สวัสดีค่า พี่ๆชาวพันทิปทุกๆคนนะคะ
หนูอายุ17ปีตอนนี้กำลังจะขึ้น ม.5แล้วค่ะ เหลือเวลาอีกแค่สองอาทิตย์เอง ปิดเทอมไปสามเดือน ผ่านไปเร็วมากๆเลยค่ะ หนูมีเรื่องอยากจะมาระบายให้พี่ๆหลายๆคนช่วยหนูหาทางออก ให้กำลังใจ คำแนะนำหรือเล่าเป็นเรื่องราวในชีวิตก็ได้ค่ะ ตอนนี้หนูอยากรับทุกอย่างไว้เลย การที่ได้ออกมาพูดหนูคิดว่ามันอาจจะช่วยให้ใจของหนูที่มันกำลังท้อแท้หรือเหนื่อยกับการใช้ชีวิต ให้มีทางออกอีกครั้งหนึ่ง หรือมาให้กำลังใจหนูก็ได้ค่ะ ช่วยได้มากหรือน้อยก็ยังดี
หนูเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้รวย พ่อทำงานแค่คนเดียวเงินเดือน 14,000ต่อเดือน มีพี่น้อง 4 คน หนูกับน้องชายเรียนมัธยมแล้ว พ่อให้เงินไปโรงเรียนวันละ140บาท เงินส่วนนี้ใช้วันเดียวไม่หมดหรอกค่ะ เก็บไว้ตลอดเลย ได้เดือนละ 1000นิดๆก็ฝากธนาคารไว้แต่ไม่ได้เก็บได้ตลอดทุกเดือนที่ไปโรงเรียนนะคะ มันต้องมีใช้ทำงานบ้างงานกลุ่มงานใหญ่ๆ ค่าอุปกรณ์ ค่ากระดาษ ค่าปริ้นค่อนข้างแพงเลยค่ะ บางเดือนก็เก็บได้500บาท แล้วก็มีค่าเน็ตส่วนตัวอันนี้ก็จ่ายเองไม่อยากรบกวนพ่อแม่มากเท่าไร ไหนจะมีของที่อยากได้หรือของใช้ส่วนตัวอีกก็ต้องหาเอาเอง ส่วนน้องอีกสองคน ยังเล็กอยู่ค่ะ น้องสาวขึ้น ป.1แล้ว ก็ค่าใช้จ่ายพอสมควรเลยค่ะ แล้วก็น้องชายคนเล็กอีก1คน น้องหลงมาเกิด5555555 หนูบอกตรงๆเลยว่าหนูค่อนข้างเสียใจที่มีน้องชายมาอีก1คนหนูมองว่าครอบครัวเราไม่ได้พร้อมมากขนาดนั้นที่จะมีใครเพิ่มและตอนนี้ก็มีภาระเยอะมากพอแล้ว การมีน้องเพิ่มมาอีก1คน หนูไม่ได้ดีใจขนาดนั้นเลย แต่ไม่ใช่ว่าไม่รักน้องนะคะ หนูดูแลน้องเล็กทั้งสองคนอย่างเต็มที่เลยค่ะ ไม่อยากให้น้องเติบโตมาไม่ดี ได้แค่ไหนแค่นั้นเลยจริงๆ ถ้าหนูโตขึ้นทำงานหาเงินได้แล้วน้องๆอยากทำอะไรอยากเป็นอะไรหนูจะช่วยอย่างเต็มที่เลย
ตอนนี้หนูกำลังเรียน ม.5 ก็เรียนสายวิทย์คณิตเพราะยังหาตัวเองไม่ค่อยเจอว่าจะไปทางไหนสายนี้ค่อนข้างเลือกได้หลากหลายเลยเรียนไปก่อนดีกว่า จริงๆไม่กล้าลองทำอะไรเลยเพราะเราไม่ได้มีต้นทุนมากมาย หรือถ้าต้นทุนน้อยๆเช่น 1-3พันหนูเองก็ยังไม่มีมาก บ้านหนูไม่ได้มีกิจการหรืออะไรที่เป็นตัวตั้งหรือสิ่งที่เคยๆทำมาแล้วสามารถนำมาต่อยอดได้ ไม่มีในส่วนตรงนี้เลย ประสบการณ์=0 ไม่กล้าลองทำมากๆเพราะถ้าไม่ได้อะไรกลับมาเลยมันเสีย แล้วหนูก็ไม่อยากทำให้พ่อแม่เสียใจ เรื่องเงินมันละเอียดอ่อนถ้าหนูเอาไปทำอะไรแล้วไม่ได้ หนูว่าหนูจะรู้สึกผิดมากๆแน่นอน ปิดเทอมหว่านหางานทำไม่มีที่ไหนรับเลย ตามพวกร้านสะดวกซื้อเขาก็ให้เหตุผลว่ารับไม่ได้ อายุไม่ถึง ไม่รับนักเรียน พนักงานเต็ม หาจนไม่มีที่ไหนแล้ว ไปไกลๆก็อันตรายเกินไป กลับดึกค่อนข้างจะน่ากลัวเลย ปิดเทอมนี้ก็เลยได้ทำงานกลับแม่ที่บ้านซึ่งก็เป็นงานเล็กๆทั่วไปเลย ทำช้าได้เงินน้อยแต่ก็ได้ ก็ยังพอมีให้ได้ใช้หน่อย ซื้อของเข้าบ้านหรือของส่วนตัวมาใช้ได้อยู่ ในส่วนของตรงนี้หนูก็อยากจะขอแนะนำหน่อยว่าทำยังไงต่อไปดีคะ ทำงานเล็กๆน้อยๆแบบนี้ไปต่อไม่ได้หรอก 55555555 งานค่อนข้างนั่งนานมากกก ตอนนี้ปวดหลังสุดๆๆ แม่บอกตลอดว่าเหนื่อยก็พักนะแต่พอเราพักแล้วไม่ได้งานแกก็บ่นๆๆ นอนน้อยด้วยค่ะ ต้องอ่านหนังสือ ไม่อยากปล่อยปิดเทอมให้สมองมันโล่งค่ะ อยากเก็บความรู้ไว้เพิ่มเรื่อยๆจากการอ่านให้ได้มากที่สุด ไม่มีตังซื้อหนังสือหนูก็หาอ่านฟรีๆเอาตามที่เขาแจก แล้วก็ตามยูทูปต่างๆ
นอนน้อยมานานแล้ว น่าจะเดือนกว่าได้แล้ว รู้สึกว่าเริ่มอ่านหนังสือไม่ไปแล้ว 555555 อ่านไม่เข้าใจแล้ว ต้องอ่านย้ำๆหลายๆรอบถึงจะเข้าใจ น่าจะเป็นเพราะสมองล้าแน่ๆเลยแต่เอาจริงก็ไม่ค่อยอยากจะพักมากเท่าไรเลย มีเวลาน้อยต้องรีบเก็บให้ได้มากๆ หนูมีเป้าหมายอยากจะเข้าค่าย สอวน.ชีวะ เพราะเรียนพวกวิชาวิทย์ต่างๆนาๆมาแล้ว ชอบชีวะมากที่สุดแล้ว ส่วนฟิสิกเคมีนี้หนูอยากจะร้องไห้เลย (แต่คะแนนดีนะ ดีใจมั่กกก) เลยอยากจะไปพิชิต สอวน.ชีวะสักหน่อย ถ้าทำได้อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นเล็กๆให้กับความพยายามก็ได้ หนูเป็นคนที่เรียนเก่งค่ะ เรียนดีมาตลอดเลย ได้เกรดก็ไม่ต่ำกว่า 3.8เลย หนูเลยอยากใช้ความเก่งของตัวเองให้พาหนูไปในจุดที่สูงสุดเท่าที่จะทำได้ ม.5แล้วก็น่าจะเหลือโอกาสแค่ครั้งเดียวแล้ว จริงๆตอน ม.4 ยังหลงทางจับจุดกับการเรียนไม่ถูกค่ะ เรียนเยอะมากๆๆเลยสายนี้เพื่อนๆหนูลาออกไปตั้งหลายคน หนูคิดว่าถ้าติดแล้วไปไกลมากๆได้คงทำให้การเข้าเรียนมหาลัยของหนูมันจะง่ายขึ้นมากๆแน่นอน ถ้าถามว่าหนูอยากทำอะไรหนูตอบเลยว่าหนูชอบการออกแบบ เทคโนโลยีอะไรพวกนี้ แต่หนูไม่มีอะไรเลยที่ทำของแบบนั้นได้เลย มีแค่โทรศัพท์เครื่องน้อยๆที่มันใกล้จะพังมากๆแล้ว ติดๆดับๆค้างๆนั้นหล่าาา ไม่มีอะไรเพิ่มเติมเลย อยากเขียนนิยายมากๆด้วยแต่เขียนๆไปแล้วก็เขียนไม่ออกเพราะต้องไปทุ่มกับการอ่านหนังสือเรียนมากกว่า แข่งขันกันสูง55555 ไม่อ่านก็ไม่ได้อะไรแล้วจริงๆ หนูเก่งได้ก็เพราะหนูอ่านหนังสือเลย อ่านมันทุกวัน อ่านได้อ่านดีแต่ช่วงนี้ไม่ค่อยจะดีแล้ว อ่านไม่ออกสมองไม่แล่น หนูอยากจะเรียนต่อมากๆ พ่อกับแม่เข้าใจเลย ว่าการเรียนมันสำคัญมากจริงๆ เขาเองก็ไม่อยากให้หนูหยุดเรียนด้วย แกเลยบอกให้หนูทำให้สำเร็จถ้าทำได้แล้วพวกเขาจะสู้เอาให้เรียนจนจบแล้ว ออกมาทำงานใช้ชีวิตนะ อย่างน้อยการมีความรู้มันก็ดีกว่าไม่มีความรู้อยู่แล้ว เรื่องเรียนต่อพ่อแม่จะสู้ หนูก็จะกู้ กยศ.ให้ผ่าน อย่างน้อยได้เงินค่าครองชีพมาเก็บไว้เผื่อไว้ใช้ในอนาคตได้ แต่ทางญาติๆของหนูเขาอยากให้หนูไปทำงานมากกว่าที่จะเรียนต่อเพราะหนูเป็นพี่คนโตแล้วมีน้องเยอะ เขาก็คงกลัวว่าพ่อแม่หนูจะไม่ไหวแน่ๆถ้าหนูเลือกจะเรียนต่อจริงๆ มันก็ทำให้หนูคิดหลายครั้งมากๆเลยว่าเอาไงต่อดีจะเรียนต่อหรือจะจบแค่ ม.6 แล้วหางานทำดีนะ ส่วนเรื่องความฝันก็ทิ้งไว้นั้นแหละ ปล่อยมันไป ต้องเผชิญกับความจริง หาเงินแล้วเอามาเลี้ยงน้องๆให้เขาได้ทำในสิ่งที่ชอบดีไหมนะ ถ้าเลือกแบบนี้มันจะโอเคไหมจะดีจริงๆไหม มันสับสนมากๆ หนูเรียนเก่งหัวไวหนูเองก็ไม่อยากจะทิ้งความรู้หนูไว้แค่นี้เลย อยากไปต่อมากๆๆ แต่พอโดนพูดใส่หลายรอบๆมันก็ลังเลใจมากเลยว่าจะยังไงต่อดี ครูๆเพื่อนๆหนูเชียร์ให้เรียนต่อมากๆเพราะพวกเขาก็เสียดายความเก่งเหมือนกัน เขาให้คำแนะนำมาว่าถ้ามันลำบากมากจริงๆ หาทุนทุกอย่างเท่าที่หนูจะหาได้ ในเวลานั้นก็18แล้ว หางานทำด้วยเรียนไปด้วยก็ไม่ใช่เรื่องยากแล้ว อายุถึงแล้วยังไงก็หาได้เพียงแค่ต้องจัดการเวลาในชีวิตให้ดีก็แค่นั้น มันเหนื่อยมากๆแน่นอนต้องทำใจยอมรับแล้วอดทนเอานะ ถ้าสำเร็จแล้วมันก็ดีกับตัวเรามากจริงๆ หนูเองก็รอเวลาที่ตัวเองจะไปในจุดๆนั้นเช่นกัน
ตอนนี้หนูอยากเข้าเรียนหมอ มันดูฝันสูงนะสำหรับเด็กบ้านยากจนคนหนึ่ง แต่หนูก็จะพยายาม ทุนเดิมหนูชอบช่วยเหลือคนอยู่แล้ว
ได้ไปฝึกงานที่ รพ.มาก็รู้สึกชอบไปอีก
แน่นอนว่าเรียนหมอก็ต้องเป็นหมอ เหตุผลหลักๆที่อยากจะเป็นเลยคือชอบช่วยคนซึ่งอันนี้คือหน้าที่ของหมออยู่แล้ว อีก1เหตุผลคือเรื่องความมั่นคงแล้วก็ฐานเงินเดือนมันมากจริง มากพอที่หนูจะเอามาเลี้ยงดูครอบครัวได้เลย จบมาทำงานได้มีงานรองรับและเงินเดือนดี แต่อาจจะไม่คุ้มกับชั่วโมงในการทำงานต้องอดทนทั้งกายและใจมากๆแน่นอน แต่มันก็ทำให้หนูมั่นใจได้ว่าเรียนจบแล้วยังไงก็ไม่อดตายแน่นอน คนรอบข้างที่เป็นผู้ใหญ่พวกเขาก็บอกหนูว่าถ้าได้เรียนหรือติดแล้วเรียนไปเถอะ อย่างน้อยก็เปลี่ยนฐานนะครอบครัวได้เลย เลี้ยงน้องๆได้แน่นอน มันเลยทำให้หนูเลยมั่นใจไปอีกว่า เออ!!เรียนก็ได้วะ ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ใช่สิ่งที่อยากทำมากที่สุดแต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ครอบครัวดีขึ้นแล้วก็เลี้ยงน้องๆได้แน่นอน หนูไม่ห่วงพ่อแม่เลยเพราะพวกเขาบอกไม่ต้องห่วงเลยหันไปห่วงน้องๆแทนพวกเขาต้องโตมาในยุคที่ทุกอย่างมันพัฒนาไปเร็วมากๆ อยากให้พวกเขาตามให้ทันด้วย น้องสาวค่อนข้างกล้าแสดงออกมากๆๆมีความฝันอยากเป็นคนดัง5555555 ยังไงถ้าพี่มีเงินแล้วจะมาช่วยหนูอย่างเต็มที่เลยนะ😁😁😁
ที่พูดเพราะตอนนี้หนูเหนื่อยกายและใจมากจริงๆ ร่างกายก็นอนน้อย อ้วนขึ้นปวดหัวอยู่บ่อยๆ เหมือนจะพังยังไงยังงั้นเลย ไม่สบายบ่อยๆจากปกตินานๆเป็นที ห้องส่วนตัวมีลมเข้าเหมือนจะดี แต่แถวบ้านมีแต่คนสูบบุหรี่ เปิดประตูทิ้งไว้กลิ่นบุหรี่ลอยเข้าห้อง เหม็นมากๆห้องอับไปเลย รู้สึกหายใจลำบากแล้ว มีอะไรเหนียวที่คอด้วย 55555555 ฝุ่นประเทศไทยทำพิษ ส่วนเรื่องเรียนอ่านหนังสือก็ทำได้ไม่เต็มที่เลยเพราะต้องทำงาน เลี้ยงน้อง ไหนจะการบ้านอีก ถ้าเปิดเทอมจริงๆหนูจะทรุดไหมนะ จะพิชิต ค่ายสอวน.ตามที่ตัวเองหวังไว้รึเปล่านะ พ่อกับแม่หนูเขาเข้าใจเรื่องเรียนจริงๆแต่พอไปอธิบายอะไรเขาจะไม่ค่อยเข้าใจในส่วนเล็กๆแบบ อย่างไอแพดสำคัญยังไงทำไมต้องอยากจะได้(ตอนนี้แกเข้าใจแล้วเพราะแกไปหาเองเลยว่ามันสำคัญยังไง) ส่วนเรื่องการอ่านอันนี้พวกเขาไม่เข้าใจว่าอ่านหนังสือครั้งหนึ่งใช้เวลานานแค่ไหน การบ้านก็เหมือนกัน นานมากกว่าจะเสร็จ 2-3ชม.ที่หายไปแล้วไม่ได้เลี้ยงน้องหรือช่วยเขา แกก็อาจจะรู้สึกหงุดหงิด ส่วนใหญ่มักจะมีปากเสียงกับแม่แต่หนูก็ไม่เคยเถียงเขานะ หนูเป็นคนไม่ค่อยพูดไม่กล้าแสดงออกมาเท่าไร รู้สึกอะไรไม่ค่อยอยากพูดเพราะพูดไปเขาฟังแต่ไม่รับรู้แล้วก็ไม่พยายามทำความเข้าใจเลย พูดไปก็เปลืองน้ำลายเปล่าๆ แม่ก็ชอบพูดประชดมากๆด้วยแหละ เขาก็เหมือนพ่อกับแม่ที่ดีนะ แต่ไม่หรอก55555555 เขาไม่เคยเข้าใจการใช้ชีวิตของเด็กสมัยนี้หรอก ไม่อยากพูดเพราะหนูร้องไห้ง่าย มันจะทุเรศไป5555 หลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นมันทำให้หนูรู้สึกเลยว่าหนูเหนื่อยใจมากแค่ไหน หนูต้องตื่นมาทำทุกอย่างเลยบางทีอยากจะนอนเปื่อยๆทิ้งตัวเองบ้างสักวันหนูยังทำไม่ได้เลย ปกติไม่ค่อยร้องไห้เพราะเรื่องเรียนแต่ช่วงนี้จับหนังสือทีไรมันร้องไห้ทุกครั้งที่จะอ่านเลย อยากจะนอนตื่นสายๆสักวันหนึ่งขอให้ได้รีเซ็ตร่างกายให้ได้พักผ่อนเต็มที่บ้างยังทำไม่ได้เลย ชอบโดนแม่ว่าตลอดที่ตื่นสายเลย หนูเลยกลัวทุกครั้งที่ตื่นมาแล้วเปิดนาฬิกามาดูว่าเกิน8โมงรึเปล่า ไม่อยากจะโดนด่าโดนว่าสักเท่าไรมันเจ็บใจนะตื่นมาโดนด่าแล้ว55555เริ่มวันที่สดใสมากเลย นอนก็ไม่ลึกหรอกอากาศร้อนหลับๆตื่นๆไหนจะเสียงคนตัดหญ้าที่สนามอีก หนูจะบ้าตายวันอาทิตย์หนูต้องตื่นเพราะคนตัดหญ้าตอน7โมงทุกๆวันเลย แล้วก็ตื่นกลางดึกเพราะรถเก็บขยะของเทศบาล ตื่นแล้วก็หลับต่อไม่ได้ละ สว่างเลยทีนี้ ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยจะคุยกับแม่มากเท่าไรเลยเพราะไม่อยากคุย แม่ด่ามาหลายรอบแล้วเงียบตลอดเก็บไว้ร้องคนเดียว ความรู้สึกแย่ๆมันก็ก่อตัวขึ้นทำให้ไม่อยากจะคุย ตอนนี้เลยทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดอย่างน้อยเขาจะได้ไม่ว่าเรา โตไปแล้วทำงานได้เงินมาแล้วทุกอย่างที่เขาบ่นหรือประชดมันก็คงจะหมดไปแล้ว มันจะดีขึ้นเอง ตอนนี้หนูก็อดทนไว้ก่อน เวลาแปปเดียวเดี๋ยวมันก็ผ่านไปทนสักนิดเดี๋ยวก็ไม่ต้องทนแล้วแหละ
อยากจับเข่าคุยกันนะแต่หนูรู้จักแม่หนูดี5555555 เขาไม่เคยผิดอยู่แล้วแหละ
แล้วก็มีเรื่องหนึ่งก่อนจบ ม.4 หนูโดนเพื่อนผชขโมยกระเป๋าตังไปอันนี้หนูแค้นมากกก ทำแบบนี้กับหนูได้ไง เห็นหนูไม่สู้คนแล้วยังจะมาทำอีกสงสารกันหน่อย ทำอะไรไม่ได้ด้วยผู้ใหญ่ขอไว้ไม่ให้เอาเรื่องเขา อยากให้เพื่อนคนนั้นมีที่ยืนในสังคม แต่หนูโคตรจะเสียความรู้สึกมากๆเลย😭😭😭😭😭😭
จบแล้วเรื่องที่หนูอยากจะมาระบายให้ฟัง ใครอ่านจบแล้วอยากจะแนะนำหรือให้กำลังใจอะไรยังไงก็พิมพ์มาได้เลยนะคะ ว่างๆแล้วหนูจะเข้ามาอ่านฮีลใจตัวเองไปค่ะ แนะนำได้หมดเลยนะคะอะไรที่เคยผ่านๆมาแล้ว มาบอกได้เลยนะคะ
ฟิลแบบว่าฉันเคยเป็นแบบนี้มาก่อนเอาตัวรอดยังไงช่วยหนูที TT อยากเอาตัวรอดทั้งกายและใจให้มันไปพร้อมๆกัน
ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วให้กำลังใจกันมากๆเลยนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ หลังจากนี้หนูเองก็จะพยายามให้ได้มากๆๆเช่นกันค่า ถ้าติดสอวน.ชีวะแล้วหนูจะเอามาอวดให้รู้เลยนะว่าหนูพยายามทำมันได้แล้ว5555555(ใจหนูเองก็หวั่นๆว่าจะไม่เพราะเขามีแต่คนเก่งๆ😭😭แต่หนูจะสู้เว้ย!!!!!)
ปล.หรือใครผ่านสอวน.ชีวะมาแล้ว มากระซิบๆได้น้าว่าทำไงบ้าง อิอิ
พี่ๆชาวพันทิปมาให้กำลังใจหนูสู้ต่อไปหน่อยได้มั้ย กำลังท้อแท้กับกายและใจ TT
หนูอายุ17ปีตอนนี้กำลังจะขึ้น ม.5แล้วค่ะ เหลือเวลาอีกแค่สองอาทิตย์เอง ปิดเทอมไปสามเดือน ผ่านไปเร็วมากๆเลยค่ะ หนูมีเรื่องอยากจะมาระบายให้พี่ๆหลายๆคนช่วยหนูหาทางออก ให้กำลังใจ คำแนะนำหรือเล่าเป็นเรื่องราวในชีวิตก็ได้ค่ะ ตอนนี้หนูอยากรับทุกอย่างไว้เลย การที่ได้ออกมาพูดหนูคิดว่ามันอาจจะช่วยให้ใจของหนูที่มันกำลังท้อแท้หรือเหนื่อยกับการใช้ชีวิต ให้มีทางออกอีกครั้งหนึ่ง หรือมาให้กำลังใจหนูก็ได้ค่ะ ช่วยได้มากหรือน้อยก็ยังดี
หนูเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้รวย พ่อทำงานแค่คนเดียวเงินเดือน 14,000ต่อเดือน มีพี่น้อง 4 คน หนูกับน้องชายเรียนมัธยมแล้ว พ่อให้เงินไปโรงเรียนวันละ140บาท เงินส่วนนี้ใช้วันเดียวไม่หมดหรอกค่ะ เก็บไว้ตลอดเลย ได้เดือนละ 1000นิดๆก็ฝากธนาคารไว้แต่ไม่ได้เก็บได้ตลอดทุกเดือนที่ไปโรงเรียนนะคะ มันต้องมีใช้ทำงานบ้างงานกลุ่มงานใหญ่ๆ ค่าอุปกรณ์ ค่ากระดาษ ค่าปริ้นค่อนข้างแพงเลยค่ะ บางเดือนก็เก็บได้500บาท แล้วก็มีค่าเน็ตส่วนตัวอันนี้ก็จ่ายเองไม่อยากรบกวนพ่อแม่มากเท่าไร ไหนจะมีของที่อยากได้หรือของใช้ส่วนตัวอีกก็ต้องหาเอาเอง ส่วนน้องอีกสองคน ยังเล็กอยู่ค่ะ น้องสาวขึ้น ป.1แล้ว ก็ค่าใช้จ่ายพอสมควรเลยค่ะ แล้วก็น้องชายคนเล็กอีก1คน น้องหลงมาเกิด5555555 หนูบอกตรงๆเลยว่าหนูค่อนข้างเสียใจที่มีน้องชายมาอีก1คนหนูมองว่าครอบครัวเราไม่ได้พร้อมมากขนาดนั้นที่จะมีใครเพิ่มและตอนนี้ก็มีภาระเยอะมากพอแล้ว การมีน้องเพิ่มมาอีก1คน หนูไม่ได้ดีใจขนาดนั้นเลย แต่ไม่ใช่ว่าไม่รักน้องนะคะ หนูดูแลน้องเล็กทั้งสองคนอย่างเต็มที่เลยค่ะ ไม่อยากให้น้องเติบโตมาไม่ดี ได้แค่ไหนแค่นั้นเลยจริงๆ ถ้าหนูโตขึ้นทำงานหาเงินได้แล้วน้องๆอยากทำอะไรอยากเป็นอะไรหนูจะช่วยอย่างเต็มที่เลย
ตอนนี้หนูกำลังเรียน ม.5 ก็เรียนสายวิทย์คณิตเพราะยังหาตัวเองไม่ค่อยเจอว่าจะไปทางไหนสายนี้ค่อนข้างเลือกได้หลากหลายเลยเรียนไปก่อนดีกว่า จริงๆไม่กล้าลองทำอะไรเลยเพราะเราไม่ได้มีต้นทุนมากมาย หรือถ้าต้นทุนน้อยๆเช่น 1-3พันหนูเองก็ยังไม่มีมาก บ้านหนูไม่ได้มีกิจการหรืออะไรที่เป็นตัวตั้งหรือสิ่งที่เคยๆทำมาแล้วสามารถนำมาต่อยอดได้ ไม่มีในส่วนตรงนี้เลย ประสบการณ์=0 ไม่กล้าลองทำมากๆเพราะถ้าไม่ได้อะไรกลับมาเลยมันเสีย แล้วหนูก็ไม่อยากทำให้พ่อแม่เสียใจ เรื่องเงินมันละเอียดอ่อนถ้าหนูเอาไปทำอะไรแล้วไม่ได้ หนูว่าหนูจะรู้สึกผิดมากๆแน่นอน ปิดเทอมหว่านหางานทำไม่มีที่ไหนรับเลย ตามพวกร้านสะดวกซื้อเขาก็ให้เหตุผลว่ารับไม่ได้ อายุไม่ถึง ไม่รับนักเรียน พนักงานเต็ม หาจนไม่มีที่ไหนแล้ว ไปไกลๆก็อันตรายเกินไป กลับดึกค่อนข้างจะน่ากลัวเลย ปิดเทอมนี้ก็เลยได้ทำงานกลับแม่ที่บ้านซึ่งก็เป็นงานเล็กๆทั่วไปเลย ทำช้าได้เงินน้อยแต่ก็ได้ ก็ยังพอมีให้ได้ใช้หน่อย ซื้อของเข้าบ้านหรือของส่วนตัวมาใช้ได้อยู่ ในส่วนของตรงนี้หนูก็อยากจะขอแนะนำหน่อยว่าทำยังไงต่อไปดีคะ ทำงานเล็กๆน้อยๆแบบนี้ไปต่อไม่ได้หรอก 55555555 งานค่อนข้างนั่งนานมากกก ตอนนี้ปวดหลังสุดๆๆ แม่บอกตลอดว่าเหนื่อยก็พักนะแต่พอเราพักแล้วไม่ได้งานแกก็บ่นๆๆ นอนน้อยด้วยค่ะ ต้องอ่านหนังสือ ไม่อยากปล่อยปิดเทอมให้สมองมันโล่งค่ะ อยากเก็บความรู้ไว้เพิ่มเรื่อยๆจากการอ่านให้ได้มากที่สุด ไม่มีตังซื้อหนังสือหนูก็หาอ่านฟรีๆเอาตามที่เขาแจก แล้วก็ตามยูทูปต่างๆ
นอนน้อยมานานแล้ว น่าจะเดือนกว่าได้แล้ว รู้สึกว่าเริ่มอ่านหนังสือไม่ไปแล้ว 555555 อ่านไม่เข้าใจแล้ว ต้องอ่านย้ำๆหลายๆรอบถึงจะเข้าใจ น่าจะเป็นเพราะสมองล้าแน่ๆเลยแต่เอาจริงก็ไม่ค่อยอยากจะพักมากเท่าไรเลย มีเวลาน้อยต้องรีบเก็บให้ได้มากๆ หนูมีเป้าหมายอยากจะเข้าค่าย สอวน.ชีวะ เพราะเรียนพวกวิชาวิทย์ต่างๆนาๆมาแล้ว ชอบชีวะมากที่สุดแล้ว ส่วนฟิสิกเคมีนี้หนูอยากจะร้องไห้เลย (แต่คะแนนดีนะ ดีใจมั่กกก) เลยอยากจะไปพิชิต สอวน.ชีวะสักหน่อย ถ้าทำได้อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นเล็กๆให้กับความพยายามก็ได้ หนูเป็นคนที่เรียนเก่งค่ะ เรียนดีมาตลอดเลย ได้เกรดก็ไม่ต่ำกว่า 3.8เลย หนูเลยอยากใช้ความเก่งของตัวเองให้พาหนูไปในจุดที่สูงสุดเท่าที่จะทำได้ ม.5แล้วก็น่าจะเหลือโอกาสแค่ครั้งเดียวแล้ว จริงๆตอน ม.4 ยังหลงทางจับจุดกับการเรียนไม่ถูกค่ะ เรียนเยอะมากๆๆเลยสายนี้เพื่อนๆหนูลาออกไปตั้งหลายคน หนูคิดว่าถ้าติดแล้วไปไกลมากๆได้คงทำให้การเข้าเรียนมหาลัยของหนูมันจะง่ายขึ้นมากๆแน่นอน ถ้าถามว่าหนูอยากทำอะไรหนูตอบเลยว่าหนูชอบการออกแบบ เทคโนโลยีอะไรพวกนี้ แต่หนูไม่มีอะไรเลยที่ทำของแบบนั้นได้เลย มีแค่โทรศัพท์เครื่องน้อยๆที่มันใกล้จะพังมากๆแล้ว ติดๆดับๆค้างๆนั้นหล่าาา ไม่มีอะไรเพิ่มเติมเลย อยากเขียนนิยายมากๆด้วยแต่เขียนๆไปแล้วก็เขียนไม่ออกเพราะต้องไปทุ่มกับการอ่านหนังสือเรียนมากกว่า แข่งขันกันสูง55555 ไม่อ่านก็ไม่ได้อะไรแล้วจริงๆ หนูเก่งได้ก็เพราะหนูอ่านหนังสือเลย อ่านมันทุกวัน อ่านได้อ่านดีแต่ช่วงนี้ไม่ค่อยจะดีแล้ว อ่านไม่ออกสมองไม่แล่น หนูอยากจะเรียนต่อมากๆ พ่อกับแม่เข้าใจเลย ว่าการเรียนมันสำคัญมากจริงๆ เขาเองก็ไม่อยากให้หนูหยุดเรียนด้วย แกเลยบอกให้หนูทำให้สำเร็จถ้าทำได้แล้วพวกเขาจะสู้เอาให้เรียนจนจบแล้ว ออกมาทำงานใช้ชีวิตนะ อย่างน้อยการมีความรู้มันก็ดีกว่าไม่มีความรู้อยู่แล้ว เรื่องเรียนต่อพ่อแม่จะสู้ หนูก็จะกู้ กยศ.ให้ผ่าน อย่างน้อยได้เงินค่าครองชีพมาเก็บไว้เผื่อไว้ใช้ในอนาคตได้ แต่ทางญาติๆของหนูเขาอยากให้หนูไปทำงานมากกว่าที่จะเรียนต่อเพราะหนูเป็นพี่คนโตแล้วมีน้องเยอะ เขาก็คงกลัวว่าพ่อแม่หนูจะไม่ไหวแน่ๆถ้าหนูเลือกจะเรียนต่อจริงๆ มันก็ทำให้หนูคิดหลายครั้งมากๆเลยว่าเอาไงต่อดีจะเรียนต่อหรือจะจบแค่ ม.6 แล้วหางานทำดีนะ ส่วนเรื่องความฝันก็ทิ้งไว้นั้นแหละ ปล่อยมันไป ต้องเผชิญกับความจริง หาเงินแล้วเอามาเลี้ยงน้องๆให้เขาได้ทำในสิ่งที่ชอบดีไหมนะ ถ้าเลือกแบบนี้มันจะโอเคไหมจะดีจริงๆไหม มันสับสนมากๆ หนูเรียนเก่งหัวไวหนูเองก็ไม่อยากจะทิ้งความรู้หนูไว้แค่นี้เลย อยากไปต่อมากๆๆ แต่พอโดนพูดใส่หลายรอบๆมันก็ลังเลใจมากเลยว่าจะยังไงต่อดี ครูๆเพื่อนๆหนูเชียร์ให้เรียนต่อมากๆเพราะพวกเขาก็เสียดายความเก่งเหมือนกัน เขาให้คำแนะนำมาว่าถ้ามันลำบากมากจริงๆ หาทุนทุกอย่างเท่าที่หนูจะหาได้ ในเวลานั้นก็18แล้ว หางานทำด้วยเรียนไปด้วยก็ไม่ใช่เรื่องยากแล้ว อายุถึงแล้วยังไงก็หาได้เพียงแค่ต้องจัดการเวลาในชีวิตให้ดีก็แค่นั้น มันเหนื่อยมากๆแน่นอนต้องทำใจยอมรับแล้วอดทนเอานะ ถ้าสำเร็จแล้วมันก็ดีกับตัวเรามากจริงๆ หนูเองก็รอเวลาที่ตัวเองจะไปในจุดๆนั้นเช่นกัน
ตอนนี้หนูอยากเข้าเรียนหมอ มันดูฝันสูงนะสำหรับเด็กบ้านยากจนคนหนึ่ง แต่หนูก็จะพยายาม ทุนเดิมหนูชอบช่วยเหลือคนอยู่แล้ว
ได้ไปฝึกงานที่ รพ.มาก็รู้สึกชอบไปอีก
แน่นอนว่าเรียนหมอก็ต้องเป็นหมอ เหตุผลหลักๆที่อยากจะเป็นเลยคือชอบช่วยคนซึ่งอันนี้คือหน้าที่ของหมออยู่แล้ว อีก1เหตุผลคือเรื่องความมั่นคงแล้วก็ฐานเงินเดือนมันมากจริง มากพอที่หนูจะเอามาเลี้ยงดูครอบครัวได้เลย จบมาทำงานได้มีงานรองรับและเงินเดือนดี แต่อาจจะไม่คุ้มกับชั่วโมงในการทำงานต้องอดทนทั้งกายและใจมากๆแน่นอน แต่มันก็ทำให้หนูมั่นใจได้ว่าเรียนจบแล้วยังไงก็ไม่อดตายแน่นอน คนรอบข้างที่เป็นผู้ใหญ่พวกเขาก็บอกหนูว่าถ้าได้เรียนหรือติดแล้วเรียนไปเถอะ อย่างน้อยก็เปลี่ยนฐานนะครอบครัวได้เลย เลี้ยงน้องๆได้แน่นอน มันเลยทำให้หนูเลยมั่นใจไปอีกว่า เออ!!เรียนก็ได้วะ ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ใช่สิ่งที่อยากทำมากที่สุดแต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ครอบครัวดีขึ้นแล้วก็เลี้ยงน้องๆได้แน่นอน หนูไม่ห่วงพ่อแม่เลยเพราะพวกเขาบอกไม่ต้องห่วงเลยหันไปห่วงน้องๆแทนพวกเขาต้องโตมาในยุคที่ทุกอย่างมันพัฒนาไปเร็วมากๆ อยากให้พวกเขาตามให้ทันด้วย น้องสาวค่อนข้างกล้าแสดงออกมากๆๆมีความฝันอยากเป็นคนดัง5555555 ยังไงถ้าพี่มีเงินแล้วจะมาช่วยหนูอย่างเต็มที่เลยนะ😁😁😁
ที่พูดเพราะตอนนี้หนูเหนื่อยกายและใจมากจริงๆ ร่างกายก็นอนน้อย อ้วนขึ้นปวดหัวอยู่บ่อยๆ เหมือนจะพังยังไงยังงั้นเลย ไม่สบายบ่อยๆจากปกตินานๆเป็นที ห้องส่วนตัวมีลมเข้าเหมือนจะดี แต่แถวบ้านมีแต่คนสูบบุหรี่ เปิดประตูทิ้งไว้กลิ่นบุหรี่ลอยเข้าห้อง เหม็นมากๆห้องอับไปเลย รู้สึกหายใจลำบากแล้ว มีอะไรเหนียวที่คอด้วย 55555555 ฝุ่นประเทศไทยทำพิษ ส่วนเรื่องเรียนอ่านหนังสือก็ทำได้ไม่เต็มที่เลยเพราะต้องทำงาน เลี้ยงน้อง ไหนจะการบ้านอีก ถ้าเปิดเทอมจริงๆหนูจะทรุดไหมนะ จะพิชิต ค่ายสอวน.ตามที่ตัวเองหวังไว้รึเปล่านะ พ่อกับแม่หนูเขาเข้าใจเรื่องเรียนจริงๆแต่พอไปอธิบายอะไรเขาจะไม่ค่อยเข้าใจในส่วนเล็กๆแบบ อย่างไอแพดสำคัญยังไงทำไมต้องอยากจะได้(ตอนนี้แกเข้าใจแล้วเพราะแกไปหาเองเลยว่ามันสำคัญยังไง) ส่วนเรื่องการอ่านอันนี้พวกเขาไม่เข้าใจว่าอ่านหนังสือครั้งหนึ่งใช้เวลานานแค่ไหน การบ้านก็เหมือนกัน นานมากกว่าจะเสร็จ 2-3ชม.ที่หายไปแล้วไม่ได้เลี้ยงน้องหรือช่วยเขา แกก็อาจจะรู้สึกหงุดหงิด ส่วนใหญ่มักจะมีปากเสียงกับแม่แต่หนูก็ไม่เคยเถียงเขานะ หนูเป็นคนไม่ค่อยพูดไม่กล้าแสดงออกมาเท่าไร รู้สึกอะไรไม่ค่อยอยากพูดเพราะพูดไปเขาฟังแต่ไม่รับรู้แล้วก็ไม่พยายามทำความเข้าใจเลย พูดไปก็เปลืองน้ำลายเปล่าๆ แม่ก็ชอบพูดประชดมากๆด้วยแหละ เขาก็เหมือนพ่อกับแม่ที่ดีนะ แต่ไม่หรอก55555555 เขาไม่เคยเข้าใจการใช้ชีวิตของเด็กสมัยนี้หรอก ไม่อยากพูดเพราะหนูร้องไห้ง่าย มันจะทุเรศไป5555 หลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นมันทำให้หนูรู้สึกเลยว่าหนูเหนื่อยใจมากแค่ไหน หนูต้องตื่นมาทำทุกอย่างเลยบางทีอยากจะนอนเปื่อยๆทิ้งตัวเองบ้างสักวันหนูยังทำไม่ได้เลย ปกติไม่ค่อยร้องไห้เพราะเรื่องเรียนแต่ช่วงนี้จับหนังสือทีไรมันร้องไห้ทุกครั้งที่จะอ่านเลย อยากจะนอนตื่นสายๆสักวันหนึ่งขอให้ได้รีเซ็ตร่างกายให้ได้พักผ่อนเต็มที่บ้างยังทำไม่ได้เลย ชอบโดนแม่ว่าตลอดที่ตื่นสายเลย หนูเลยกลัวทุกครั้งที่ตื่นมาแล้วเปิดนาฬิกามาดูว่าเกิน8โมงรึเปล่า ไม่อยากจะโดนด่าโดนว่าสักเท่าไรมันเจ็บใจนะตื่นมาโดนด่าแล้ว55555เริ่มวันที่สดใสมากเลย นอนก็ไม่ลึกหรอกอากาศร้อนหลับๆตื่นๆไหนจะเสียงคนตัดหญ้าที่สนามอีก หนูจะบ้าตายวันอาทิตย์หนูต้องตื่นเพราะคนตัดหญ้าตอน7โมงทุกๆวันเลย แล้วก็ตื่นกลางดึกเพราะรถเก็บขยะของเทศบาล ตื่นแล้วก็หลับต่อไม่ได้ละ สว่างเลยทีนี้ ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยจะคุยกับแม่มากเท่าไรเลยเพราะไม่อยากคุย แม่ด่ามาหลายรอบแล้วเงียบตลอดเก็บไว้ร้องคนเดียว ความรู้สึกแย่ๆมันก็ก่อตัวขึ้นทำให้ไม่อยากจะคุย ตอนนี้เลยทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดอย่างน้อยเขาจะได้ไม่ว่าเรา โตไปแล้วทำงานได้เงินมาแล้วทุกอย่างที่เขาบ่นหรือประชดมันก็คงจะหมดไปแล้ว มันจะดีขึ้นเอง ตอนนี้หนูก็อดทนไว้ก่อน เวลาแปปเดียวเดี๋ยวมันก็ผ่านไปทนสักนิดเดี๋ยวก็ไม่ต้องทนแล้วแหละ
อยากจับเข่าคุยกันนะแต่หนูรู้จักแม่หนูดี5555555 เขาไม่เคยผิดอยู่แล้วแหละ
แล้วก็มีเรื่องหนึ่งก่อนจบ ม.4 หนูโดนเพื่อนผชขโมยกระเป๋าตังไปอันนี้หนูแค้นมากกก ทำแบบนี้กับหนูได้ไง เห็นหนูไม่สู้คนแล้วยังจะมาทำอีกสงสารกันหน่อย ทำอะไรไม่ได้ด้วยผู้ใหญ่ขอไว้ไม่ให้เอาเรื่องเขา อยากให้เพื่อนคนนั้นมีที่ยืนในสังคม แต่หนูโคตรจะเสียความรู้สึกมากๆเลย😭😭😭😭😭😭
จบแล้วเรื่องที่หนูอยากจะมาระบายให้ฟัง ใครอ่านจบแล้วอยากจะแนะนำหรือให้กำลังใจอะไรยังไงก็พิมพ์มาได้เลยนะคะ ว่างๆแล้วหนูจะเข้ามาอ่านฮีลใจตัวเองไปค่ะ แนะนำได้หมดเลยนะคะอะไรที่เคยผ่านๆมาแล้ว มาบอกได้เลยนะคะ
ฟิลแบบว่าฉันเคยเป็นแบบนี้มาก่อนเอาตัวรอดยังไงช่วยหนูที TT อยากเอาตัวรอดทั้งกายและใจให้มันไปพร้อมๆกัน
ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วให้กำลังใจกันมากๆเลยนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ หลังจากนี้หนูเองก็จะพยายามให้ได้มากๆๆเช่นกันค่า ถ้าติดสอวน.ชีวะแล้วหนูจะเอามาอวดให้รู้เลยนะว่าหนูพยายามทำมันได้แล้ว5555555(ใจหนูเองก็หวั่นๆว่าจะไม่เพราะเขามีแต่คนเก่งๆ😭😭แต่หนูจะสู้เว้ย!!!!!)
ปล.หรือใครผ่านสอวน.ชีวะมาแล้ว มากระซิบๆได้น้าว่าทำไงบ้าง อิอิ