ในยุคที่งานแต่งงานกลายเป็นอุตสาหกรรมหนึ่งที่เติบโตอย่างรวดเร็ว การเตรียมอุปกรณ์ต่างๆ เช่น ซุ้มดอกไม้ เวที โต๊ะเก้าอี้ หรือแม้แต่ซุ้มถ่ายภาพ กลายเป็นกิจกรรมที่ต้องอาศัยทั้งฝีมือและเครื่องมือช่างจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม การดำเนินกิจกรรมเหล่านี้โดยขาดการควบคุมที่เหมาะสม อาจส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและชุมชนโดยรอบโดยไม่รู้ตัว
กรณีของ “ทูเกตเตอร์เวดดิ้งนครศรีธรรมราช” เป็นตัวอย่างหนึ่งที่กำลังถูกตั้งคำถามจากชุมชนในพื้นที่ เนื่องจากการผลิตอุปกรณ์งานแต่งงานของทางร้าน ที่เน้นการทำเองในพื้นที่ของตนเอง เช่น การตัดเหล็ก การตอกไม้ การเลื่อยแผ่นวัสดุต่างๆ ล้วนก่อให้เกิดเสียงดังเป็นระยะเวลานาน โดยเฉพาะในช่วงก่อนฤดูแต่งงาน ที่งานสั่งทำอุปกรณ์มีจำนวนมาก
ชาวบ้านในละแวกใกล้เคียงหลายรายสะท้อนความคิดเห็นว่า เสียงดังจากกิจกรรมเหล่านี้เริ่มรบกวนความสงบสุขของชีวิตประจำวัน ทั้งในช่วงเช้าและบ่าย โดยเฉพาะผู้สูงอายุ เด็กเล็ก และผู้ที่ทำงานอยู่กับบ้าน หลายครั้งเสียงตอกเหล็กหรือเลื่อยไม้ดังต่อเนื่องเกิน 1-2 ชั่วโมง โดยไม่มีมาตรการป้องกันหรือกำหนดเวลาให้เหมาะสม
บางครั้งมีการทำติดต่อกัน 2-3 อาทิตย์  ทำทุกวันไม่เว้นวันเสาร์อาทิตย์  ตอนสายจนถึง 19.00 น.
ในซอยแคบๆ ซอยศรีธรรมโศก 4 ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช

แม้ว่าทางผู้ประกอบการอาจมองว่าเป็นกิจกรรมเพื่อการประกอบอาชีพและตอบสนองความต้องการของลูกค้า แต่การละเลยต่อผลกระทบด้านเสียงนั้นอาจส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์และความสัมพันธ์ระหว่างธุรกิจกับชุมชนในระยะยาวได้
การทำกิจการที่มีเสียงดัง ในการใช้เครื่องมือ เกี่ยวกับ เหล็ก ไม้ การเชื่อม พ่นสี  ควรมีมาตรการควบคุมเสียงรบกวน ไม่ควรมาทำในชุมชนที่มีบ้านคนอาศัยอยู่หนาแน่น การใช้อุปกรณ์ลดเสียง หรือการย้ายกิจกรรมบางอย่างไปทำในโรงงานหรือพื้นที่ที่ห่างจากชุมชน เพื่อให้การดำเนินธุรกิจสามารถอยู่ร่วมกับชุมชนได้อย่างยั่งยืน
ธุรกิจงานแต่งงานควรเป็นเรื่องของความสุข ไม่ใช่ต้นเหตุของความรำคาญในชุมชน