ผมเกษียณตอนอายุ 39 ครับ ทั้งที่ตอนนั้นงานก็เป็นไปด้วยดี เงินก็ดีครับ แต่ขาดอิสรภาพอย่างมาก เรายอมเกษียณจากงานก่อนเวลา แล้วมาทำธุรกิจที่บ้านที่ต่างจากงานที่เราเรียนมาโดยสิ้นเชิง เพียงเพราะว่าเราเป็นลูกคนเดียว
เรายอมให้แฟนเราทำงานจนมาถึงตอนนี้ แล้วให้เขาเลิกทำงาน เขาเองก็ไม่ต่างจากผม ผมเคยผ่านมันมาก่อน ยอมรับว่าตอนนั้นก็ตัดสินใจยาก การมาทำงานในเรื่องที่ตัวเองไม่ถนัด เขาถามผมเสมอ ผมคิดดีแล้วหรือ คนที่เคยทำงานที่ชอบมาทั้งชีวิต แต่ต้องทิ้งมันไป มันเหมือนทำให้คุณค่าของเขาหายไป ผมตอบเขาว่า บางทีคนเราต้องยอมทิ้งหัวโขน เพื่อแลกกับคำว่าอิสรภาพและความสุข
ผมไม่รู้ผมคิดถูกหรือ แฟนผมคิดถูกกันแน่
การที่ให้แฟนเลิกทำงานตอนมาอยู่เฉยๆ ถือว่าเป็นการด้อยค่าเขาไหม
เรายอมให้แฟนเราทำงานจนมาถึงตอนนี้ แล้วให้เขาเลิกทำงาน เขาเองก็ไม่ต่างจากผม ผมเคยผ่านมันมาก่อน ยอมรับว่าตอนนั้นก็ตัดสินใจยาก การมาทำงานในเรื่องที่ตัวเองไม่ถนัด เขาถามผมเสมอ ผมคิดดีแล้วหรือ คนที่เคยทำงานที่ชอบมาทั้งชีวิต แต่ต้องทิ้งมันไป มันเหมือนทำให้คุณค่าของเขาหายไป ผมตอบเขาว่า บางทีคนเราต้องยอมทิ้งหัวโขน เพื่อแลกกับคำว่าอิสรภาพและความสุข
ผมไม่รู้ผมคิดถูกหรือ แฟนผมคิดถูกกันแน่