เพราะว่าบางทีเราไม่ต้องเรียนขนาดนั้นก็ได้ มันก็ปฏิบัติได้ ก็พอรู้ธรรมมะได้

202 เขียนข้อเด่นของคัมภีร์นี้ หัวข้อ 65 ภิกษุทั้งหลายเหล่าใด มีความประสงค์ที่จะเป็นผู้มีปัญญาเฉลียวฉลาด มีความสามารถ ปรารถนาความฉลาดในคัมภีร์อภิธรรมปิฎก ฉลาดในอภิธรรมปิฎก อภิธัมปิฎกเป็นหนังสือทางวิชาการ ถ้าอยากจะฉลาดอยากจะเก่งเรื่องนั้น ภิกษุใดต้องการฉลาดและเก่งในอภิธรรมปิฎกก็ควรที่จะเรียนคัมภีร์นี้ พึงเรียนคัมภีร์นี้ แนะนำว่าให้เรียนคัมภีร์นี้ แล้วก็พิจารณาใคร่ครวญอยู่บ่อยๆ ก็คือ ใคร่ครวญให้เกิดความรู้ความเข้าใจ ปุนะปุนนัง บ่อยๆ อย่างนี้นะครับ ถ้าต้องการฉลาดในคัมภีร์อภิธรรมนะ ถ้าไม่ต้องการก็แล้วไป เพราะว่าบางทีเราไม่ต้องเรียนขนาดนั้นก็ได้ มันก็ปฏิบัติได้ ก็พอรู้ธรรมมะได้ ฟังพระสูตรบางสูตร ฟังครูบาอาจารย์ ที่เราศรัทธาถ้าท่านสอนถูกต้องดีเราก็ปฏิบัติตามท่านได้
แต่นี่ถ้าต้องการเก่งในอภิธรรมปิฎกเลยนะ อย่างนี้ก็ควรที่จะเรียนคัมภีร์นี้ แล้วก็นึกใคร่ครวญพิจารณาบ่อยๆ
เนื่องจากที่ผมบอกแล้วก็คือ คัมภีร์นี้ศัพท์ต่างๆจะเหมือนในอภิธรรมปิฎก และคำอธิบายจะเหมือนอรรถกถาเลย นะครับ ก็ง่ายดี  เพราะว่าบางทีเราไปอ่านพระไตรปิฎกบางทีมันเยอะเกิน อรรถกถาบางทีอธิบายก็พิสดารเกิน แต่อันนี้มันจะย่อๆ นะ อย่างนี้นะครับ

ข้อที่ 66 อันนี้บอกอานิสงส์ ผู้ใดที่ข้ามพ้น (16.30) ซึ่งมหาสมุทรอันยิ่งใหญ่กล่าวคือ อภิธรรม ด้วยคัมภีร์อภิธัมมาวตาร นี้
ผู้ใดที่ข้ามพ้นห้วงน้ำมหาสมุทรคือคัมภีร์อภิธรรม ด้วยคัมภีร์อภิธัมมาวตาร คนทั้งหลายเหล่านั้นก็จะข้ามพ้น ซึ่งโลกนี้ได้ด้วย โลกหน้าได้ด้วย นะ
อันนี้วัตถุประสงค์หลักของการเรียนคัมภีร์อภิธรรม หลักๆก็คือ จะได้ข้ามพ้นโลกนี้คือความเป็นมนุษย์นี้ ไม่ต้องมาเป็นคนอีก และโลกอื่นจะได้ไม่ต้องไปเป็นเทวดาอีก ไม่ต้องไปเป็นพรหมอีกอะไรประมาณนี้
นะหลักของการเรียน ก็เพื่อให้มีปัญญา จะได้ประกอบมัคค์ให้สมบูรณ์ จะได้ถึงนิพพานนั่นแหละ อันนี้วัตถุประสงค์หลักก็เป็นยังงี้นะ (17.21)
ตอนที่ 1 ที่ชื่อว่าการขยายความเรื่องจิต จิตตะนิเทศ ในคัมภีร์อภิธัมมาวตารจบด้วยประการนี้
---------
อ้างอิง คัมภีร์อภิธัมมาวตาร วัดท่าขนุน ในปริจเฉทที่ 1 จิตตนิเทศ