สวัสดีค่ะ หนูเป็น#dek69 ต้องขอเล่าก่อนนะคะว่า หนูเป็นคนที่มีเเพชชั่นในการวาดรูปมาตั้งเเต่เด็กๆ ที่บ้านก็รับรู้เเละซับพอร์ตเราเรื่องนี้มาตลอด เรารู้สึกมาตลอดนะว่าเราโชคดีมากๆที่รู้ความชอบของตัวเองเเละมีเป้าหมายที่ชัดเจนขนาดนี้ โตขึ้นมาหน่อยช่วงมอต้น ตอนนั้นเรากับเพื่อนการเเสดงละครเวทีในงานโรงเรียน ครั้งนั้นหนูได้ลองอะไรใหม่ๆหลายอย่าง เช่น ร่วมทำบทละคร เขียนบทกับเพื่อน2-3คน จัดองค์ประกอบต่างๆ ใช้ความสามารถในการวาดรูปมาทำฉาก,พร้อพประกอบฉากบลาๆ เเละร่วมซ้อมกับเพื่อนๆ ตอนนั้นมันเหนื่อยมันลงเเรงไปกับสิ่งนี้เยอะสุดๆ เเต่สนุกมากมีความสุขทุกครั้งที่ทำ เเละเราก็ได้ทำสิ่งนี้มาตลอด ทั้งทำการเเสดง หรือ หนังสั้น หนูมีความสุขมากๆกับการทำสิ่งนี้ จนกระทั้งตอนที่หนูจะต้องตัดสินใจเลือกสายเพื่อเรียนต่อมอปลาย ตอนนั้นได้ไปรู้จักกับคณะนึงคือ
คณะนิเทศศาสตร์ ยิ่งได้ลองไปศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับหลักสูตรการเรียน ยิ่งรู้สึกว่า โหหหหหนี้เเหละสิ่งที่ชั้นอยากจะทำ รู้สึกใจฟูทุกครั้งที่ได้หาข้อมูลเกี่ยวกับนิเทศ โดยเฉพาะสาขาที่เกี่ยวกับภาพยนตร์ ตอนเล่าให้ที่บ้านฟัง เขาก็ดูโอเคนะโดยเฉพาะเเม่เราที่บอกกับเราว่า“ให้เลือกทำสิ่งที่ชอบเเละหาเงินให้เราได้ นั่นเเหละลูกชอบอะไรเเม่ก็ชอบด้วย” เรายิ่งใจฟูสุดๆไม่คิดว่าครอบครัวจะซัพพอร์ตขนาดนี้ทั้งๆที่บ้านก็ไม่ได้มีฐานะอะไรเป็นฐานะปานกลางค่อนไปทางมีน้อยด้วยซ้ำ🥹 หนูเลยตัดสินใจเลือกเรียนต่อมอปลายสาย ศิลป์-ภาษา ตอนเข้าเเรกๆเราได้ทำสิ่งที่เรารักเยอะมาก ได้ทั้งวาดรูป ทำฉาก ทำละครสั้น ทั้งได้กำกับหนังสั้นตัดต่อ อะไรหลายๆอย่างที่เราชอบ สิ่งนี้มันเเฮปปี้ หนูก็เก็บผลงานด้านนี้มาตลอด เป้าหมายมันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
...จนกระทั่งวันนึงหนูเล่าเกี่ยวกับสิ่งที่เราอยากจะทำให้ที่บ้านฟังอีกครั้ง เเต่ เเม่กลับคัดค้านในการที่เราจะเรียนนิเทศ เค้าดูไม่สนับสนุน ไม่ชอบ ไม่เห็นด้วย ทั้งๆที่ก่อนหน้าก็ดูไม่มีปัญหาอะไร หลังจากนั้นเเม่ก็เริ่มหาข้อเสียต่างๆบลาๆเกี่ยวกับนิเทศมาให้เราดู พยายามบอกเราทุกวันว่า คณะนี้มันไม่มีอนาคต เรียนไปเเล้วได้อะไร?จบไปจะมีงานทำรึป่าว?? ในส่วนนี้เราพยามอธิบายให้เค้าฟัง ก็เหมือนจะไม่มีประโยชน์ เราเข้าใจนะว่า เค้าเป็นห่วงกลัวว่าสายที่เราเรียน จบไปอาจจะไม่มีงานทำ รึงานอาจจะไม่มั่นคงพอ พอที่จะเลี้ยงตัวเลี้ยงครอบครัว... สุดท้ายเค้าก็อยากให้หนูเรียนครูที่จบมาเป็นข้าราชการมีงานมั่นคง สรรหาข้อดีร้อยเเปดพันอย่างมาพูด บอกดูพี่คนนั้นก็เป็นครูเงินเดือนนั่นนู้นนี่ เวลาที่เห็นคนรอบๆตัวเรียนครูหรือทำงานข้าราชการก็จะมาบอกหนูมาเล่าข้อดีให้ฟัง จนไม่รู้จะทำยังไงเลยบอกกับเเม่ว่าเป็นครูก็ได้ ทั้งที่ในใจลึกๆไม่ได้ชอบสิ่งนี้เลย ยิ่งพอที่บ้านได้ยินเเบบนี้เค้าก็เอาไปเล่าให้คนนู้นคนนี้ฟังว่าหนูจะเรียนครู สิ่งนี้กลับทำให้กดดันมากกว่าเดิมขึ้นไปอีก
จากตอนนั้น มาตอนนี้ ตอนนี้ต้องเลือกได้เเล้วว่าจะไปทางไหน ภาพความฝันหนูมันกลับจางหายไปเรื่อยๆ มันคิดมาตลอดว่าเราเหมาะกับอะไรกันเเน่ สิ่งที่เราชอบตอนที่ทำมันก็มีความสุขนะ ยังรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ชอบเหมือนเดิม หนูเลยตัดสินใจคุยเรื่องนี้อย่างจริงจังอีกครั้ง เเต่พอเล่าให้ที่บ้านฟัง กลับได้ยินประโยคที่ว่า "ทำไปเเล้วได้อะไรไม่เห็นมีสาระเลย เรียนครูดีกว่ามีสาระกว่าตั้งเยอะ" นั่นเเหละ ผลลัพธ์มันก็ออกมาเหมือนเดิม จากที่มันเคว้งอยู่เเล้วมันกลับเคว้งกว่าเดิม เราเครียดมากๆ ยิ่งคิดยิ่งเหมือนไม่มีอนาคต อาชีพครูมีเป็นอาชีพที่ดีนะ เเต่เเค่เราไม่ชอบ เราไม่ได้อยากทำสิ่งนี้ หนูพยายามคุยเรื่องนี้หลายครั้งมากเเต่ทุกครั้งที่คุยเหมือนจะทะเลาะกันตลอด หนูไม่รู้จะคุยยังไงเเล้ว ยิ่งเป็นลูกคนเดียวยิ่งรู้สึกกดดัน กลัวว่าจะไม่มีอนาคต ที่บ้านก็ไม่ได้มีฐานะอะไร มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก มันเคว้งไปหมด ยิ่งการมาถึงของAI บ้านเราเเอนตี้คณะนี้หนักกว่าเดิม บอกกับเราทุกครั้งที่คุยเรื่องอนาคตว่า จบไปมันไมีงานทำหรอกเอไอมันเเย่งงานนั่นนู้นนี่ นับวันยิ่งรู้สึกว่างเปล่า อ่านหนังสือติวเเบบไม่รู้จดมุ่งหมายตัวเอง หนูเองก็ไม่รู้จะคุยจะอธิบายกับเค้ายังไงเเล้ว
เพื่อนๆพี่ๆคิดว่า หนูควรจะทำยังไงต่อดีคะ ??
หนูเป็น#dek69ที่ครั้งนึงเคยมีเป้าหมายที่ชัดเจนมาก เเต่ที่บ้านกลับอยากให้เราเป็นครู(ยาวนิดนึงนะคะ)
...จนกระทั่งวันนึงหนูเล่าเกี่ยวกับสิ่งที่เราอยากจะทำให้ที่บ้านฟังอีกครั้ง เเต่ เเม่กลับคัดค้านในการที่เราจะเรียนนิเทศ เค้าดูไม่สนับสนุน ไม่ชอบ ไม่เห็นด้วย ทั้งๆที่ก่อนหน้าก็ดูไม่มีปัญหาอะไร หลังจากนั้นเเม่ก็เริ่มหาข้อเสียต่างๆบลาๆเกี่ยวกับนิเทศมาให้เราดู พยายามบอกเราทุกวันว่า คณะนี้มันไม่มีอนาคต เรียนไปเเล้วได้อะไร?จบไปจะมีงานทำรึป่าว?? ในส่วนนี้เราพยามอธิบายให้เค้าฟัง ก็เหมือนจะไม่มีประโยชน์ เราเข้าใจนะว่า เค้าเป็นห่วงกลัวว่าสายที่เราเรียน จบไปอาจจะไม่มีงานทำ รึงานอาจจะไม่มั่นคงพอ พอที่จะเลี้ยงตัวเลี้ยงครอบครัว... สุดท้ายเค้าก็อยากให้หนูเรียนครูที่จบมาเป็นข้าราชการมีงานมั่นคง สรรหาข้อดีร้อยเเปดพันอย่างมาพูด บอกดูพี่คนนั้นก็เป็นครูเงินเดือนนั่นนู้นนี่ เวลาที่เห็นคนรอบๆตัวเรียนครูหรือทำงานข้าราชการก็จะมาบอกหนูมาเล่าข้อดีให้ฟัง จนไม่รู้จะทำยังไงเลยบอกกับเเม่ว่าเป็นครูก็ได้ ทั้งที่ในใจลึกๆไม่ได้ชอบสิ่งนี้เลย ยิ่งพอที่บ้านได้ยินเเบบนี้เค้าก็เอาไปเล่าให้คนนู้นคนนี้ฟังว่าหนูจะเรียนครู สิ่งนี้กลับทำให้กดดันมากกว่าเดิมขึ้นไปอีก
จากตอนนั้น มาตอนนี้ ตอนนี้ต้องเลือกได้เเล้วว่าจะไปทางไหน ภาพความฝันหนูมันกลับจางหายไปเรื่อยๆ มันคิดมาตลอดว่าเราเหมาะกับอะไรกันเเน่ สิ่งที่เราชอบตอนที่ทำมันก็มีความสุขนะ ยังรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ชอบเหมือนเดิม หนูเลยตัดสินใจคุยเรื่องนี้อย่างจริงจังอีกครั้ง เเต่พอเล่าให้ที่บ้านฟัง กลับได้ยินประโยคที่ว่า "ทำไปเเล้วได้อะไรไม่เห็นมีสาระเลย เรียนครูดีกว่ามีสาระกว่าตั้งเยอะ" นั่นเเหละ ผลลัพธ์มันก็ออกมาเหมือนเดิม จากที่มันเคว้งอยู่เเล้วมันกลับเคว้งกว่าเดิม เราเครียดมากๆ ยิ่งคิดยิ่งเหมือนไม่มีอนาคต อาชีพครูมีเป็นอาชีพที่ดีนะ เเต่เเค่เราไม่ชอบ เราไม่ได้อยากทำสิ่งนี้ หนูพยายามคุยเรื่องนี้หลายครั้งมากเเต่ทุกครั้งที่คุยเหมือนจะทะเลาะกันตลอด หนูไม่รู้จะคุยยังไงเเล้ว ยิ่งเป็นลูกคนเดียวยิ่งรู้สึกกดดัน กลัวว่าจะไม่มีอนาคต ที่บ้านก็ไม่ได้มีฐานะอะไร มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก มันเคว้งไปหมด ยิ่งการมาถึงของAI บ้านเราเเอนตี้คณะนี้หนักกว่าเดิม บอกกับเราทุกครั้งที่คุยเรื่องอนาคตว่า จบไปมันไมีงานทำหรอกเอไอมันเเย่งงานนั่นนู้นนี่ นับวันยิ่งรู้สึกว่างเปล่า อ่านหนังสือติวเเบบไม่รู้จดมุ่งหมายตัวเอง หนูเองก็ไม่รู้จะคุยจะอธิบายกับเค้ายังไงเเล้ว
เพื่อนๆพี่ๆคิดว่า หนูควรจะทำยังไงต่อดีคะ ??