ผมทำเรื่องที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิต

เมื่อวานผมได้ทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยที่สุด คือผมก็ไปรับเพื่อนมากินเลี้ยงตามปกติ แต่มันต้องกลับไปส่งเพื่อนคือในระยะทาวมันไปกลับ100กิโล แล้วอีกอย่างมันเป็นเวลา2ทุ่มที่เลิกกินกัน แต่คนที่ต้องไปส่งคือแฟนของผมเพราะ ผมชวนแฟนผมไปกินเลี้ยงด้วย แต่แฟนผมเลิกงานมาก็เหนื่อยอยู่แล้วบวกกับคืนก่อนกน้านี้เขาไม่ได้นอนด้วย ถ้าเกิดว่าผมไม่พาแฟนไปตั้งแต่แรกมันก็คงจะไม่เป็นอะไรหรอกครับ แต่แฟนผมไปด้วยแล้วก็ต้องไปส่งเพื่อนของผมอีก ผมโคตรเห็นแก่ตัวเองใช่มั้ยครับ ผมแคร์เพื่อนมากเกินไปจนลืมเป็นห่วงแฟนตัวเองแท้ๆ ถามว่าผมเป็นห่วงมั้ยผมเป็นห่วงครับ แต่พอผมถามผมจะช่วยแฟนไม่พูดสักคำเลยครับ เพราะตัวผมเองที่ทำให้เขาเหนื่อยขนาดนี้ ผมไม่รู้จะต้องขอโทษเขาอีกกี่ล้านครั้งมันถึงจะพอผมอยากขอคำปรึกษาจากหลายๆคนครับ ขอบคุณมากครับ