สวัสดีครับ(ถ้าภาษาไทยผิดตรงไหนก็ขออภัยด้วยครับ)ผมอยากได้ความคิดเห็นจาก พี่ๆ ผู้ใหญ่ครับ
ขอเกริ่นก่อนว่าผมอายุ13ครับ พ่อกับแม่หย่ากันตั้งแต่ผมเด็ก  
นี่คือชีวิตของผมครับผมโตมากับอากงอาม่าตั้งแต่เด็ก เหมือนพ่อแม่อีกคนเลยส่วนพ่ออยู่บ้านเดียวกันครับ ส่วนแม่ผมมีแฟนใหม่ซึ่งเป็นพ่อเลี้ยงผมเองผมรักพ่อเลี้ยงคนนี้ถึงแม้เขาจะเป็นคนญี่ปุ่นก็เถอะแต่เราใช้ภาษาอังษฤในการสื่อสารกันเวลาผมไปช่วยที่บ้านแม่ทุกเสาร์อาทิยต์ชีวิตก็ดูเป็นชีวิตเด็กโชคดีคนนึงแต่เมื่อสามปีก่อนผมได้ย้ายมาเรียนนิวซีแลนด์ครับตอนนั้นผมอายุแค่11ปีนี้เป็นปีที่สามแล้วที่อยู่นิวซีแลนด์ พี่ๆอ่านมาถึงตรงนี้แล้วคงจะงงใช่ไหมใครว่า
ชิวิตก็มีความสุขดี ใช่ครับแต่มันติดอยู่เรื่องนึงที่ผมพยายามไม่เครียดเรื่องเขาและพยายามไม่คิดถึงให้เครียดนั่นคือพ่อแท้ๆผมเอง พ่อผมเคยเป็นไกด์นำเที่ยวเขามีปัญหาใหญ่ครับคือเขาติดพนันออนไลน์ นี่จุดเริ่มต้นของความชหในครอบครัวและนี่ก็คือหนึ่งในสาเหตุที่แม่เลือกที่จะเลิกกับพ่อผม ขอเล่าย้อนไปตอนเดือนกุมภาต้นปีนี้เองครับก่อนผมกลับมาเรียนที่นิวซีแลนด์ผมไปหาซื้อเคสแมคบุ๊กก่อนกลับนิวซีแลนด์ก็ดูปกติใช่ไหมแต่ขากลับตอนอยู่บนรถพ่อผมขับผมนั่งข้างหลังผมชอบนั่งข้างครับ พ่อก็ได้เปิดประเด็นขึ้นมาว่าได้อั่งเปามาเท่าไหร่ด้วยความที่ในใจคงคิดว่าเขาน่าจะขอยืมแต่ผมก็ตัดสินใจตอบไปว่าได้15000+เขาก็ถามว่าขอยืมได้ไหมหมื่นนึงผมไม่ได้ให้ไปนะผมให้หลายรอบแล้วก็บอกว่าเดี๋ยวคืนๆแต่ก็คืนแค่บางครั้งมันเป็นปม ความรู้สึกต่อพ่อคือผมโครตผิดหวังกับเขาเลยบวกกับคดีอื่นที่ผมขอเก็บไว้เป็นเรื่องในครอบครัว ที่นี่ผมก็ส่ายหน้าครับด้วยความรู้สึกหน่วงในใจน้ำตาคลอพ่อผมก็เสนอมาอีกว่าเดี๋ยวคือให้เพิ่มเป็นสองเท่าบ้าง ให้คิดดอกเบี้ยบ้าง แต่ผมก็ส่ายหน้าอยู่ดีเขาคงรู้ในใจว่าผมผิดหวังในตัวเขามากเพราะเขาเป็นแบบนี้หลายรอบแล้ว เขาก็คงจัลความรู้สึกผมได้เชาก็พูดประโยคเติม ชอโทษที่เป็นพ่อที่ดีให้ไม่ได้นะ เขาก็เริ่มตาแดงผมเห็นหน้าเขาผ่านกระจกรถพ่อถึงบ้านพ่อผมก็เรียกแกรปกลับห้องเช่าเขาครับ(เขาโดนอากงผมไล่ออกจากบ้านเพราะเรื่องก่อนหน้านี้) หลังจากพ่อผมไปผมก็ได้โทรไปบอกแม่ว่าพ่อทำอะไรผมจำไม่ได้ว่าร้องไห้ไหมแต่น่าจะไม่เหลือแล้วหลังจากนั้นผมก็เล่าให้อากงอาม่าฟังเขาก็บอกเอาเงินอั่งเปามาเดี๋ยวเข้าบัญชีให้ผมก็ตอบตกลงในขนาดนั้นเองผมโอนให้พ่อผมพันนึงเพราะสงสาร ตอนนั้นผมอยากได้นาฬกาใหม่เผื่อมีคนสงสัยว่าทำทำไมไม่ให้พ่อผมยืมและตอนนี้ผมก็ใส่นาฬิกาเรือนที่ผมอยากได้อยู่ผมก็แฮปปี้ละ
ตัดภาพมาตอนที่ผมกลับนิวซีแลนด์ได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์กว่าๆผมโทรหาอากงไปเช็คว่าเขาสบายดีไหมอาม่าเป็นไงบ้างท่านแก่แล้วผมก็คอยโทรเช็คทุกอาทิตย์ครับ อากงก็ได้บอกว่าอาม่ามาเล่าให้ฟังว่าพ่อผมเอาPS5เครื่องใหม่ที่ผมหวงมากไปครับตอนนั้นผมก็ไม่ได้อะไรเขาคงแค่ยืมไปเล่นที่ไหนได้ยืมจริงๆครับยืมไปจำนำ-_- PS5คือฟางเส้นสุดท้ายของผมครับเพราะว่าอากงซื้อให้อารมณ์ประมาณว่าเป็นของขวัญที่ตั้งใจเรียนได้รางวัลจากรรและครูที่รรก็ชมว่าผมเป็นเด็กดีครับปีนั้นผมไปแข่งแบตได้ที่3ผมรักกีฬาทุกชนิดที่ผมจะเล่นได้ผมรักแบตมากเพราะอากงสอนตีตั้งแต่เด็กและไม้แบตที่ใช้แข่งก็เป็ของอากงและอีกรางวัลผมได้รางวัลจากการไปแข่งพูดภาษาญี่ปุ่น ผมดีใจมากๆตอนได้PS5ผมเห็นเกมเมอร์หลายคนเล่นผมก็อยากได้และผมก็ได้มาเพราะความพยายามของตัวเอง และตอนนี้ความพยายามของผมได้หายไปในโรงจำนำและเงินที่พ่อผมได้ได้ละลายหายไปไหนไม่รู้ผมโครตโกธร เกลียดป่นเศร้า คิดในใจว่าที่กูทำมาทั้งปีมันหายไปกับเรื่องไร้สาระของพ่อกูเอง?หรอ? ผมโทรไปร้องไห้ผมร้องใส่แม่แต่แม่ก็ขำครับผมก็ร้องเพราะสงสารตัวเอง ผมทักไปไม่เชิงด่าพ่อตัวเองผมจำไม่ได้ว่าตอนไหนพ่อตอบผมว่าต่อสภาพพ่อตอนนี้อย่างงี้มีปัญหาอะไรนู่นนี้นั่นผมสวนกลับผมว่าคำในเหมือนสวนที่ท้องเขาจังๆผมตอบไปว่า ก็ทำตัวเองทั้งนั้นไม่มีใครทำให้ป๊าเป็นแบบนี้แล้วPS5ผมอ่ะเอาไปจำนำความพยายามทั้งปีมันหายไปกับอะไรไม่รู้ เขาเงียบครับเขาไม่ตอบคงจุก
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นยังไง ผมได้กลับมาคิดเรื่องนี้ครับมันก็มีคำถามนึงสั้นแต่ยากที่จะตอบ ผมควรทำยังไงกับพ่อผมก็ไม่อยากเครียดเรื่องพ่อผมก็ได้แต่บอกตัวเองว่าเขาเลือกแล้วปล่อยเขาไปแต่ผมก็ยังอดคิดเรื่องเขาในบางครั้งไม่ได้ ผมควรทำยังไงดีนะช่วยแนะนำเด็กคนนี้ด้วยครับ
ขอพูดถึงแม่ผมหน่อยครับ ในสายตาผมแม่เป็นคนที่เข้มแข็งมากๆนะกว่าจะมีธุระกิจให้หนูต่อยอดมันไม่ง่ายเลยขอบคุณที่ไม่ทำแท้งตอนนั้นนะรักแม่นะถึงจะไม่เคยพูดคำนี้แต่ก็รักมากๆนะปกติคุยกันแบบเพื่อนตลอดก็อาจจะดูแปลกๆ
ขอบคุณอากงอาม่าที่ส่งเสียค่าใช้จ่ายค่าเรียนขอบคุณนะครับรักมากๆ ขอบคุณโกวที่คอยซัพพอตหลานคนนี้นะครับ
ถ้าแม่ผ่านมาเห็นก็ซื้อเสื้อ Essentialให้หน่อยย