ่ายถึง3คาบติดกันและเป็น3คาบสุดท้ายก่อนเลิกเรียน
ซึ่งเรามีโต๊ะประจำข้างห้องพยาบาล ซึ่งกลุ่มเราค่อนข้างใหญ่เลยค่ะ ตอนนั้นเท่าที่จำได้น่าจะมีอยู่ 13 คน
และเย็นวันนั้นกลุ่มเราจะมีทั้งคนที่นั่งเล่นเฉยๆและเล่นวอลเล่ย์บอลไปด้วย ซึ่งเราเป็นหนึ่งในคนที่เล่นวอลเล่ย์บอลอยู่กับเพื่อน
ก็สนุกสนานตามภาษาเด็กวัยรุ่น จนเมื่อเวลาผ่านไปไม่รู้กี่ชั่วโมง แต่น่าจะใกล้เลิกเรียนแล้ว
เราและเพื่อนที่เล่นวอลเล่ย์บอลก็เริ่มเตรียมตัวเก็บของและชวนกันไปเข้าห้องน้ำก่อนกลับบ้าน
ซึ่งห้องน้ำที่เราไปเข้าจะเป็นห้องน้ำใหญ่ที่สุดของโรงเรียนและตั้งอยู่ข้างโรงอาหารและสหกรณ์โรงเรียน
ภายในห้องน้ำจะกว้างมากและมีห้องน้ำตั้งอยู่ตรงกลาง โซนล้างมือล้างหน้าจะมี2โซน
โซนแรกจะติดกับโรงอาหารและอีกฝั่งจะติดกับสหกรณ์ซึ่งโซนสหกรณ์จะติดกับสนามวอลเล่ย์บอล ซึ่งเป็นฝั่งที่พวกเราเดินเข้าห้องน้ำเพราะใกล้สุด
เรามาถึงห้องน้ำกับเพื่อนสนิทอีก2คนหลังสุดเลยและแยกย้ายกันไปเข้า ตอนนั้นเป็นเวลาเย็นแล้ว ป้าๆน้าๆที่อยู่ในโรงอาหารก็กลับกันหมดแล้ว
ตอนหลังจากออกห้องจากน้ำเราเห็นว่าประตูห้องข้างซ้ายยังปิดอยู่ก็นึกว่าเพื่อนยังไม่เสร็จ ละด้วยความที่เราเป็นคนชอบตรวจเช็คว่าเพื่อนทุกคนออกจากห้องน้ำเรียบร้อยแล้วใช่ไหม ก็ได้เดินจากห้องน้ำฝั่งสหกรณ์ไปถึงฝั่งโรงอาหาร ซึ่งประตูทุกห้องถูกเปิดทั้งหมดยกเว้นประตูบานข้างซ้ายห้องน้ำที่เราเข้าไป เราเลยคิดไปเองว่าเพื่อนอาจจะปวดหนักก็ได้ และได้เดินกลับไปรอโซนล้างหน้าฝั่งสหกรณ์ เรายื่นรอได้5นาทีละในที่สุดเราก้ได้ยินเสียงประตูเปิด
แต่พอเราหันไปกลับไม่เจอใครสักคนและประตูห้องน้ำที่ถูกปิดก็เปิดอยู่
จึงได้เอ่ยถามไปดังๆว่า "เสร็จละยัง ทุกคนรออยู่นะ" แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ
ไม่มีแม้แต่เสียงน้ำใดๆเลย มีแต่เสียงน้ำที่หยดจากก็อกที่ปิดไม่สนิท
ซึ่งเราที่กลัวเพื่อนจะเป็นอะไรจึงจะเดินไปโซนล้างหน้าฝั่งโรงอาหาร แต่อยู่ๆก็มีเสียงน้ำจากห้องน้ำฝั่งที่ติดกับวัด ตอนนั้นเราแอบตกใจ จึงเดินอ้อมไปฝั่งที่ได้ยินเสียงน้ำก่อน แต่พอเดินไปทุกอย่างกลับนิ่งและเสียงที่ได้ยินก็หยุดไป ตอนนั้นเราแอบคิดในใจว่าอะไรวะเนี๊ย เราไม่เคยแจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน
แต่ความที่เป็นห่วงเพื่อนมันมีมากกว่าเราจึงทำใจกล้าเปิดประตูที่คิดว่าน่าจะใช่ห้องที่ได้ยินเสียงน้ำ
แต่ไม่มีเลยน้ำในถังนิ่งมากและก็อกน้ำก็ถูกปิดสนิทแถบไม่มีน้ำหยดเลย แต่ตอนนั้นคิดว่าอาจจะเป็นเสียงห้องน้ำวัดก็ได้ เพราะห้องน้ำที่เราเข้าติดกับวัดด้วย และพอเราเห็นว่าไม่มีอะไรก็กำลังจะหันหลังกลับ แต่อยู่ๆก็มีเสียงเล็กๆเหมือนผู้หญิงหัวเราะดังหึหึแต่ก็แอบเหมือนเสียงร้องไห้ดังเบาๆจากด้านหลัง
เราก็เลยพูดกลับไปพร้อมกับหันไปกะจะบ่นเพื่อนว่า "กูไม่เล่นนะมันเย็นแล้วเล่นแบบนี้มันไม่ดีเขาถือกัน" แต่ก็ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมาอีกเช่นเคย
เราเลยกะจะลองเดินไปโซนล้างหน้าฝั่งโรงอาหารแต่ก็ต้องหยุดฝีเท้า
เพราะสิ่งที่เราเห็นคือมีมือสีขาวเกาะอยู่ตรงห้องน้ำห้องสุดท้ายฝั่งโรงอาหารและค่อยๆชะโงกหน้าออกมาให้เห็นแค่ตา แต่ดวงตาที่เราเห็นคือไม่มีตาดำ
บอกตรงๆตอนนั้นเราช็อค แรงที่ขาแทบจะไม่มี แต่อยู่ๆก็มีเสียงเพื่อนเราตะโกนเข้ามาว่า "เสร็จรึยังพวกกู2คนรอนานละนะเนี๊ย"
นั้นละพอประโยคนั้นจบถึงพบเสียงและแรงเดินของตัวเอง และรีบพาตัวเองออกจากตรงนั้นให้ไวที่สุด
พอออกมาได้เรารีบถามเพื่อนเลยว่า "พวกเสร็จนานละเหรอ"
พวกมันตอบกลับมาว่า "พวกกูออกมายืนรอพร้อมกันตั้งนานละ น่าจะ20นาทีได้มั้ง พวกกูยังคิดว่าปวดหนักจึงตะโกนบอกว่าออกไปรอข้างนอกตรงสหกรณ์นะ แต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลยนึกว่าเบ่งอยู่ก็เลยพากันออกมา" ทางเราได้แต่ยิ้มแห้งเลย ซึ่งถ้าเป็นอย่างที่พวกมันพูดจริงคือเราอยู่ในห้องน้ำคนเดียวมาตลอด และสิ่งที่เราเจอคืออะไร และจนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าเธอคนนั้นเป็นเด็กนักเรียนในโรงเรียนเราหรือว่าเป็นใครมาถึงปัจจุบัน