บ้านเราเป็นหมู่บ้านในชนบท สมัยก่อนรุ่นตายาย พื้นที่บ้านเค้าเดินผ่านหากันได้หมด รั้วกั้นขอบเพียงแค่ในรู้ขอบเขตของตัวเองแต่ก็ลัดผ่านไปหากันได้ง่ายๆเลย ซึ่งบ้านของเราคือหนึ่งในนั้นที่คนเดินผ่านไปมา ปัจจุบันมานี้ตาเสียชีวิต เหลือยายอายุ 84 ปี ซึ่งก็อยู่ด้วยกัน พ่อ แม่ ยาย และเรา 4 คน เวลาเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยน เพื่อนบ้านที่เมื่อก่อนเป็นเพื่อนของตายายก็เริ่มจากไป เปลี่ยนมาเป็นรุ่นหลาน(อายุวัยเดียวกันกับเรา) และก็มีลุงป้า ตายาย ที่ยังอยู่ พ่อ แม่ เรา ก็ทำงานตามปกติ 8•00-16.00 น. ในช่วงนั้นก็จะมีเเค่ยายที่อยู่บ้านลำพัง
ซึ่งปัญหาที่พบบ่อยคือ หมา แมว มาอึในบริเวณบ้านของเรา ขยะใบไม้จากบ้านอื่นปลิวมาบ้าง ละยายก็จะบ่น เรื่องพวกนี้บ่อยๆ แถมช่วงนี้มีข่าวขโมย ขี้ในหมู่บ้านอีก พ่อกับแม่ด้วยความที่เป็นห่วงเลยทำรั้วใหม่จากรั้วไม่ไผ่เป็นรั้วปูนปิดรอบบ้าน แต่ก็ยังมีปัญหาที่ประตูเล็กที่ว่า ให้คนเดินผ่านไปมา ซึ่งมันไม่มีความเป็นส่วนตัวของครอบครัวเราเลย ทั้งหมา ทั้งคน ก็เดินเดินผ่านกันไปมา
เคยคุยกับยายเรื่องการปิดประตูเล็กพวกนี้ ยายให้เหตุผลในมุมของตัวเองว่า เมื่อก่อนเค้าเคยผ่าน ถ้าเราไปปิดเค้าจะเดินทางไหน ซึ่งบ้านอื่นๆที่เคยเป็นทางผ่านเขาสร้างบ้านใหม่และไม่มีใครเดินผ่านบ้านแบบนี้แล้ว เพราะในหมู่บ้านมีถนนมีทางที่ถูกต้องให้เดิน เเละอีกหนึ่งเหตุผลของยายคือกลัวผิดใจกับเพื่อนบ้านก็เลยยอมให้เขาเดินผ่านมาถึงทุกวันนี้
ซึ่งเรา พ่อแม่ ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย ไม่ใช่ว่าหยิงแต่เราต้องการความเป็นส่วนตัว ความปลอดภัย ในบ้านของเรา ในชีวิตของเรา แต่ในมุมของยายเราก็เข้าใจเพราะยายเห็นถึงมิตรภาพของเพื่อนสมัยก่อนที่เป็นมิตรที่ดีต่อกัน แต่กับรุ่นที่เหลือในปัจจุบัน มันไม่เป็นมิตรเหมือนเมื่อก่อนไง
ล่าสุดยายกับพ่อมีปากเสียงจากเรื่องนี้ พ่อที่เป็นห่วงทุกคนในบ้านล็อกประตูเล็กทุกคืน ลุงข้างบ้านเดินผ่านช่วงตอนดึกไม่ได้ เลยปากพร่อยปากยาวไปเล่าให้คนในหมู่บ้านว่าบ้านเราไม่ให้เดินผ่านอีกแล้ว พูดในเชิงว่าบ้านเราเย่อหยิ่ง ไม่มีน้ำใจ แล้วยายไปได้ยินจากปากของคนอื่น แกก็มาบ่นที่บ้านว่าเราล็อกประตูทำไม ทำแบบนี้ก็จะมองหน้ากันไม่ติด ไม่คุยไม่พูดกันอีก พ่อก็เลยเถียงด้วยเหตุผลเดิมคือเรื่องความปลอดภัย แต่ยายก็ไม่รับฟังเลย
…ปัญหานี้มันเป็นมานานมาก เราจะเเก้ปัญหาได้ยังไงบ้าง
ปัญหาเรื่องบ้าน เพื่อนบ้าน และคนในบ้าน
ซึ่งปัญหาที่พบบ่อยคือ หมา แมว มาอึในบริเวณบ้านของเรา ขยะใบไม้จากบ้านอื่นปลิวมาบ้าง ละยายก็จะบ่น เรื่องพวกนี้บ่อยๆ แถมช่วงนี้มีข่าวขโมย ขี้ในหมู่บ้านอีก พ่อกับแม่ด้วยความที่เป็นห่วงเลยทำรั้วใหม่จากรั้วไม่ไผ่เป็นรั้วปูนปิดรอบบ้าน แต่ก็ยังมีปัญหาที่ประตูเล็กที่ว่า ให้คนเดินผ่านไปมา ซึ่งมันไม่มีความเป็นส่วนตัวของครอบครัวเราเลย ทั้งหมา ทั้งคน ก็เดินเดินผ่านกันไปมา
เคยคุยกับยายเรื่องการปิดประตูเล็กพวกนี้ ยายให้เหตุผลในมุมของตัวเองว่า เมื่อก่อนเค้าเคยผ่าน ถ้าเราไปปิดเค้าจะเดินทางไหน ซึ่งบ้านอื่นๆที่เคยเป็นทางผ่านเขาสร้างบ้านใหม่และไม่มีใครเดินผ่านบ้านแบบนี้แล้ว เพราะในหมู่บ้านมีถนนมีทางที่ถูกต้องให้เดิน เเละอีกหนึ่งเหตุผลของยายคือกลัวผิดใจกับเพื่อนบ้านก็เลยยอมให้เขาเดินผ่านมาถึงทุกวันนี้
ซึ่งเรา พ่อแม่ ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย ไม่ใช่ว่าหยิงแต่เราต้องการความเป็นส่วนตัว ความปลอดภัย ในบ้านของเรา ในชีวิตของเรา แต่ในมุมของยายเราก็เข้าใจเพราะยายเห็นถึงมิตรภาพของเพื่อนสมัยก่อนที่เป็นมิตรที่ดีต่อกัน แต่กับรุ่นที่เหลือในปัจจุบัน มันไม่เป็นมิตรเหมือนเมื่อก่อนไง
ล่าสุดยายกับพ่อมีปากเสียงจากเรื่องนี้ พ่อที่เป็นห่วงทุกคนในบ้านล็อกประตูเล็กทุกคืน ลุงข้างบ้านเดินผ่านช่วงตอนดึกไม่ได้ เลยปากพร่อยปากยาวไปเล่าให้คนในหมู่บ้านว่าบ้านเราไม่ให้เดินผ่านอีกแล้ว พูดในเชิงว่าบ้านเราเย่อหยิ่ง ไม่มีน้ำใจ แล้วยายไปได้ยินจากปากของคนอื่น แกก็มาบ่นที่บ้านว่าเราล็อกประตูทำไม ทำแบบนี้ก็จะมองหน้ากันไม่ติด ไม่คุยไม่พูดกันอีก พ่อก็เลยเถียงด้วยเหตุผลเดิมคือเรื่องความปลอดภัย แต่ยายก็ไม่รับฟังเลย
…ปัญหานี้มันเป็นมานานมาก เราจะเเก้ปัญหาได้ยังไงบ้าง