งานที่ทำมันมาพร้อมกับซึมเศร้า

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเราขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เราขอใช้นามสมมุติว่านายนะคะ มีอาชีพเป็นครูค่ะ
ก่อนอื่นเราเคยมีภาวะเครียดจากการเรียนต่อ ป.ตรี มาก่อนนะคะ เพราะมีปัจจัยหลายๆ อย่างทำให้เกิดความเครียด
พอเรียนจบครู เรามุ่งทำงานสายนี้แบบจริงจัง เริ่มจากการเป็นครูเอกชนก่อนค่ะ การเป็นครูเอกชนเราโอเคมากเลยค่ะ
มีสวัสดิการดีแต่ไม่ตอบโจทย์เรื่องครอบครัวสักเท่าไหร่ เราเลยเลือกเดินเส้นทางสายข้าราชการค่ะ
เราตั้งใจอ่านหนังสือ เพื่อให้ตัวเองไปถึงเป้าหมาย เพราะเราคิดว่าการเป็นข้าราชการครูคงไม่ต่างจากการเป็นครูเอกชนมากนัก
และเราก็สอบติดจริงๆ ค่ะ ความรู้สึกวันนั้นดีใจที่สามารถทำความฝันที่บ้านได้แล้ว แต่ใจหายที่ต้องลาออกจากงานที่เราคิดว่าโอเคแล้ว

พอเข้ามารับราชการได้ไม่กี่เดือน เรารู้ได้เลยว่ามันเครียดมาก งานอื่นๆ เยอะกว่างานสอนข้างข้างมาก เราเลยรู้ตัวเองเลยว่าเราคงไม่ไหวแน่เลย
เพราะเราอยากเป็นครูที่สอนนักเรียนแบบ 100% เป็นครูที่มีประสิทธิภาพเพื่อเอาความรู้มอบให้นักเรียนได้เต็มที่ แต่พอเข้ามาเราต้องทำงาน 108 อย่าง
เราต้องทำงานเอกสาร ประเมินต่างๆ อบรม ประชุม ทำให้ภาวะเครียดเริ่มก่อตัวอีกครั้ง ซึ่งตอนนั้นเราเริ่มรู้ตัวแล้วค่ะ
ไปทำงานเราก็ไม่มีเอนเนอร์จี้มากพอ กลับมาเราก็นอนไม่หลับ เครียด ร้องให้คนเดียว คืดวนไปมา จนเราตัดสินไปปรึกษาคุณหมอ
ปรากฏว่าเรามีภาวะซึมเศร้าในวัยทำงาน คุณหมอแนะนำให้หาอะไรทำ ออกไปทำกิจกรรมต่างๆ
เรากพยายามทำตามหมอแนะนนำค่ะ ปต่พอกลับไปสู่บทบาทครูทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม จนคิดอยากลาออกหลายครั้ง
แต่พอหันย้อนไปมองคนรอบข้าง เราไม่สามารถทำตามที่คิดได้ เพราะพ่อและแม่อยากให้เราทำงานอาขีพนี้ เราเลยลองให้อีกเทอม จากเทอมเป็นปี

ตอนนี้เรายังคงมีภาวะซึมเศร้าจากวัยทำงานอยู่ค่ะ อยากออกไปลองอะไรใหม่ๆ แต่ไม่อยากทำให้คนข้างๆ เสียใจ
เราไม่รู้ควรทำยังไงต่อดีค่ะ เราเหนื่อยตรงจิตใจมากค่ะ พอใจเหนื่อยทำให้ไม่อยากทำอะไรต่อเลย
เราควรอยู่ต่อ หรือออกไปฮิวหัวใจตัวเองดีคะ